Vorið - 01.09.1964, Qupperneq 29

— Gjörið svo vel, segir hún og bend-
lr þeim á tvo góða stóla við borðsend-
ann.
Þetta er svo vel boðið, og það ligg-
Ur við að þeim finnist hún sé að gera
gabb að þeim. Hér eiga þeir að sitja í
beztu sætunum, en hin börnin saman-
blemmd á legubekknum.
En henni er alvara. Hún veit ekki,
bvernig hún eigi að gera þessa stund
Seni skemmtilegasta fyrir börnin.
Arngrímur og Eilífur geta ekki annað
en horft á hana. Þeir hafa aldrei séð
llebia konu eins fallega og. kennslukon-
Ulla, þegar hún hefur sett upp hvíta
Svuntu. Og nú er hún heit og rjóð eftir
alIt erfiðið. Og svo syngur hún. Hún
stendur rétt við hliðina á þeim og syng-
ur. Hin börnin taka líka undir, og svo
•—- áður en þeir vita neitt af — syngja
þeir sjálfir einnig með, — en það hafa
þeir ekki gert allan veturinn.
Svo talar kennslukonan við þau á
meðan þau drekka súkkulaðið. Hún tal-
ar mesl um síðasta skóladaginn og hvaða
kenndir hann vekur hjá henni.
Hvernig hann verður fyrir hana?
En hún þarf þó líklega ekki að kvarta
yfir neinu? Hún getur farið í ferðalag
eða hvað sem hún vill í margar vikur.
Báðir drengirnir hugsa um það sama,
og Eilífur verður til að orða það að lok-
um, og þá er eins og hann sé að tala við
félaga sinn:
— En þú færð þó sumarleyfið á
morgun, segir hann.
VORIÐ 123