Menntamál - 01.12.1941, Síða 57

MENNTAMAL
151
Flestum mun vera það ljóst, aö við íslendingar erum
nú staddir á hinum örlagaríkustu tímamótum. Þær sið-
ferðilegu hættur, sem steðja að æsku okkar, eru meiri en
nokkru sinni fyr, og þarf ekki að fjölyrða mikið um það.
Ýms ráð eru gefin til bjargar, en svo mun reynast, þegar
til á að taka, að skólarnir okkar og kennararnir hljóta að
verða í hinni yztu línu landvarnanna, og ef þær varnir
bregðast, mun fleira á eftir fara. Þyrfti nú að fara saman
skilningur hins opinbera á starfi kennarans og ábyrgðar-
tilfinning og fórnfýsi kennaranna.
í þessu sambandi vil ég benda á tvö atriði. Skólatímann
má með engu móti stytta, eins og gert var hér á síðasta
skólaári. Bezta aðhaldið, sem börnin geta haft, er skóla-
gangan; um leið og þeim er sleppt á götuna, verður erfitt,
ef ekki ómögulegt fyrir heimilin að hafa á þeim nokkurt
taumhald. í öðru lagi: Það er hægast að hafa sambönd við
heimilin og áhrif á þau í gegnum skólana. Þess vegna
ætti, að minnsta kosti hér í Reykjavík, að velja kennara
við hvern barnaskóla, sem sérstaklega tækju að sér þessa
samvinnu við heimilin, en væri þá í þess stað fækkað
nokkuð við þá kennslustundum. Mér er kunnugt um, að
skólastjórar sumra skólanna, hér að minnsta kosti, mundu
allshugar fegnir vilja gera þessa tilraun, ef fjárframlög
fengjust til hennar, og ekki er hægt að segja, að miklu
þurfi til að kosta.
Það var þó annað en þetta, sem ég ætlaði að ræða sér-
staklega í þessari grein. Hvað sem framlögum frá hálfu
hins opinbera líður, þá veit ég það fyrir víst, að barna-
kennarastéttin íslenzka gerir sér yfirleitt ljósa þá miklu
ábyrgð, sem á henni hvílir, og það menningarlega átak,
sem hún verður að gera til þess að skapa íslenzkri æsku
ný og heibrigö viðfangsefni. Það má öllum ljóst vera, að
ef forða á æskunni frá óhollum félagsskap og áhrifum,
þá verður að gefa henni eitthvað annað hollara í stað-
inn, því eitthvað verður hún að hafa fyrir stafni. Mig