Vorið - 01.10.1974, Qupperneq 9

gleraugun, sem ég get fundið. Ég fer í
kaupstaðinn á morgun með honum pabba
þínum, og þá skal ég kaupa þetta allt.
Jón litli andvarpaði af ánægju yfir
þessum málalokum, og það lá við að hin
börnin færu hjá sér, er þau þökkuðu
afa og gengu út.
Síðdegis daginn eftir heyrðist loksins
langþráður bjölluhljómur. Þegar tveir
sprækir klárar komu í ljós með sleðann
í eftirdragi.
Pað hrikti ískyggilega í dyraþrepunum
þegar börnin ruddust út á þau.
Hver böggull öðrum stærri var borinn
inn í húsið ,en engan þeirra mátti opna
fyrr en á aðfangadagskvöld.
—■ Hvar er Jón litli? spurði afi er
hann var kominn úr loðkápunni.
Jón kom í ljós og pabbi hans faðmaði
hann að sér með óvenjulegri blíðu, því
að hann fékk að heyra söguna um Bibl-
íuna og gleraugun í kaupstaðarferðinni.
Honum var það mikið gleðiefni, að litli
drengurinn hans skyldi þegar á barns-
aldri afneita sjálfum sér til þess að geta
glatt aðra. Jón litli var andlega bráð-
þroska, og má vel vera, að seinþroski
líkamans hafi átt sinn þátt í því, að hann
hugsaði meira en títt er um börn á hans
aldri. Biblíumyndir og frásögur úr Bibl-
íunni var yndi hans og eftirlæti ,og þeg-
ar pabbi hans eða mamma áttu tómstund
bað hann þau ávallt um að segja sér frá
Jesú, englunum eða helgum mönnum
Ritningarinnar.
Þegar lokið var við að drekka síð-
degiskaffið, gekk afi inn í herbergið sitt
og sótti þangað einn böggulinn .Jón litli
stóð hjá, rjóður og eftirvæntingarfullur,
á rneðan leyst var utan af bögglinum.
Pegar Biblían, stór og falleg, kom loks í
ljós, rak hann upp fagnaðaróp. Hann leit
á hana, og svo mikið sá hann og skildi,
að letrið á henni var stórt og skýrt. Svo
komu gleraugun til viðbótar, og ákafinn
var svo mikill, að hann gat varla beðið
næsta dags með að færa Andrési gamla
gjafirnar. En móðir hans sýndi honum
fram á, að það væri of framorðið og
dimmt úti til að fara með það nú. — En
þú færð að fara með gjafirnar frá jóla-
barninu til Andrésar gamla á morgun
sagði hún.
Morguninn eftir, á aðfangadaginn, var
blítt og gott veður, sem betur fór. Þegar
hestunum var beitt fyrir sleðann, lá við
að hin börnin öfunduðu Jón litla, er þau
sáu hann leggja af stað, ásamt afa og
mömmu, með böggulinn sinn í fanginu.
Þau voru alllengi á leiðinni til Andr-
ésar gamla, en þegar þangað var komið,
knúði mamma dyra. Tengdadóttir gamla
mannsins lauk upp fyrir þeim og bauð
þeim að ganga í bæinn. l’au gengu svo
öll inn, ásamt Pétri, ökumanninum, sem
hafði stóra körfu, með margskonar jóla-
góðgæti, meðferðis. Pétur setti hana frá
sér innan við dyrnar og hélt svo út til
hesta sinna aftur. Inni var allt fágað og
hreint, reglulega jólalegt um að litast,
þó að fátæklegt væri. Andrés gamli sat
við borðið með stóra sálmabók í hend-
inni. Við hlið hans sat sonardóttir hans
og las jólasálma hátt fyrir afa sinn. Þau
risu bæði á fætur fagnandi, er þau sáu
VORIÐ
9