Vorið - 01.09.1964, Side 15

TÖFRASKIPIÐ „REFANÚT"
EFTIR ZAKARÍAS TOPELÍUS
Seglskipið „Vonin“ lá bundið við
Ö'ggj una, og hópur drengja hafði feng-
koma út í það og klifra í siglu-
triánum.
þetta var á sunnudagskvöldi. Matti
^ntsveinn sat á akkeriskeðjunni á
enira þilfarinu. Hann sat þarna og
',ar nð lesa í sálmabókinni, en nú lagði
ailn hana frá sér og fór að horfa á
®trákana. Matti var gamall sæúlfur, sem
ai«i verið úti í alls kyns veðrum og
Slg!t um öll heimsins höf. Hann var
sPaugsamur og alltaf í góðu skapi. Hann
nni margar skemmtilegar sögur og
Var til með að bæta við þær, ef sögu-
einið hrökk ekki til.
^■atti matsveinn veifaði og kallaði:
Halló, þið þarna uppi.
_ Halló, svaraði sá, sem hafði hætt
Ser hæst upp.
Treystið á hendurnar en ekki fæt-
^rna> annars veltið þið niður eins og
rakuungar.
‘ Eg gæti mín, svaraði fullhuginn.
^ntti muldraði eitthvað um hvolpa,
Sern léku kattarunga, en annars væri
sama um þessa stráka. Þó
ann með þeim eins og skylda
. af því að hann var varðmaður
skipinu þetta kvöld. Eftir nokkra stund
°rn strókarnir leiðir á að klifra og
061 alveg
fyigdist
var
komu aftur niður. Einn þeirra þurrkaði
sér um ennið og sagði, að „Vonin“ væri
stórt skip. Það væri ekki létt verk að
klifra í siglutrjánum á henni.
— Jæja, sagði Matti, — það er þó
nokkur spölur til tunglsins. Að vísu er
„Vonin“ stór, en þið hefðuð átt að sjá
„Refanút“.
— Hvað er það, Matti?
■—- Það veit þó hver aðstoðarmat-
sveinn, sem siglt hefur frá Kaupmanna-
höfn með vörur. Svo heimskir getið þið
varla verið.
En enginn þeirra hafði heyrt um þetta
skip. Mundi Matti ekki vilja segja þeim
frá því?
Matti tók upp nýju tóbaksdósimar
sínar, strauk á sér skeggið, kipraði sam-
an augun og byrjaði frásögnina.
— Hafið þið komið til Tornepá?
-—- Nei, svöruðu strákarnir.
— Jæja, það kemur í sama stað nið-
ur. Tornepá er bær, sem er svo langt
norður frá, að ef þú leggur þar net, get-
urðu náð sólinni í það við sólhvörf á
sumri. Og þar er hátt fjall, sem heitir
Aasvasaksa. Þangað fer fólk langt að
til að setja klukkurnar sínar eftir sól-
inni nákvæmlega klukkan tólf á nótt-
unni.
— Jæja, sögðu strákarnir.
VORIÐ 109