Vikan - 28.08.1969, Blaðsíða 36

140 lítra Kr. 12.792 —
155 — — 13.578 —
200 — — 18.451 —
Kæliloki
225 lítra Kr. 21.403 —
275 — — 23.371 —
330 — — 33.945 —
400 — — 38.377 —
120 lítra Kr. 17.220 —
270 — — 26.990 —
Frystir
210 lítra kælir + 170 lítra
frystir Kr. 38.377 -
IGNIS
RAFIÐJAN HF. Vesturgötu ll-sími 19294
fastir fyrir ennþá. Árangur góðra
lögreglustarfa byggist á aga, segja
þeir. Án aga rynni öll löggæzla út
í sandinn. En hafðu engar áhyggjur,
sonur sæll, þeir eru byrjaðir að láta
undan. Nú er það bara timaspurs-
mál hvenær það verður."
Orð hans hljómuðu sannfærandi.
Ég óskaði þess innilega að ég væri
jafn sannfærður.
Seinni hluta þriðja dags gat ég
ekki setið kyrr lengur. Þessi látlausa
bið var farin að taka á taugarnar,
og mér fannst ég þurfa að fara út
og reyna að róa mig.
Eins og flestir á ég mér tóm-
stundagaman. Ég safna sakamála-
tímaritum — aðallega frá því kring-
um 1920—1930; skemmtilegt og
lærdómsríkt. Það hafði liðið nokkuð
langur tími síðan ég hafði getað
sinnt þessu áhugamáli mínu, svo að
mér fannst vera upplagt að fást við
það nú.
Á horni 28. götu var fornbóka-
verzlun sem fáir vissu um, og þar
var alltaf hægt að fá fágætar bæk-
ur. Ég fór þangað og grúskaði f um
það bil eina klukkustund. Ég hafði
nokkur hefti og blöð, sem ég átti
ekki fyrir, upp úr krafsinu og
kvaddi því bóksalann ánægður.
Hinum megin við götuna var Iftil
kaffistofa, nærri tóm. Ég fór þar
inn og gluggaði í blöðin yfir bolla
af riúkandi kaffi.
Mér varð á að líta upp um leið
og ég pantaði aftur í bollann, og
þá sá ég hann, þar sem hann gekk
skáhallt yfir götuna. Hann var með
dökk gleraugu, í svartri rúllukraga-
peysu og hafði skipt um hár-
greiðslu, en ég þekkti hann undir
eins. Þetta var Windy South: eftir-
lýstur morðingi.
Hann stanzaði á gangstéttinni fyr-
ir utan kaffistofuna og leit allt f
kringum sig. Svo leit hann inn um
gluggann á kaffistofunni og beint
á mig. Ég stirðnaði en reyndi að
láta ekki á neinu bera.
Þegar ég var óbreyttur lögreglu-
þjónn á East Side fyrir fjórum ár-
um, hafði ég eitt sinn náð Windy
South, þar sem ég stóð hann að
innbroti í skartgripaverzlun. Það
var fyrsta stóra handtakan mfn, og
hafði átt stóran hlut í að hækka mig
í tign; upp í það að vera leynilög-
reglumaður. Skollinn, hugsaði ég.
Ef hann þekkir mig , .
En hann þekkti mig ekki. Skegg-
ið hafði greinilega leikið á hann.
Hann kom inn, settist við afgreiðslu-
borðið og bað um innpakkaða
brauðsneið. Hann leit út fyrir að
vera óstyrkur — sem mig undraði
ekki. Hann hafði nýlega drepið
mann, þar sem hann framdi banka-
rán í nágrannaborg — og nú voru
fjögur sambandsfylki á hælunum á
honum. Síðustu fréttir af honum
kváðu hann á leið til Mexico — í
þveröfuaa átt.
Ég brosti. Hugmynd var að fæð-
ast í kollinum á mór. Ég beið þar til
Windy South hafði borgað fyrir
samlokuna sína og farið út. Þá borg-
aði ég fyrir kaffið og fylgdist með
honum út um gluggann í smástund.
Hann gekk aftur yfir götuna og
hélt í vesturátt, og ég á eftir, hin-
um megin við á götunni. Það var
ekki löng eftirfðr. Um það bil hálf-
um kílómeter neðar fór hann inn í
þriðja flokks hótel, Kanslarann, á
28. vesturgötu.
Ég stóð í dyrum matvöruverzlun-
ar gegnt hótelinu, og (hugaði hvað
ég skyldi gera næst. Ég óskaði að
ég hefði byssuna mína, þar sem ég
vissi, að Windy South var vel vopn-
aður.
Skilti sem hékk fyrir ofan dyrnar
á verzlun aðeins ofar í götunni kom
mér á sporið. Nú vissi ég hvað ég
ætlaði að gera.
Ég fór f verzlunina, keypti smá-
hlut og gekk síðan yfir til Kansl-
arahótelsins. Afqreiðslumaðurinn
var horaður, fölur náungi, með nef
sem var álíka stórt og litli fingur-
inn á mér.
,,'Ég er lögreoluforingi," sagði ég.
„Maðurinn með sólgleraugun sem
var að koma inn: númer hvað er
herberaið hans? Svona, fliótur!"
Hann leit roluleaa á mia og fliss-
aði: ..Löqga? Með skeaa?"
,.Fkki revna að vera fvndinn,"
saaði éa. Svo tók éq snöqglega í
hálsmá|ið á skv'rtunni hans. „Her-
beraisnúmerið!"
„Allt í laqi, allt í laai, vertu ró-
legur. Númer fjögur, önnur hæð."
Ég sleppti honum. „Og láttu sím-
ann vera."
Hann kinkaði kolli. Svo glotti
hann: „Lögga með skegg, ha?"
Ég gekk upp stigann, upp á aðra
hæð og fann herbergi fjögur. Ég
stakk hendinni f vasann og bankaði
lauslega.
Það var örlítil þögn, en svo
heyrðist innantóm rödd Windy's
South: „Hver er það?"
„Viðgerðarmaður," sagði ég. „Ég
á að gera við innstungu hér."
„Innstungu? Það er ekkert að
innstungunni hér."
„Jú, herra minn," sagði ég. —
„Herbergisþernan tók eftir því f
morgun, að Ijósið var eitthvað ekki
f lagi, þegar hún tók til hér."
Hann hikaði augnablik, en sagði
svo: „Allt f lagi, bíddu aðeins."
Ég beið, með öndina f hálsinum.
Dyrnar opnuðust örlítið, og andlit
Windy's kom f liós í rifunni.
„Heyrðu! Þú ert ekki
„Alveg rétt," sagði ég, „ég er
ekki " Ég lagðist með öllum
mínum þunaa á hurðina og hann
hrökklaðist inn í herbergið. Rúmið
varð til bess að fella hann; hann
rakst í það oq settist harkalega nið-
ur. Þá bvriaði hann að reyn að
komast í náttborðið.
„Rólegur, Windy!" hrópaði ég og
tók hægri höndina úr vasanum. —
Bvssan var lítil og grá f lófa mín-
um.
36 VTKAN 35-tbl-