Vikan - 01.12.1996, Qupperneq 68

Fólk segir gjarnan aö sig
varöi ekkert um tísku,
það sé sjáifstætt í fata-
vali og geti sjálft ákveðið útlit
sitt. Allt gott er um þetta að
segja en fólk áttar sig ekki á
því að tískan er einmitt að
stefna inn á þessa sömu
braut, þ.e. að hver ákveði
ímynd sína sjálfur. Tískan er
því ekki að verða úrelt þó að
hún sé að taka vissa stefnu-
breytingu. Hér í Mílanó er
þetta stöðugt umræðuefni,
enda er Ítalía stórveldi í
heimi hátískunnar. Má þá
helst nefna tískukónginn
Armani, sem trónir á toppn-
um, en ekki langt á eftir
fylgja honum Ferre, Ver-
sace, Moschino og Romeo
Gigli.
Það er löngu viöurkennt
að fötin, sem við klæöumst,
þjóna ekki einungis notagildi
heldur eru þau miðill til að tjá
persónuleika okkar, ýmist á
aðiaðandi eða ögrandi hátt.
Þau geta einnig sagt til um
hvaða þjóðfélagsstöðu við
höfum og margt fleira. Fötin
hafa sem sagt ómæld áhrif á
þá ímynd sem aðrir hafa af
okkur og á því nærist tísku-
heimurinn. Tískan er því ekki
eitthvað einangrað fyrirbæri,
sem fáa varðar, heldur er
hún nátengd þjóðfélaginu.
Þegar þetta breytist verða
tískuhönnuðirnir að vera vel
með á nótunum til að halda
velli. Breytt samfélag kallar á
nýja strauma, nýtt fyrirkomu-
lag sem getur jafnvel sett öfl-
ugt kerfi tískuheimsins úr
skorðum í framtíðinni.
kúnna, og sjálft vörumerkið
skipti öllu máli. Það var hægt
að flokka konur í týpur eins
og „Ferretýpur“ eða „Romeo
Giglitýpur" og gengu þær þá
í heilu settunum frá viðkom-
andi hönnuði. Nú á tímum er
öllu erfiðara að ná til mark-
aðarins og fólk varðar ekki
lengur um hvað er í tísku.
Það vill sjálft ákveða hvað er
fallegt og klæðilegt og geng-
ur jafnvel í þeim fötum sem
því finnst þægilegust. Fólk
skapar sína eigin ímynd og
er orðið þreytt á endurtekn-
ingum tískusýninganna.
Stutt eða síð pils skipta engu
máli lengur. Við viljum ekki
láta setja okkur í fast gervi
og erum breytilegri en áður,
þ.e. setjum okkur í mörg
hlutverk yfir daginn. Það fer
Hönnun Ferre
er mjög form-
ræn og glæsi-
leg en ákveöin
leikræn hreyf-
ing einkennir
hana.
jafnvel eftir því
í hvaða skapi
við erum hverju
við klæðumst
hverju sinni. Sú
staðlaða pers-
ónuímynd, sem
tískuhönnuðir
höfðu áður
sem fyrirmynd
að viðskiptavini
sínum, er því
ekki til lengur.
Hönnuðirnir
verða að ná til
ólíks markhóps
sem umbreytir
sér eftir því
hvað við á í
það og það
skiptið.
En það er
ekki bara tískan, sem fólk
hefur ekki lengur trú á, held-
ur þjóðfélagið í heild sinni.
Landamæri hafa þurrkast út
með Evrópubandalaginu og
komu Internetsins. Fólk er
orðið þreytt á stjórnmálum
og trúmál hafa enga þýðingu
lengur. Jafnvel tæknin leiðir
Undanfariö hefur Armani
höföaö til frelsiskenndar
hafsins með auglýsingum
sínum, eins og á þessu
veggspjaldi, en hönnun
hans nýtur mikilla vinsælda
um allan heim.
ERHSKAN
| ORDIN (
-ÖÍÍÍI'i
MILANO ER EIN AF STORBORGUM TISK-
UNNAR OG ER TÍSKUIÐNAÐURINN, OG
ALLT ÞAÐ SEM HONUM FYLGIR, SÍFELLT í
SVIÐSUÓSINU Á ÍTALÍU. ÁHUGAVERT ER
AÐ FYLGJAST MEÐ ÞVÍ HVERT TÍSKAN
STEFNIR í FRAMTÍÐINNI. UM ÞAÐ FJALLAR
HILDUR INGA BJÖRNSDÓTTIR TÍSKU-
HÓNNUÐUR SEM HEFUR VERIÐ BÚSETT í
MILANÓ FJÖGUR UNDANFARIN ÁR.
FÓLK SKAPAR EIGIN
ÍMYND
Á sjöunda og áttunda ára-
tugnum gátu tískuhönnuðir
bókstaflega ákveðið tískuna.
Markaðurinn dýrkaði hönn-
uðinn, sem hafði sína fasta-

FEHUI

Via della
Spiga er fín-
asta versl-
unargatan í
Mílanó og
þangaö
flykkjast út-
lendingar til
aö kaupa ít-
alskan
tískufatnaö.

68 VIKAN 4. TBL. 1996