Æskan - 01.11.1963, Blaðsíða 79

ROBBI OG PAPPÍRSRIGNINGIN
Robbi réltir manninum miðann, eins og hann hafði lofað, og
leið hrópar maðurinn upp yfir sig af ánægju. „Þetta er hann!
etta er hann! Sjáðu til, ein af þessum voðalegu tunglflaugum
or svo nærri aðalstöðvum jólasveinsins, að loftstraumurinn feykti
Ul't öllum heimilisföngum þessa héraðs af skrifborði hans. Marg-
11 niiðanna féllu niður í kringum þig og þú lézt inig fá þá, svo
‘' við höfum getað komið jólagjöfum til flestra þorpa til skila,
°S nú, þegar við höfum fengið þennan miða, getum við hugsað
Uní þorpið þitt.“ — 26. Og nú verður uppi fótur og fit í vöru-
s etnmunni. Litli maðurinn gefur ákveðnar skipanir á báða hóga
US gleymir alveg, að ekki má hafa hátt þarna. „Fyrst þú ert
tna, geturðu hjálpað mér að talia saman gjafirnar handa félög-
Wnum,“ segir hann og nær í litinn stiga fyrir Robba. „Tveir
‘l 'nigglunum eiga að fara í Brekkubæ, einn i Furulund, sex
í.,, !i* Meleyrar og afgangurinn til Hnetuskógar." „Andartak!“
.a !ar oinhver. „Ég var rétt að ljúka við sleðann hans Alla.“ Og
11 1 litlu smíðaverkstæði kemur Robbi auga á bílstjórann, vin
n fi'á deginum áður, og nú heldur hann á hamri. — 27. Undir
dns
baS ver
°S sleðinn er tilbúinn, er liann dreginn út úr smiðastofunni.
Stafl;
erður aldeilis handagangur í öskjunni meðan litla fólkið
megar fiögglunum á sleðann. Og litli umsjónarmaðurinn fylgist
v ’ l)v* á listanum sínum, að ekkert gleymist. Svo er bundið
yfir sleðann, svo að ekkert geti oltið út af honurn. „Ja,
> H f PI orðið ]>ungt hlass, Robbi minn,“ segir litli bilstjórinn.
xH’1 fl!ur®u> 1>Ú getir dregið þetta alla leiðina lieim til þin?“
>,H ' e!i!i* áhyggjur af Robba,“ segir litla liirðfíflið lilæjandi.
^ na úti fyrir bíður hans ungur fíll, sem getur dregið hvað
" Vera skal!
anra
sern
Getið þið fundið leiðina, sem Jón litli fór út í skóg
til að ná sér í jólatré?
Grípið orðin
Þegar þið leikið ykkur í gríp-
ið orðin, verður liver þátttak-
andi að liafa pappírsblað og
blýant. Einn er valinn til þess
að lesa upphátt úr blaði eða
hók — ekki of hratt, en heldur
ekki of hægt. Síðan eiga áheyr-
endur að gripa og skrifa niður
öll orðin í þvi, sem lesið var
upp, sem hafa þrjá bókstafi -—
eða fjóra, eða livað svo sem þið
veljið. Sigurvegari er sá, sem
flestum af orðunum liefur náð.
Þetta er erfiðara, en virðist
i fljótu hragði, en livað gerir
það til, ef hægt er að fá
mömmu til þess að gefa verð-
laun — köku eða epli.
Orðaleik má einnig leika á
annan hátt. Upplesarinn les
líka uppliátt, en nú nota álieyr-
endur ekki blýantinn. Upples-
arinn hættir, þar sem honum
þykir æskilegt, og þátttakendur
skulu gizka, hvert er næsta orð-
ið í setningunni, þar sem lestr-
inum var liætt.
Einn þátttakenda verður að
skrifa niður, liverjir gizka
fyrstir á rétta orðið, svo að
liægt sé á eftir að komast að,
hver hafði oftast rétt fyrir sér.

Galdttr.
Segðu fólkinu, að þú getir
látið fullt vatnsglas undir liatt
og drukkið vatnið án þess að
taka hattinn ofan af glasinu.
Þessu trúir enginn, sem ekki
veit livernig ]>að er gert. —
Svona ferðu að því:
Þú tekur glas, fyllir það af
vatni, lætur glasið á borð, færð
léðan hatt hjá einhverjum og
lætur liann ofan yfir vatnsglas-
ið. Síðan ferðu undir borðið og
lætur sem þú drekkir vatnið í
gegnum horðið.
Auðvitað trúir þvi enginn; en
])á segir þú fólkinu að taka
hattinn ofan af glasinu og vita,
livort vatnið sé i því; þú gerir
þetta þegar þú ert kominn aft-
ur undan borðinu.
Einhver tekur liattinn ofan
af glasinu, en þá grípur þú
glasið í flýti og drekkur vatnið.
Þá ertu búinn að gera það, sem
þú lofaðir: að drekka vatnið úr
glasinu, án þess að taka ofan
af því hattinn — þú tókst hann
ekki sjálfur, lieldur einhver
annár.
359