Heima er bezt - 01.06.1998, Qupperneq 13

mikið að gera að ég kemst aldrei yfir það. Ég sæki mér
orku út í náttúruna. Ég fæ mér gjarnan göngutúr og helst
innan um tré og annan gróður. Svo sest ég eða leggst bara
niður og hugsa um að ég fái orku. Stundum fór ég líka
niður á Borgarijörð og lagðist í ijöruna og hlustaði á öld-
uniðinn og fuglasönginn og þá leið mér eins og ég væri
hluti af ijörunni. Það var alveg sama hvað ég fór þreytt,
ég kom alltaf til baka eins og ég væri að koma úr tveggja
daga fríi. Fyrst gerði ég þetta ómeðvitað en svo fann ég
hvað gerðist og þá fór ég að gera þetta meðvitað. Sérstak-
lega finnst mér gott að fara upp til fjalla, niður í fjöru eða
inn í skóg. En það var einkennilegt hvað ég sótti mikið til
Borgarfjarðar. Ég skildi ekkert í þessu en svo kom í ljós
að forfeður mínir eru þaðan, þeir frægu Hafnarbræður og
Þorleifur sterki í Höfn. Kannski ég fái styrk þaðan - þetta
voru rosalegir karlar.
Ferðalög
Ég hef ferðast talsvert um Island en á þó mikið eftir og
sérstaklega uppi á hálendinu. Ég hef líka ferðast talsvert
til annarra landa, líklega hef ég heimsótt 13-14 lönd, allt í
allt. Þetta hefur allt gerst eftir að ég hætti að vinna og
varð ein. Ég hef verið æðandi um allt. Fyrst fór ég á
skógræktarnámskeið í Noregi og var þar í hálfan mánuð.
Það var óskaplega skemmtilegt. En þetta var meðan ég
var í vinnu og hafði ijölskylduna heima svo ég skildi bara
allt eftir. Stelpurnar voru líka orðnar stórar og gátu séð
um heimilið. Þegar ég var sjötug fór ég svo til Ameríku
að heimsækja systur mína. Börnin mín gáfu mér það í af-
mælisgjöf. Ég var úti í mánuð og gerði heilmikið á þeim
tíma, heimsótti stóran, geysilega fallegan þjóðgarð og
skoðaði málverkasöfn og ýmislegt fleira. Ég var ekki
mjög hrifin af Ameríku en kannski sá ég bara dökku
hliðarnar.
Þar sem systir mín býr sáust aldrei börn utan dyra. For-
eldrarnir eru svo hræddir um að þeim verði rænt, þeim er
ekið til og frá skóla og allt sem þau þurfa að fara. Engir
barnavagnar utan dyra en ægileg umferð. Þetta finnst mér
ömurlegt. Ég er hins vegar afskaplega heilluð af Grikk-
landi og Spáni og vildi gjarnan fara þangað aftur. Það var
líka stórkostlegt að fara til Equador og Galapagos eyj-
anna en þangað fór ég í vetur. Ég hef líka heimsótt öll
Norðurlöndin nema Finnland. Ég hef komið til Færeyja
og til Englands, Skotlands og írlands. Svo hef ég farið á
sólarstaði eins og Mallorca, Kanarí, Benedorm og
Tenerife og nú fer ég til Portúgal í sumar.
Framtíðin
Fjölskyldan mín, börnin, tíu barnabörn og eitt
langömmubarn, býr öll í Reykjavík og vissulega hefur
hvarflað að mér að flytja. Það er bara svo erfitt að slíta
sig burtu frá náttúrunni hérna. Ég er tvístígandi í þessu.
Stundum, yfir dimmustu mánuðina, finnst mér erfitt að
vera ein og ég ætla ekki að vera heima á þeim tíma næsta
vetur. Kannski fer ég í skóla. En ég get ekki hugsað mér
að eiga ekki gróið land til að stíga á, gróið land, sem ég á
sjálf. Þess vegna keypti ég mér sumarbústað við Álfta-
vatn í Grafningi. Þar er alveg yndislegt og þá get ég stigið
á mitt eigið gróna land ef ég ákveð að flytja héðan. Ég
hef áhuga á öllu mögulegu sem tilheyrir lífinu og náttúr-
unni. Ég hafði óskaplega gaman af að hugsa um gamla
fólkið á sjúkrahúsinu. Það var svo gefandi og ég á þaðan
góðan endurminningar þótt ég sakni ekki starfsins. Ég er
sátt við að vera búin með það og takast nú á við annað.
Það þýðir ekkert að horfa mikið um öxl og hugsa „ef.“
Maður verður bara að horfa fram á veginn.
Kraftur hugsana
Ég er sátt við lífið og tilveruna. Oft hefur verið erfitt en
erfiðleikar eru til að vinna úr þeim og vandamál til að
leysa þau. Mín skoðun er sú, að tækifæri til þroska sé
falið í hverju vandamáli, sem maður á við að stríða og að
það feli í sér dýrmætt frækorn og tækifæri til að breyta
tapi í ávinning - ef maður ber gæfu til að vinna þannig úr
því. Með hugsunum sínum, orðum og gerðum held ég að
maðurinn skapi að mörgu leyti framtíð sína. Því skyldi
maður vera varkár í dómum sínum og gæta að hugsunum
sínum. Hugsanir hafa mátt.
Ég og lífið
Ég hef alla mína ævi verið haldin sterkri þrá til að
skoða fjarlæg lönd og framandi þjóðir og kynnast háttum
þeirra. Þess var enginn kostur meðan ég hafði stórt heim-
ili og útivinnu. Ég varð að láta mér nægja að lesa um
lönd og þjóðir og það gerði ég. Eftir að ég hætti að vinna
úti og varð ein, hef ég ferðast mikið og notað hvert tæki-
færi til að sjá og kynnast öðrum löndum, en hvert sem ég
fer og hvar sem ég dvel er landið mitt, Island, alltaf feg-
urst og best í mínum huga. Ég lít á það sem einstaka nátt-
úruperlu í Ijölbreytni sinni og einstakri fegurð, sem við
verðum að varðveita eins og kostur er.
Hugsa sér að geta dregið að sér hreint loft og drekkkið
ferskt og hreint vatn úr hverjum fjallalæk, geta farið frjáls
ferða sinna um fjöll og óbyggðir - og svo er þessi einstaki
tærleiki loftsins, sem gerir alla útsýn svo heillandi. Okkur
finnst þetta allt sjálfsagt af því að við höfum alist upp við
það, en þetta er alls ekki sjálfgefið. En vegna þessa er Is-
land mitt land.
Þá er það þessi undarlega þörf til að skapa, sem hefur
fylgt mér þessa löngu leið. Ég held að ástæðan sé einmitt
tilraun og löngun til að túlka þá fegurð, sem ég sé og
skynja. Og svo endalaus þrá til að læra og þroskast.
Heima er bezt 213