Vorið - 01.10.1974, Blaðsíða 40

VOLUSKRIN
VÖLUSKRÍN birtir sögur, ljóð og
myndir eftir ykkur. Vorið vonar
að þið verðið dugleg að skrifa og
teikna.
tanáskriftin er:
VORIÐ
Brautarholti 16, Rvík.
Pósthólf 1343.
Kæra Vor.
Ég heiti Halldór Halldórsson og
á heima í Ögri. Ég hef skrifað þér
einu sinni áður. Ég er 10 ára, mig
langar til þess að gera sögu sem
birtist vonandi í blaðinu.
F A R Ð U
Einu sinni var lítill fugl sem hét
Gogga. Hún var alltaf hrædd við
allt sem hún sá. Einu sinni var
hún að leika sér, þá kom lítill
ormur þá varð Gogga hrædd og
sagði farðu en þá sagði ormurinn,
ertu hrædd við mig, ég geri ekk-
ert. Er það ekki stamaði Gogga
Nei ég geri alls ekkert sagði orm-
urinn. Þá var Gogga ekkert
hrædd og þau urðu góðir vinir.
Nú er sagan búin, vertu bless-
aðkæraVor.. Halldór, Ögri.
40
ÚTIVERA
eftir Árdísi Indriðadóttur, Hóla-
braut 3, Skagaströnd, 15 ára.
Þetta var mjög fagran vetrar-
morgun. Snjókornin svifu hvert
í kapp við annað niður á jörðina
og snjórinn lá eins og hvít slæða
um allt. Það var dauðaþögn. En
allt í einu var þögnin rofin. Tvö
hávær óp rufu hana. „Ég vil verða
fyrst.“ —„Nei, nei ég ætla að
verða fyrst.“ „Svona, svona látið
ekki svona stelpur mínar.“ Þessi
hljóð komu úr húsi númer 32 við
eina götuna í bænum. Báðar stelp-
urnar vildu verða fyrstar í úlp-
urnar og fyrstar út í snjóinn.
Þarna hættu hljóðin jafnskjótt og
þau höfðu byrjað og báðar stelp-
urnar stungu höfðunum út um
dyrnar. Þær ráku upp hrifningar-
óp þegar þær sáu snjóinn og byrj-
uðu að velta sér í honum og henda
hvor í aðra. Þær vQru um það bil
fjögurra og fimm ára gamlar og sú
eldri hét Olga en Hulda sú yngri.
„Mamma,“ kallaði Olga hvar eru
skóflurnar okkar?“ „Hérna,“
sagði mamma og kom með skófl-
VORIÐ