Menntamál - 01.12.1941, Blaðsíða 16

110
MENNTAMÁL
jafnvægislánni, og enn önnur að leika sér við hringaspilið
svo nefnda. í hlýju veðri er hleypt vatni í vöðsluþróna,
og fá börnin þá, ef þau vilja, að vaða berfætt og sigla
skipum sínum, sem oftast eru smíðuð af þeim sjálfum
þarna á mjög einfaldan hátt.
Leikir. Á útmældu leiksvæðunum iðka börnin ákveðna
leiki, sem hver um sig hefur fengið sinn vissa stað, sitt
fasta form og ákveðnu tæki. Hafa þeir verið æfðir ár
eftir ár og þarf gæzlumaðurinn ekki ætíð að stjórna en
gerir það þó stundum. Nýja leiki kennir hann svo eða
kemur af stað við og við, til þess að auka fjölbreytni.
Smádrengir eiga fótboltasvæði þarna á vellinum og sparka
þar knettinum sínum, en ekki mun nú æfinlega vera „spil-
að“ þar eftir ströngustu leikreglum.
Vinna. Það sem eldri börnin dvelja lengst við og þreyt-
ast aldrei á, er ýmiskonar vinna úr bréfi, pappa, snæri,
tré o. fl.
„Megum við ekki„ búa til“? „Hvenær megum við fara
að búa til?“ segja þau.
Meðfram endilangri suðurhlið vinnusalsins er langt borð,
sem 20 börn komast að í einu, auk þess vinna þau á löng-
um setbekkjum annarsstaðar í salnum, ef þröngt er. Á
vissum stöðum eru litir, blýantar, strokleður, garn, naglar,
spýtur og ýmis ,,módel“ úr tré eða pappa til þess að smíða
eftir. Þá eru einnig nálar, prjónar, mörg skæri, bor, töng,
hamar, sög o. fl. Að þessu öllu eiga börnin frjálsan að-
gang, en aðalefnisbirgðirnar geymir eftirlitsmaður og
miðlar börnunum af þeim eftir því sem um er beðið. Þeg-
ar gott er veður, er stundum unnið á lausu bekkjunum
sunnan undir húsinu.
Þetta gengur allt mjög frjálslega og mætti líkja því við
frískóla. Börnunum er ekki sagt að vinna neitt sérstakt,
en margt er haft til sýnis, og þeim er fengið efni í það,
sem þau vilja gera og leiðbeint hvernig á að fara að.
Oft segja þau hvort öðru til. Og afköstin eru mikil og