Heima er bezt - 01.06.1998, Blaðsíða 32

Rey'
T H U L E
ifsAbyrgdajféla^ á NoríVurlÖmiuxn.
bunus, crjjpnn aukakosjna*5\jr,
iinniodi íyrir sjúklinKa. XH U^L-E
ylírumsjOn sxnsku rlkisstjójnar-
gar uum THULE fást ókcypis
x-<
féiagsins or aðalumboðs'
, > V
SÍHARO LAXDAL
FnlrcksfirðL
aplatsaéttlzx
runa/ni crjaú s^gd kornin hing-
cfur húa fiutzt htngad sunnan
ö hcraöslxknir
fyrír |wið, Jx >^0
__.j .r l___
Kð cr iui' i s.
pcg hcfuracVJ* *#«*'
! hjá MawftAir ek'
| s-ctur. Mar, tr'”
ur au«*v
ófojanW
að UjöoS
ad suua* nó^*
ckki á hrcpfukt.
JrtjðminA. Jppii
veðnusótfik
innar,’' a»W‘
^ jr ... j^gocrg* %
h>K hcfur Man.
Af blöðum
fyrri tíðar
Þannig var þjóðlífið
Jhiif
jsjön «en$ku rikissrjómar-
jKaS THULE flM Okeynis
‘“^íisssm. og .r * ■■ -
.• 104*.
'uV '
^ _ jii* ■
itíSirthinga* og &
stiini rduu hyliti, • *
hjia hviiu,
\ ftokkum £ h’
*' ícr tuun a\ I
id og hJÍ|
r,, cinnighí»
,*#»!*' U*n
^ftr fmgralor *U*»'
■avo uö vc0
• Vsöminn Ic^m^ii-,
« hcfði chö fcr
. Ll sk*rðí ■*
i,i þ*r vc
Þ*a cr ^ð3,a“K"-'='
Jicíur.‘cVT F ••aoJ‘-
/. desember 1911.
Fjölhæfur hugvitsmaður
(•kl‘D LAXDAL
Þ»
HULE *
Gluggaö í gömul blöö og
forvitnast um það, sem
efst var á baugi fyrir
nokkuö margt löngu.
Umsjón: Guðjón Baldvinsson
íábyrgðftxfdlag á NoríVnrlömíum.
onus, cnginn aokakos^naðux.
mmdi fyrir sjúklinga. THU^LE
rfirumsjón ucnsku ríkisstjómar-
ir ujrn THULE fá&t Okcypis
íð félagsins og aöaluffiljoOs-
JL*.
jntíi-fi*
L uimth
!‘.<1 err an' *
pcg hcfur.<ck2r ai
hjá MaiH'írUr c5 '
\cuir. -■
NARO LAXDAL
l’ftlr^iájrði.
i
rlatasóttin
! ur auur.
- Tual.t
Cfco.n.L: ‘
.0 hfj^ v%, il)ðr"
nftfni crjoú sögð koruía hmg-
fur hún fiutxt
að sisuji* nó^
ckki á hrcppiL.
hcraðslæk ni;
hinvað sunnan
inntu',*’
stjórnimt ’m
sc<5r.íliC>ItJW.' i
iltf-' ,
TE*
icfur Mam
^ nunt ?Man:
jJSp
•tpt ; „ áSi*
yið "s5
v'N' 'A- é/
ótfiutii;r:ga- og áy
sinni rdttu hyllu, ••»
á landi
nokkurn t h
fcr mun af f
ð og hdM
r„ cinnig*á
inaiv’ um ftll.try’
par fmgraiör allár
cín/itt, svo itð Vc0
lir ósóminn fcn-yv,
-lla hcfði chb lcr
f‘ -^rsliCfsK
* 2 W»«“
ísólfur Pálsson frá Stokkseyri, sem
fundið hefúr upp netakúlumar úr
steinsteypu, sem sýndar voru hér á
iðnsýningunni í sumar og hvarvetna
fá lof, þar sem þær hafa verið reyndar,
dvelur nú í Kaupmannahöfn vetrar-
langt.
Hann hefur fundið upp margt
fleira en netakúlumar. Meðal
annars er ritvél, sem ritar hljóðið
í fleirrödduðum lögum, eftir því
sem þau eru leikin á orgel eða pí-
anó, svo nákvæmlega og rétt að
ekki munar minnsta nótnagildi í
taktinum og lagið má afrita í öll-
um tóntegundum í senn, og þá
auðvitað í hvaða tóntegund sem
maður helst kýs.
Ennfremur hefur hann fúndið
upp tónkvísl (Stemmegaffel), sem
hafa má í pennaskaftinu sínu, takt-
stokknum eða hverju slíku áhaldi sem
er, og verður enginn þess var að hún
sé notuð, nema sá, er á henni heldur.
Auk þess má geta um skutul, merki-
legan og nothæfan, sem ísólfur hefur
fundið upp. Honum er skotið af byssu
jafnframt skotinu, og hæfir hann það,
sem skotið er á, t.d. seli, hnýsur o.fl.,
jafnfljótt og skotið sjálft, svo veiði-
maðurinn getur dregið dýrið að sér
samstundis á taug, sem áföst er við
skutulinn. Þessi skutull er afar nauð-
synlegur við veiðar á sjó eða í vötn-
um, því dýrið getur ekki sokkið, sem
það gerir oft ella.
Margt fleira mætti nefna, sem Isólf-
ur hefur fúndið upp, og líkur eru til að
komi að miklu gagni.
En fátækt hefur hamlað honum frá
því að koma hugviti sínu í fram-
kvæmd og er það illa farið. Hann leit-
aði til alþingis 1909 um lítilsháttar ut-
anfararstyrk, en fékk ekki áheym. Nú
í sumar veitti stjómarráðið honum
300 kr. af sjóði einum, er það hefúr
undir höndum, og einn vinur hans hér
bætti svo við þann farareyri, að hann
gat komist utan, og verður þar í vetur.
Nú viunur hann meðal annars dag-
lega á einni helstu hljóðfæraverk-
smiðju Norðurlanda (hjá konungl.
hirðsölum Homung & Möller í
Khöfn), einkum að því að stilla
Fortepíanó og önnur hljóðfæri.
Hyggst hann svo með vorinu að
setjast hér að í bænum og taka að sér
að stilla hljóðfæri og gera við þau. í
þessum efhum hefúr hann þegar
mikla reynslu og tjölmargir, bæði hér
og annars staðar á Suðurlandi, vita að
ísólfur hefur gert svo vel við gömul
hljóðfæri að þau hafa orðið sem ný.
Það er vel farið að vér fáum nú ís-
lenskan mann hingað til þessara hluta,
og er vonandi að Reykvíkingar noti
sér það og hjálpi honum þannig til að
koma hugsjónum sínum í fram-
vkæmd.
ísólfur er óefað einn allra fremstur
og fjölhæfastur íslenskur hugvitsmað-
ur, sem nú er uppi, og hefði hann
fæðst og alist upp með öðrum þjóð-
um, t.d. Ameríkumönnum, mundi
hann vera orðinn nafnkunnur maður
fyrir löngu. En fátækt og erfiðar
kringumstæður hafa orðið þess vald-