Æskan - 01.11.1963, Blaðsíða 53

„En getur þá hrafninn ekki flogið burtu
Kteð þau? Hann fer hvort sem er upp í loft-
ið til þeirra.“
„Nei, hann getur það ekki heldur. Það
er bara blessuð sólin, sem getur rekið burtu
skýin.“
„Mikið er sólin elskuleg. Hún rekur
^urtu skýin og svo sagðirðu, að hún hjálp-
Jolagjafirnar.
„Af hverju lætur hann rigninguna koma?
aÚi til að láta blómin spretta, svo að við Ekki finnst mér hún neitt góð.“
^efðum nóg að borða. Svo lætur hún líka „}ú, hún er líka góð. An rigningarinnar
konia birtu, og hún lætur vera hlýtt hjá gætu blessuð blómin ekki fengið neitt að
°kkur. Já, sólin er elskuleg og góð. Eg ætla drekka. Rigningin kemur einmitt til þess
ahtaf að láta mér þykja vænt um hana.“ að blómin hafi nóg að drekka. - En nú
„Já, en ég get sagt þér það, elsku lambið skaltu hrista þig öðru hvoru, eins og
^itt, að þó að sólin sé góð, þá er þó betri þegar þú komst upp úr læknum, og reyna
Sa sem bjó sólina til, svo að hún gæti gert að hamast við að kroppa. Ef þér ætlar að
betta allt fy rir okkur.“ verða kalt, skaltu hlaupa um, og þá hitnar
„Hvað heitir hann, sem var svona góður þér áreiðanlega.“
a^ búa til sólina fyrir okkur?“ En litla lambið var ekki fært um að
„Hann heitir Guð.“ kroppa nokkuð að ráði. Ekki leið á löngu,
„Já, hann Guð! Þú hefir áður sagt mér þangað til það var orðið rennandi blautt
Ulla hann. Hann er beztur allra, það veit ég. alveg inn að skinni. Því var orðið reglulega
% ætla líka alltaf að láta mér þykja vænt kalt. Það stóð bogið í baki upp við stóra
Urtl hann, já, ég ætla að elska hann, eins þúfu og hristi öðru hvoru litla höfuðið.
°§ þú hefir sagt mér að gera. — En, mamma, „Mamma. Ætlar bara aldrei að hætta að
ekki lætur hann rigninguna koma, er það?“ rigna? Eigum við ekki að fara burtu héðan,
»Jú, það gerir hann einmitt.“ Framhald í næsta blaði.
333