Menntamál - 01.03.1951, Blaðsíða 41

MENNTAMÁL
33
mag. próf, heldur menntun til þess aS verða kennari. Með
því móti verður aðstaða kennarans gagnvart öðrum
menntastéttum frjáls og sjálfstæð og kunnátta hans með
öðrum hætti en allra annarra landsmanna.
Það verður að vera meginregla, að hver námsgrein skól-
ans sé tengd uppeldisfræðum og hagnýtu starfi t. d. jafn-
framt því sem nemandanum er kennd landafræði sé hon-
um kennt að kenna landafræði."
Jafnframt er áherzla á það lögð, að kennaranemar eigi
frjálsa aðgöngu að skólum landsins til þess að fylgjast þar
með kennslu og eiga þess kost að reyna krafta sína. 1 því
skyni er gert ráð fyrir að skylda skólana til þess að veita
kennaranemum viðtöku.
,,Það nægir ekki að hlýða á kennslu í uppeldisfræðum.
Það nægir ekki einu sinni að vilja fara að ráðum uppeldis-
fræðanna — menn verða, að geta beitt þeim í hagnýtu
starfi,“ segir Bomholt.
Kennaraskólar mega ekki vera lexíuskólar, segir hann
enn fremur. „Nemendur verða að eiga kost á frjálsu námi
og sjálfstæðri vinnu . . . Markmiðið er þó ekki fyrst og
fremst að mennta fagkennara, heldur að gefa nemendum
færi á að stunda raunverulegt nám.“
Próf.
Þegar blaðamaðurinn spyr hann, hvernig prófum muni
verða háttað, svarar hann:
,,Fram að þessu hefur verið prófað í öllum kennslugrein-
um. Framvegis er ætlazt til, að próf verði aðeins látin fram
fara í þessum greinum: dönsku, reikningi, erlendum mál-
um svo og í kjörgrein. Prófgreinar munu því fækka úr
15—16 niður í 5—6. Og engin aðaleinkunn verður gefin.
Þar eð hagnýtt skólastarf er höfuðatriðið, verður gefin
af skólanum sérstök umsögn um hæfni nemandans í því —
og verður hún skoðuð sem vitnisburður um kennarahæfni
hans.“