Vorið - 01.12.1969, Qupperneq 11

ir voru á prófskránni. Svanur litli varcí
fyrstur til að ljúka sínum prófum, þau
voru svo fá. Eftir það tók hann lífinu
létt. Hann hafði því góðan tíma til að
leika sér, enda hafði hann eignazt marga
góða kunningja um kvöldið. En gallinn
við það að búa svona einangraður er sá,
eyjabörnin kynnast svo fáum öðrum
börnum. Hann hafði raunar komið
þarna vorið áður, en það er langt á milli
þeirra mannfunda og því um litla kynn-
tngu að ræða. Þeir gleymdust samt ekki
nieð öllu. Börnin fengu bæði að borða
°g drekka þarna á prestssetrinu. Þau
voru því vel haldin og það var tilbreyt-
ing út af fyrir sig.
Þegar öllum prófum var lokið um
kvöldið, var klukkan orðin níu. Þá var
eftir að reikna út einkunnir og skrifa
þær á miða hjá hverju barni. Einar var
þriðji hæsti á fullnaðarprófi og var
Halla ánægð með það eftir atvikum.
Hin fengu líka góðar einkunnir. Þegar
þessu var lokið urðu allir fegnir, bæði
börn, kennari og prófdómari. Var þá far-
ið að búast til heimferðar. En svo þreytt-
ur var Svanur orðinn að hann sofnaði
i bátnum á heimleiðinni.
Sóleyjarfólkið gekk niður að lending-
unni og steig út í Svöluna. Það var reynt
uð láta fara vel um alla. En eins og áður
segir, hefur líklega farið of vel um Svan
litla, því að þegar komið var nokkuð frá
landi, steinsofnaði hann þrátt fyrir háv-
aðann í ritunum og kríunum, sem ætl-
uðu að ærast, þegar báturinn fór fram
Hjá varpi þeirra.
Klukkan var farin að ganga tólf, þeg-
ar komið var út í Sóley. En þá voru allir
Hjótir að hátta og sofna, og enginn vakn-
aði fyrr en komið var fram á dag næsta
morgun.
Það var stutt á milli stórra liátíða í
Sóley, þetta vor. Það átti svo að ferma
Einar um miðjan júní. Hann dvaldi
fimm daga uppi á prestssetrinu Okrum
til að nema þar kristin fræði undir ferm-
inguna. Þetta voru allt hátíðisdagar.
Flest börnin, sem gengu til spurninga,
fóru heim á kvöldin, en vegna þess að
Einar átti um langan veg að sækja, varð
það að ráði, að hann væri á prestssetr-
inu á næturnar. Þetta voru allt dýrðar-
dagar, sem Einar mundi lengi.
Daginn fyrir ferminguna kom Gestur
faðir hans til að sækja Einar. Hann ætl-
aði að vera heima nóttina fyrir ferming-
una og koma svo á sunnudagsmorgun
með foreldrum sínum og systkinum til
kirkjunnar.
Yeður var hið bezta á sunnudags-
morgun og dró það ekki úr hátíðaskap-
inu. Þetta var mikill dagur í augum
þeirra Gests og Höllu, þegar ferma átti
fyrsta barnið þeirra. Svalan lét úr höfn
með íslenzka fánann við hún. og allir
voru í sparifötunum sínum þennan dag.
Náttúran var þó bezt klædd af öllum.
Fermingin var auðvitað hátíðleg eins
og ætíð áður. Fermingarbörnin voru
eins og fagrir blómknappar, sem höfðu
sprungið út um morguninn. Sólin skein
nú á þetta unga mannlíf, sem horfði með
björtum augum til framtíðarinnar. Nú
gat enginn bugsað um hafís eða hvíta-
birni. Það var allt liðin saga.
Þessi fermingardagur leið að kvöldi.
Það geta ekki allir dagar verið hátíðis-
VORIÐ 153