Vorið - 01.10.1974, Qupperneq 18

nálina, svampinn og skærin, sem þær hafa
tilbúin).
Juhl: (Réttir jólasveininum höndina):
Velkominn, jólasveinn, og þökk fyrir, að
þú vildir koma og heimsækja okkur.
Melen: (Leggur höndina ástúðlega á
axlir ungfrú Juhl). Sjálfþakkað, mín kæra
ungfrú. Og alveg sérstaklega óska ég yð-
ur gleðilegra jóla. (Strýkur um kinn henn-
ar).
Juhl: (Ósjálfrátt): Ó.
Malen: (Snýr sér til barnanna): Og
einnig ykkur, góðu börnin mín. Ykkur
óska ég af hjarta góðra og gleðilegra jóla.
Börnin: (í kór): Rökk fyrir. Við óskum
þess sama.
Kristín: Hefur þú nokkrar jólagjafir
handa okkur?
Malen: (Veifar pokanum): Já það meg-
ið þið vera viss um. (Bendir á pokann).
Hann er alveg fullur. (Við ungfrú Juhl):
En fyrst verð ég að vita, hvernig börnin
hafa hagað sér undanfarið.
Juhl: Pau hafa öll hagað sér ágætlega
— nema Malen.
Malen: Hvað segið þér, ungfrú Juhl.
Mín fallega, góða, litla Malen, nei, því
trúi ég ekki. Hún sem er einmitt mesta
dyggðaljósið í öllum skólanum. Hvar er
annars þessi góða stúlka?
Juhl: Hún er uppi á herbergi sínu. Ég
dæmdi hana í stofufangelsi.
Malen: (Með óblíðri röddu): Nei, svei,
ungfrú Juhl, — stofufangelsi á sjálfu að-
fangadagskvöldinu. (Meðan hinar hafa
forvitnar horft á, hefur Inga komið sér
bak við Malen, og stingur hana í fótinn
með nálinni).
Malen: Ó, ó, (Barmar sér, nýr fótinn).
Juhl: Hvað er að, hr. jólasveinn?
Malen: (Áttar sig): Fyrirgefið, — það
var bara eitthvað, sem stakk mig í fótinn.
Juhl: (Við börnin). Látið jólasveininn
fá stól — og gefið honum köku. (Gengur
að borðinu og snýr baki að hinum, meðan
eftirfarandi fer fram).
Lísa: (Hefur lagt svamp undir blað á
stól). Já, gerið þér svo vel, hr. Jólasveinn.
Viljið þér ekki fá yður sæti?
Malen: (Horfir með tortryggni á stól-
inn, lyftir upp blaðinu og fjarlægir svamu-
inn). Bestu þakkir, — en ég sit ekki á
svömpum. (Setur hann í pokann).
Börnin: (Horfa sneypuleg hvort á ann-
að:)
Malen: Og hvað er það, sem þú ert að
fela þarna aftan við bakið? — Skæri? —
Láttu mig hafa þau. Ég er ekkert hrifin
af skærum. Það er best, að ég setji þau í
pokann. (Stingur þeim í pokann).
Börnin: (Stilla sér upp í baksýn og halla
íbyggin saman höfðum).
Juhl: (Kemur með kökur): Gerið svo
vel, kæri jólasveinn, lítilsvirðið ekki
heimabökuðu kökurnar mínar.
Malen: (Birgir sig upp): Kærar þakkir,
— kærar þakkir, ungfrú Juhl. Ef þér haf-
ið bakað þær, þá veit ég, að þær eru góð-
ar. Þér eruð svo góð og dugleg. (Borðar
ákaft. Leggur handlegginn ástúðlega á
herðar hennar). Ég veit ekki hvað það
getur verið. En jóla „stemmingin“ hrær-
ir hjarta mitt svo undarlega. Pað — það er
dálítið, sem ég verð að trúa yður fyrir —
einni.
Juhl: Uss-uss. Munið börnin hr. Mick-
elsberg.
18
VORIÐ