Heima er bezt - 01.06.1998, Qupperneq 30

mínir að Álftamýri við Arnarfjöró og
þar var ég hjá þeim næstu tvö árin.
Á þeim árum sem hér um ræðir,
var venja að börn færu snemma að
vinna fyrir sér og þar sem ómegðin
hjá foreldrum mínum var mikil,
veitti ekki af að hvert tækifæri, sem
gafst til ijáröflunar, væri nýtt, svo
sem kostur væri á. Því fór ég, 15 ára
að aldri, í mína fyrstu vist. Vist var í
raun forveri þess sem í dag er kallað
húshjálp. Þeir sem betur bjuggu og
meir höfðu auraráðin, sóttust gjarnan
eftir unglingum, einkum stúlkum úr
sveit, til hjálpar við sitt húshald.
Þetta átti bæði við um stórbýli sveit-
anna og svo nefnd betri heimili þétt-
býlisins.
Þær stúlkur sem lentu á góðum
heimilum, lærðu margt gott og gagn-
legt sem þeim kom vel er þær hófu
sinn eigin búskap.
Fyrst var ég eitt ár í vist hjá Jens-
ínu Jóhannsdóttur og Guðjóni Jóns-
syni bankastjóra á ísafirði. Þar var
mjög gott að vera og þau reyndust
mér sem bestu foreldrar.
Á þessum árum var það fátítt að
karlmenn gæfu sig að húsverkum,
svo sem eldhússtörfum. Þeir hafa ef-
laust talið þau of löðurmannleg fyrir
sína karlmannlegu ímynd. En hér
kom Guðjón húsbóndi, með meiru, á
hverju kvöldi fram í eldhús til mín,
náði í eldhúshandklæði, batt það
framan á sig og hjálpaði mér við
uppvaskið, á meðan Jensína kom
börnunum í rúmið.
Já, á þessu heimili fékk ég mikla
og góða tilsögn út í lífið, sem eins og
allir vita er ekki alltaf dans á rósum,
síst fyrir þá sem ekkert kunna fyrir
sér. Auðvitað fer gangur lífsins mik-
ið eftir því hvernig haldið er á spil-
um og hver spilin gefur, en góð und-
irstaða er þar sem annars staðar,
gulls ígildi.
Að loknu ári mínu hjá Jensínu og
Guðjóni réðst ég í vist hjá Camillu
Proppé og Ara Jónssyni togarskip-
stjóra. Ekki var þessi vist síðri hinni
fyrri. Camilla var með fádæmum
góð kona. Vegna starfs síns var Guð-
jón lítið heima, m.a. vegna þess að
Kristjana með Pál, elsta barnið.
þeir sigldu alltaf út með aflann. Hjá
Camillu var því margt sem gera
þurfti, hún var í eins konar einyrkja
starfi í hússtjórn sinni, en alltaf var
hún jöfn og söm við mig.
Þau hjón fluttu frá Þingeyri til
Reykjavíkur og vildu gjarnan fá mig
með þangað en því hafnaði ég alfar-
ið, suður vildi ég ekki fara.
Þriðja og síðasta vist mín var svo
hjá hjónunum Camillu Sigmunds-
dóttur og Matthíasi Guðmundssyni
vélsmið. Var ég þrjá vetur hjá þeim,
en á sumrin var ég heima því ekki
veitti af hjálp þar við heyskapinn.
Er ég var í þessari síðustu vist
kynntist ég verðandi mannsefni
mínu, Elíasi Þórarinssyni og ári síðar
giftumst við. Eg var þá tvítug. Við
hófum búskap á jörðinni Hrauni í
Keldudal við DýraQörð.
Áður en ég lýk frásögn minni af
vistinni hjá Camillu og Matthíasi vil
ég geta þess að þar hafði ég verið í
enn einni góðri vistinni. Ég þakka
öllum þessum indælu vinnuveitend-
um mínum samveruna, ég á þeim
öllum mikið að þakka.
Að Hrauni í Keldudal bjuggum við
í 4 ár en þá losnaði jörðin Arnarnúp-
ur í sama dal og þangað fluttum við.
Hjónin, er áttu jörðina og höfðu búið
á henni þar til nú, voru farin að
heilsu og fluttu suður til Reykjavíkur.
Þau buðu okkur Arnarnúpinn til
Elías með Pál.
kaups á það góðum kjörum að við
töldum okkur ráða við kaupin og
slógum því til og keyptum jörðina.
Að Arnarnúpi bjuggum við í 12 ár
og þá vorum við orðin ein í dalnum
með börnin okkar, allt þar til að far-
skóli lagðist þar af, en þá urðum við
að yfirgefa dalinn okkar. Það sam-
rýmdist ekki íjárhag okkar að ráða
kennara fyrir börnin, né að koma
ijórum þeirra til einhverra er nær
skólanum voru. Við höfðum heldur
ekki áhuga á að láta börnin frá okk-
ur.
Um það bil 4 kílómetrum innar í
firðinum var jörðin Sveinseyri laus
til ábúðar. Hún hafði staðið auð í 5-6
ár. Þessa jörð tókum við á leigu fyrir
lágt afgjald. Þaðan voru aðeins 10
kílómetrar í skólann. Við fluttum
þangað rúmum mánuði eftir að ég
átti mitt áttunda og síðasta bam. Ég
átti Hrafngerði 25. ágúst og fluttum
við hingað 29. september.
Ég verð að segja það, að sá vetur,
sem nú fór í hönd, var ekki neitt sem
maður hrópar húrra fyrir, en síðla
þessa sumars, 1998, verð ég búin að
eiga heima héma í 31 ár og nú finnst
mér hvergi betra að búa en hér.
I öll þessi ár höfum við leigt jörð-
ina. Höfum við oft óskað eftir kaup-
um á henni en það hefur aldrei geng-
ið eftir.
Síðustu 10 árin hef ég búið hér ein
230 Heima er bezt