Vikan - 06.10.1983, Blaðsíða 20

Sönderho heitir minna þorpið á
Fanö. Þar hafa fasta búsetu um
300 manns en á sumrin fjölgar íbú-
unum mjög þar sem mörg hinna
gömlu húsa eru notuð sem sumar-
bústaðir. Flest eru húsin hlaðin úr
múrsteini og eru með háu risi og
stráþaki. Á dögum seglskipanna
var Sönderho bústaður sjómanna
sem stunduðu siglingar fyrir hinar
ýmsu þjóðir og voru þekktir um
allan heim fyrir ágæti sitt og
hæfni.
sem við dældum yfir það til
kælingar.
Við yngri mennirnir hlustuðum
á eldri og lífsreyndari skipsfélaga
okkar segja frá dásemdum
skemmtanalífsins í Esbjerg.
Ölstofan, sem þeir nefndu oftast,
hét Peder Friis og var tilhlökkun
okkar mikil aö kynnast þeim
stað. Einnig nefndu þeir
skemmtistaöina Borgaarden og
Bonbonnieren.
Loks rann sú stóra stund upp að
togarinn Pétur Halldórsson
lagðist að löndunarbryggjunni. Á
hafnarbakkanum stóðu járn-
brautarvagnar en í þá skyldi salt-
fiskinum landað og síöan lá leiö
vagnanna til ítalíu meö fiskinn.
Þrjú tjaldskýli höföu verið reist
á hafnarbakkanum og nú tóku
danskir verkamenn við að landa
saltfiskinum. Þeir notuðu litla
spilmótora til aö hífa fiskinn upp
úr lestinni á litlum brettum. Á
bakkanum var saltiö hrist af
fiskinum og síðan fór hann á vigt-
ina. Stráö var á fiskinn léttara
salti, líkustu glimmer þeim sem
notaður er á jólatré, en síðan var
saumað utan um skammtinn og
pakkanum hent inn í lestarvagn.
Við hásetarnir stóöum vaktir, einn
í hverju tjaldi, og töldum pakkana
sem fóru inn í vagnana.
Ennfremur var fulltrúi frá
kaupendum við talninguna.
Löndunarmennirnir kunnu hand-
tökin við löndunina og voru ótrú-
lega fljótir að afgreiða hvern
pakka en þeir urðu ansi margir
áður en lauk þar sem 320 tonn af
saltfiski voru í togaranum.
Einn daginn tók skipshöfnin
rútubíl á leigu. Ekið var til Ribe
og bærinn skoðaður. Við yngri
mennirnir gengum upp í turninn á
dómkirkjunni og virtum fyrir
okkur útsýniö. Mikið var nú lands-
lagið ólíkt því sem við áttum að
venjast heima á íslandi. Ég man
að við sáum sirkus tilsýndar,
tjaldiö og vagnana í kring. Frá
Ribe var ekið til Römö og
rakleiðis til veitingastaðarins í
þorpinu. Salurinn var nokkuð
rúmgóður og slógum við upp balli
þarna um miðjan dag. Einn skips-
félaganna var með harmóníkuna
með sér og annar með gítar. Þessi
hljómsveit nægöi okkur og vel
það. Þessi miðdagsdansleikur
vakti nokkra athygli þarna á
eyjunni og komu nokkrir eyjar-
Lítil stúlka í Fanöþjóðbúningi. Búningur telpnanna breytist þeg-
ar þær ná fermingaraldrinum.
20 Vikan 40. tbl.