Vikan - 30.04.1992, Side 18

Bakkelsinu eru gerð góð skil á meðan spjallað er um heima og geima. Stefáni er greinilega mikið niðri fyrir vegna einhvers sem Sverrir er að segja honum.
Anna S. Björnsdóttir, blaðamaður Vikunnar, hlustar á sögu frá Jóhannesi.
„Ég geri mikiö að því
að hella upp á kaffið
en margir aðrir ganga
einnig í verkið. Má ekki
bjóða ykkur sopa?"
daginn. Þú verður að fá næði
til að smíða.
„Ég geri mikið að því að
hella upp á kaffið en margir
aðrir ganga einnig í verkið. Má
ekki bjóða ykkur sopa? spyr
Sigmar og sker franska súkku-
laðiköku handa gestunum.
Bara fínasta kaffihús og það
í miðbænum og allt ókeypis.
Maðurinn er ekki mikill kaup-
maður, hugsar blaðamaður og
horfir í kringum sig. Allir vegg-
ir vinnustofunnar eru þaktir
áhöldum, einhver dularfullur
blær er yfir öllu.
„Það er sagt aö ég hafi sett
Ingólfskaffi á hausinn á sínum
tima. Þetta er nú sagt í gríni
en það er aldrei að vita.“
Sigmar heldur áfram að
smíða en svo hringir síminn
og á svarinu heyrist að spurt
er um tóbaksdósir úr silfri.
Hann hefur margar gerðir, fín-
ar handsmíðaðar silfurpontur
fyrir þaulvana notendur og
einnig ódýrar fyrir þá sem nota
aðeins fimm korn á klukkutím-
ann.
- Hvaða hlutir eru vinsæl-
astir hjá þér?
„Ég er dálítið forn og þjóð-
legur og smíöa mikið af hlut-
um sem minna á landið okkar,
nota íslenska steina og geri
skúlptúra er minna á stuðla-
berg. Einnig merki ég oft hluti
með táknum fyrir hinar ýmsu
stéttir, svo sem bóndann eða
sjómanninn. Þetta er vinsælt.
Ég finn þetta svona á mér og
er búinn að læra að gera pant-
anir fyrirfram. Þegar fólk vill fá
sérstaka gjöf vill það oft fá
hana fljótt og reyni ég að
verða við því.
Persónulegustu gjöfina,
sem hægt er að gefa, tel ég
vera signetið. Það var að
mestu leyti horfið en það er
verið að endurvekja það.
Fangamark einstaklings er
sérstakt fyrirbæri og oftast
verða signet erfðagóss og
ganga í ættir.“
Þegar hér er komið hringir
bjalla frammi í búð og er þar
komið fólkið sem hringdi
vegna tóbaksdósanna. Sig-
mar fer fram og það er mikið
rætt um hinar ýmsu gerðir
tóbaksdósa og fundið verð
sem passar tilefninu. Þegar
Sigmar kemur til baka spyr
blaðamaður um verkfærin á
veggjunum.
„Þetta eru íslensk alþýðu-
verkfæri sem ég hef safnað
siðastliðin tuttugu ár. Helming
þeirra hef ég greitt fyrir en hinn
helmingurinn hefur mér verið
gefinn.“
Sigmar tekur
gamalt krullujárn af
veggnum og sýnir nokkra
merkilega hluti, svo sem
sykurtangir og verk-
færi úr hvalbeini sem
notuð voru fyrr á ár-
um til daglegra starfa.
Sigmar er fæddur
og uppalinn í Þistilfirði
og heldur miklum og góð
um tengslum við heima-
byggðina - ræturnar.
„Ég tala á hverjum
degi til Þórshafnar
og fylgist með því
sem þar gerist."
▼ Einn af
skúlptúrum
Sigmars
sem hann
smíðar úr
silfri og
íslenskum
steinum.
Hann
stendur á
blágrýti en
efst trónar
fallegur
ópall.
18 VIKAN 9. TBL. 1992