Vikan


Vikan - 06.10.1983, Blaðsíða 22

Vikan - 06.10.1983, Blaðsíða 22
— Fóruð þið á Brúðkaup Fígarós? — Nei, enviösendumskeyti! — Ert þú eitthvað fyrir óperur. — Já, ekki get ég nú sagt annað. Bara ef fólkið væri ekki alltaf sí- syngjandi. Það var á sýningu á Hamlet að tvær konur geröust býsna mál- glaðar og fullorðinn karlmaður sá sig tilneyddan að sussa svolítið á þær: — Viljið þið gera svo vel að hafa hljóð, dömur mínar, maöur heyrir ekkert í leikurunum. Önnur kvennanna leit afskap- lega hneyksluð aftur fyrir sig og virti manninn fyrir sér stundar- korn gegnum lonníetturnar: — Já, en góði maður. Hver ein- asta siðfáguð manneskja kann Hamlet utanað! — Það var svo hrikalega heitt þarna í Sahara, hitinn 60 gráður, að tígrisdýrin.. — Já, en það eru engin tígrisdýr í Afríku... — Nei, enda voru þetta í raun- inni hlébarðar, en það var bara svo heitt að deplarnir voru farnir að renna niður í taumum. Það var eitt sinn maður, sem átti að gista nótt eina í gömlum kastala. Hann þóttist verulega hugrakkur og bauðst þess vegna til aö sofa í bláa turnherberginu þar sem átti að vera verulega reimt. Hann gekk til náða um kvöldið en vaknaði um nóttina viö að vofa nokkur var að nálgast hann ógn- vænlega. Hún kom nær og nær og SUÐURLANDSBRAUT 8, SÍMI 84670 SENDUM BÆKLINGA RAUN ÞURRU steyptist loks yfir manninn og sagði hásriröddu: — Hvar erumölkúlurnar! — Skipstjóri, ég finn ekki káetuna mína. — Manstu nokkuð númerið á henni? — Nei, en það er viti fyrir utan gluggann. — Já, það getur vel verið að þú hafir ekki fengið nýjar síðbuxur í fimm ár, sagði eiginkonan við eiginmanninn, en ég veit að minnsta kosti aö ég get ekki verið þekkt fyrir að láta sjá mig í þessum nærbuxum lengur! Tvær konur voru að tala saman um hundana sína. — Áttu ættartréð hans Fídós þíns? spurði önnur. — Nei, hann er nú bara vanur að nota það tré sem hann finnur næst... Vinkonurnar hittust í stórversl- uninni. — Nei, Lilla, ég hélt nú bara að þú værir dauð! — Núafhverju? — Eg hef ekki heyrt nokkurn mann tala illa um þig mánuöum saman. Kannski ættum við að múta útkeyrsiumönnunum til að fara i verkfall, þannig að allir keppist við að hamstra vörurnar frá okkur! Það var ekki fyrr en hann lenti inni að óg fattaði hvað hann er lólegur i samræðum. 22 Vikan 40. tbl.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.