Vikan - 07.11.1968, Blaðsíða 30

var frá skemmtuninni og er talið, að 15 milljónir manna
hafi horft á dagskrána.
Argyll Street, þar sem Palladium er, var troðfullt
af Bítlaaðdáendum. Þeir höfðu byrjað að standa þar
snemma um morguninn. Blaðamenn og Ijósmyndarar
voru út um allt. Það var ekki nokkur leið að komast
að bakdyrunum, þar sem gengið er inn á sviðið. Við
dyrnar voru einnig gjafir í hrúgum og símskeyti í
búnkum. Lögreglan var ekki viðbúin þessu og varð að
gefast upp við að reyna að stilla til friðar.
Bítlunum tókst að komast heilu og höldnu inn í
Palladium snemma um daginn, enda var mannfjöld-
inn þá ekki eins mikill og hann varð síðar. Þeir ætluðu
að æfa sig, áður en skemmtunin hæfist. En það var
vonlaust verk. Þeir heyrðu varla í sjálfum sér, því að
mannfjöldinn fyrir utan öskraði látlaust. Það gekk ekki
vel, þegar Bítlarnir þurftu að komast út í bíl sinn að
skemtuninni lokinni. Lögreglan hafði ætlað að leika
á mannfjöldann og lét færa bílinn þeirra á bak við
húsið. En svo illa tókst til, að þeim láðist að láta Bítl-
ana sjálfa vita um þetta. Þegar þeir komu út á göt-
una sáu þeir hvergi bílinn, og urðu að ganga langa leið
til þess að finna hann. Það munaði mjóu, að þeir yrðu
troðnir undir af óðum aðdáendum sínum. Þeir sluppu
rétt naumlega inn í bílinn og áttum fótum fjör að launa.
Blöðin sögðu ítarlega frá þessum óvenjulega atburði.
Þess var hvergi getið, hvort Bítlarnir hefðu leikið vel
eða illa, heldur aðeins rætt um þá ringulreið, sem þeir
hefðu valdið.
„Upp frá þessum degi gjörbreyttist starf mitt,“ seg-
ir blaðafulltrúi Bítlanna, Tony Barrow. „1 sex mánuði
hafði ég þurft að ganga á milli blaðanna og reyna að
troða inn frásögnum og myndum af Bítlunum. Ég
hafði orðið að smjaðra fyrir blöðunum eins og ég gat.
Nú urðu blöðin hins vegar að eltast við að ná í mig
og smjaðra fyrir mér til þess að reyna að fá einhverjar
nýjar fréttir af Bítlunum.“
Næsta miðvikudag var gert heyrinkunnugt, hvaða
skemmtikraftar ættu að koma fram á stærsta viðburði
ársins í heimi skemmtanalífsins, The Royal Variety
Performance. Að þessu sinni voru það Marlene Diet-
rich og — Bítlarnir.
Þeir fóru í hljómleikaferðalag til Svíþjóðar. í Stokk-
hólmi varð lögreglan að nota hunda til þess að reyna
að róa aðdáendaskarann, sem ekki hafði fengið miða á
tónleika Bítlana. Fjörutíu lögregluþjónar röðuðu sér
upp fvrir framan sviðið til þess að vernda átrúnaðar-
goðin. En það kom fyrir ekki. Oður skarinn ruddist
upp á sviðið. (íeorge datt í gólfið, en lögreglunni tókst
að bjarga honum, svo að hann vrði ekki troðinn
undir.
Þegar þeir komu aftur til London gerðist atburður á
flugvellinum, sem lengi verður í minnum hafður. Þús-
undir unglinga höfðu fjölmennt þar til þess að bjóða
Bítlana velkomna. Algjör ringulreið ríkti. I sömu flug-
vélinni var sjálfur forsætisráðherra Breta, Sir Alec
Douglas Home. Enginn tók eftir honum. Hann mátti
þakka fyrir að komast heill á húfi inn í bifreið sína.
Einnig var meðal farþega nýkjörin Ungfrú Alheimur,
en enginn tók heldur eftir henni.
Á hinni árlegu konunglegu skemmtun, The Royal
Variety Performance, þar sem móðir drottningarinnar,
Margrét prinsessa og Snowdon lávarður voru viðstödd,
ætlaði allt um koll að keyi-a af hlátrasköllum, þegar
•John Lennon kvnnti lagið „She Loves You“:
„Þeir sem sitja í ódýru sætunum eru beðnir um að
klappa,“ sagði hann, en kinkaði síðan kolli til konungs-
stúkunnar og bætti við: „Þið hin verðið að láta vkkur
nægja að láta hringla í skartgripunum.“
Það leið ekki svo dagur að ekki birtist í einhverju
blaði forsíðufrétt um Bítlana. í þinginu var rætt um
hinn mikla aukakostnað sem löggæzla vegna Bítlanna
hefði í för með sér. Verksmiðjueigandi í Packham hóf
fjöldaframleiðslu á Bítlapeysum; annar fylgdi í kjöl-
farið og framleiddi í stórum stíl kragalausa Bítlajakka;
sá þriðji framleiddi Bítlahárkollur. Sá síðastnefndi aug-
lýsti, að hann hefði fengið pantanir frá Eton og Bucking-
ham Palace, að vísu ekki frá drottningunni sjálfri, held-
ur einhverjum úr starfsliði hennar. Flestir strákar létu
sér vaxa Bítlahár. Blöðin sögðu daglega frá strákum,
sem höfðu verið sendir heim úr skólanum og skipað að
láta klippa sig.
Kirkjan fordæmdi Bítlana einn daginn, en lofsöng þá
annan. Læknar lýstu því yfir, að ungar stúlkur fengju
kynferðislega fullnægingu á Bítla-hljómleikum. Skömmu
fyrir hljómleika í Plymouth, fékk Paul inflúensu og lagð-
ist í rúmið. Við þá frétt sló óhug á alla borgarbúa. Það
varð að gefa út opinberan læknisúrskurð um líðan Pauls
á klukkutíma fresti! Eftir hljómleika í Birmingham urðu
Bítlarnir að dulbúa sig sem lögregluþjóna til þess að
sleppa lifandi út úr húsinu.
Þegar það vitnaðist, að hljómplötufyrirtækin hefðu
hvert. á fætur öðru hafnað Bítlunum, áður en þeir urðu
frægir, var því h'kt við „hnevkslið“, þegar 20th Century
Fox neitaði tilboði um að kvikmynda „Á hverfanda
hveli“. Þegar fimmta plata Bítlanna, „T Want To Hold
Your Hand“ var send á markaðinn, komst hún strax
í efsta sæti á vinsældalistanum. Milljón eintök liöfðu
verið pöntuð fyrirfram. I desember 1963 voru sjö mest
seldu hljómplötur í Bretlandi allar leiknar af Bítlunum.
„Ég var orðinn hálf hræddur við þetta allt saman,“
hefur Brian Epstein sagt. „Að sjálfsögðu var það geysi-
lega spennandi, að blöðin skyldu skrifa hvern spaltann
á fætur öðrum um Bítla-hár og Bítlaföt. Peningarnir
streymdu til okkar. En okkur var ekki farið að lítast
á blikuna. Við vorum smátt og smátt orðnir hræddir
við öll þessi ósköp. Við vorum farnir að velta því fyrir
okkur, hversu lengi slíkt ævintýri mundi endast. Margir
góðir listamenn höfðu verið eyðilagðir á vinsældum,
sem komust ekki í hálfkvist við vinsældir Bítlanna."
Þvi hefur oft verið haldið fram, að Brian Epstein
hafi skapað Bítlana. Hann harðneitaði því hins vegar
alltaf.
„Hvorki Brian né ég áttum neinn þátt í öllu því,
30 VIKAN—AFMÆLTSBLAÐ