Vikan - 30.04.1992, Side 27

SÓSÍ ALISMI
BÐA DAUÐI
FIDEL OG FELAGAR SOTTIR HEIM
Aður en haldið var til
Havana var maður ó-
sjaldan spurður að því
hvað í ósköpunum maður
hefði að gera til Kúbu. Það
dettur engum í hug að spyrja
mann sem ætlar til Flórída
hvað hann sé að hugsa - en til
Kúbu, það er nú allt annað mál
og enn er ég spurður að því
hvað ég hafi verið að vilja til
Havana eða „til Castrós" eins
og sumir orða það. Jafnvel
komst maður nokkur svo að
orði skömmu áður en lagt var
af stað að hann yrði mikið feg-
inn þegar við værum komin til
baka. Enda trúði hann mér fyr-
ir því eftir að heim var komið
að hann hefði verið orðinn
„skíthræddur" eins og hann
orðaöi það sjálfur.
Af viðbrögðum þessa fólks
mætti ætla að Kúba væri alveg
hræðilegt land og þangað
ættu menn ekki fyrir sitt litla líf
að hætta sér nema eiga eitt-
hvert brýnt erindi sem varðar
beinlínis lífsnauðsynlega
hagsmuni.
Það blasti við okkur fjöl-
skrúðugur hópur rússneskra
embættismanna í gömlum
jakkafötum, suður-amerískra
indíána með hund og þýskra
ferðamanna, sem höfðu hátt, í
flugvél Aeoroflot flugfélagsins
þegar við komum um borð I
Lúxemborg. Flugvélin var á
leiðinni frá Moskvu til Lima í
Perú með millilendingum í
Lúxemborg, (rlandi, Ný-
fundnalandi og Havana. Þó
svo að einstaka öryggisbelti
væri úr lagi gengið var ekkert
við því að gera annað en að
halda sér fast ef á þyrfti að
halda.
Óneitanlega voru það mikil
viðbrigði eftir klukkustundar
stans I frosti og snjó á Ný-
fundnalandi að koma í heitt og
rakt loftið I Havana um miðja
nótt. Óhætt er að fullyrða að
vel sé tekið á móti ferðamönn-
um á Kúbu og mjög auðvelt að
komast inn í landið, gegnum
toll- og vegabréfaskoðun. Þar
eru engar pappírsútfyllingar,
engar leiðinlegar spurningar
og varla meira mál en að
sækja heim Norðurlöndin
enda er ferðaþjónusta vaxandi
atvinnugrein og ein af þeim
leiðum sem Kúbanir hafa hug
á að fara til að afla gjaldeyris
sem nú er af skornum
skammti.
Þar sem við stóðum með
pokann okkar um miðja nótt
fyrir utan flugstöðina, áfjáð í
aö kynnast þessu athygl-
isverða landi, virtist sem það
myndi verða öllu meira mál að
I fá bílfar inn í borgina. Fyrir
9. TBL. 1992 VIKAN 27
TEXTI: JÓHANN BJÖRNSSON / LJÓSM.: MARGRÉT EINARSDÓTTIR