Æskan - 01.11.1963, Side 44

Frá Viðey í Færeyjum.
Nú lögðu þeir ai stað og komu brátt
í iagurt rjóður í skóginum. Sigmund-
ur haíði viðaröxi litla í hendi. Ekki
leið á löngu áður en þeir heyrðu brak
og bresti og sáu hvar skógarbjörn
mikill tróðst lram í rjóðrið á milli
greinanna, svo brakaði og brast í öllu.
Sveinarnir hlupu nú til baka sömu
leið og þeir höíðu komið, Þórir und-
an og Sigmundur á eitir. En björn-
inn elti þá, þangað tii Sigmundur
hljóp inn á milli greinanna, og þegar
bangsi hljóp iramhjá, hjó hann öx-
inni báðum höndum í höíuðið á hon-
um svo í heila stóð, og björninn fcll
steindauður niður.
„Nú skulum við reisa karlinn upp
og láta sem hann sé lifandi," sagði
Sigmundur. Svo settu þeir framfæt-
urna á honum inn á milli greinanna,
og létu trén styðja hann. Síðan settu
þeir kefli upp í munninn á honum,
svo hann var með gapandi ginið og
leit allófrýnilega út. Eftir þetta gengu
þeir heim og mættu fóstra sínum fyr-
ir utan túnið. Hann var reiðilegur og
spurði þá, hvar þeir hefðu verið. Þeir
sögðust hafa farið inn í skóginn. „Elti
björninn ykkur?“ sagði hann. „Já.“
„Það skal nú verða í síðasta sinn,
sem hann gerir það. Ég hef ekki treyst
mér fyrri á móti honum, en nú skal
þó freista þess,“ sagði Úlfur. Hann
sneri nú heim og fékk sér spjót og
Fáni Færeyinga. Hann er að
gerð líkur þeim íslenzka og
litirnir eru þeir sömu, en í
annarri röð. Reitirnir fjórir
eru hvítir, innri krossinn
rauður og ytri krossinn blár.
hljóp út í skóginn, og Sigmundur og
Þórir á eftir. Úlfur sá björninn fljótt,
og lagði spjótinu í gegnum hann.
Björninn féll undir eins niður. „Hlæg'
ið þið nú að mér,“ sagði Úlfur. „Hvor
ykkar hefur drepið björninn?" „Ekki
er mér um að kenna, fóstri minn,“
sagði Þórir, „og hefur Sigmundur fellt
björninn".
„Það mun ekki verða þitt síðasta
afreksverk,“ sagði Úlfur.
Sigmundur giftist síðar Þuríði dótt-
ur Úlfs bónda, en ekki fyrr en hann
hafði fundið Hákon jarl og komizt í
mestu kærleika hjá honum sakif
hreysti sinnar og íþrótta. Hann sætti
Úlf bónda, sem var nokkurs konar
sekur útilegumaður og hét Þorkell,
við Hákon jarl. Svo varð hann hirð-
maður hans og landvarnarmaður, og
tók trú hjá Ólafi konungi Tryggva-
syni og gerðist vinur hans og hirð-
maður. Ólafur konungur sendi þa
frændur út til Færyeja til að kristna
þær og taka þar við yfirráðum a£
Þrándi. Þrándur vildi hvorki taka tru
né gjalda Ólafi konungi skatt. En Sig'
mundur þröngvaði honum til að taka
trú, en aldrei gat hann komið honuin
sjálfum á konungsfund, því jafnan
þegar hann reyndi það, þá skall á of-
viðri, svo þeir urðu að snúa aftur.
Að síðustu gat Þrándur með svikuin
unnið Sigmund og var hann drepinn
þannig, að er hann máttvana af sundi
komst að landi, eftir að hann lrafði
synt lengi með Þóri á bakinu, þang'
að til hann var látinn, þá fann hann
maður nokkur, sem myrti hann til
þess að geta stolið af honum digrum
armhring, sem hann hafði um úln-
liðinn og Hákon jarl hafði gefið hofl'
um, og tekið hann af goði því, seiÐ
hét Þorgerður Hörgabrúður. Þann
hring bað Ólafur konungur Sigmund
áður að skipta við sig fyrir annan. En
þegar hann vildi það ekki þá spáðt
hann því, að hringurinn yrði Sig'
mundar bani. Og það gekk líka eftit-
Barnablaðið.
324