Vikan - 07.11.1968, Blaðsíða 4

ENGAR ÞVOTTAHENDUR
ÞÉR ÞURFIÐ EKKI LENGUR
AÐ OTTAST ÞURRT OG SPRUNGIÐ HÖRUND
OG ÞRÚTNAR ÞVOTTAHENDUR,
ÞVÍ AÐ NÚ ER ÞEL KOMIÐ 1 VERZLANIRNAR.
ÞEL er íslenzkur „lúxusþvottalögur" og hefur inni að halda „Dermal",
efni, sem verndar og mýkir hendurnar, eins og handóburður, gerir þær
enn fegurri og gúmmíhanzkana algjörlega óþarfa.
ÞEL er fyrir allan viðkvæman þvott, einnig uppþvott, vinnur fljótt og
vel og hefur góðan ilm.
ÞVOIÐ ÚR ÞEL OG VERNDIÐ HENDURNAR.
Allur þvottur verður ónægjulegri með ÞEL.
ÞEL
íslenzk úrvalsframleiðsla fró
FRIGG
/

STOÐUVEITINGAR
Kæri Póstur!
Það er alltaf verið að
auglýsa stöður til umsókn-
ar í blöðunum. Síðan les
maður, hverjir hafi sótt um
þær og svo framvegis. En
einn maður hélt því fram
við mig um daginn, að
þetta væri eintómur
skrípaleikur og látalæti.
Það væri búið að ákveða,
hver ætti að fá stöðuna,
áður en hún væri auglýst!
Þeir menn, sem valdhaf-
arnir hefðu velþóknun á,
væru beðnir um að sækja
um einhverja ákveðna
stöðu og sagt, að þeir muni
fá hana. Getur þetta verið
satt? Ég trúi því ekki.
Hvurslags svindl-þjóðfélag
er þetta, sem við lifum í?
Einn hneykslaður.
Því miður hefur maður
oft heyrt því fleygt, að
þannig sé einmitt í pottinn
búið, þótt ekki sé hægt að
sanna það og ekki sé það
kannski í öllum tilfellum.
Ranglætið í sambandi við
stöðuveitingar hér á landi
er einmitt eitt af ótalmörg-
um atriðum, sem ungt og
heilbrigt fólk þolir ekki.
Þess vegna gerast raddir
æskunnar stöðugt hávær-
ari. Unga fólkið vill út-
rýma spillingunni í stjórn-
málah.fí þjóðarinnar. Við
skulum vona, að henni
takist það.
BÖRNIN OG
UMHEIMURINN
Kæri Póstur!
Margir hafa skrifað þér
út af sjónvarpinu og nær
allir verið reiðir vegna
glæpaþáttanna fjögurra,
sem nú hafa ekki sézt á
skerminum um nokkurt
skeið. Ég játa það strax, að
ég hafði gaman af flestum
þessum þáttum og horfði á
þá framan af. En ég komst
að raun um, að þeir höfðu
slæm áhrif á börnin min og
upp frá því var ekki horft
á þá á mínu heimili, held-
ur hreinlega lokað fyrir
tækið. Krakkarnir mót-
mæltu því alls ekki, enda
voru þau alltaf hálf hrædd
á meðan þau sátu og
horfðu á þessi eilífu slags-
mál og óhugnað. En mig
langar að minnast á annan
vinsælan þátt í sjónvarp-
inu. Það eru smásögurnar
eftir Maupassant. Ég hef
mjög gaman af þeim og
þættirnir eru afbragðs vel
leiknir. En ég lendi aftur
í vandræðum með blessuð
börnin mín. Þau spyrja og
spyrja um þessa þætti,
botna náttúrlega ekkert í
þessu, en vilja fá skýr svör
við öllu. Mórallinn í þess-
um þáttum er náttúrlega
alveg hræðilegur, ef maður
fer að hugsa um það. Hann
er í sjálfu sér alls ekki
verjandi.
í tilefni af öllum þessum
voðalega skemmtilegu
sjónvarpsþáttum og bless-
uðum, saklausu börnunum
langar mig til að spyrja að
lokum: Hversu lengi eiga
foreldrar að verja hinn
syndumspillta heim fyrir
börnum sínum? Á maður
kannski að leyfa þeim að
sjá hvernig heimurinn er
strax á meðan þau eru enn
á ungaaldri?
Með beztu kveðjum.
Sjónvarpsmóðir.
Þetta er erfið' spurning
og svarið við henni hreint
matsatriði og háð lífsskoð-
un hvers einstaklings.
Mannkindin er vissulega
ófullkomin, hlaðin kaunum
Iasta og alls kyns ófagnað-
ar. Maupassant var mann-
hatari og tókst bezt upp,
þegar hann lýsti hinu nei-
kvæða í fari einstaklings-
ins, hégómagirnd, fé-
græðgi, ótryggð í ástum og
slíku. Að okkar dómi er
hyggilegast að börn kynn-
ist mannfólkinu og lífinu
eins og það er — strax og
þau hafa vit til að skilja
það. Það er vonlaust verk
að verja heiminn fyrir
börnum sínum.
ÞURSARNIR í UMFERÐINNI
Heiðraði Póstur!
Ég er kominn að þeirri
niðurstöðu, að allt í sam-
bandi við umferðarmál á
íslandi, sé svo mikið kák
og fát, að það geti varla
átt sína hliðstæðu. Yfir-
völdin í Reykjavik virðast
gera því skóna, að tveir
bílar geti allt í einu
mjókkað ofan í einn (sbr.
Miklubraut til austurs yfir
Grensásveg), og nú er
komin í gildi ljósastilling-
arstöð, þar sem lágu ljósin
lýsa ekki nema svo sem
fjörutíu metra fram fyrir
4 VTKAN—AFMÆTJSBLAÐ