Æskan - 01.07.1968, Blaðsíða 36

S. H. Meinsson:
Frímerki.
NiSurstöSur.
„Það eru vissulega engar ýkj-
ur að segja, að eitt af aðal-
vandamálum okkar sé að finna
beztu leiðirnar til að skapa
markvissan áliuga barnanna á
viðfangsefninu, svo að þau fá-
ist til að leggja sig fram við
námið.“
Frímerki sem
Af því, sem að framan er sagt,
má sjá, að ónotað liggur eitt
]>eirra hjálpartækja, sem mjög
gætu auðveldað alla kennslu á
skyldunámsstigi. Það liggur
vafalaust ónotað að miklu leyti,
vegna þekkingarskorts kennar-
anna á liagnýtingu þess. En liví
])á ekki að gera átak til hag-
nýtingar þess? Hversu mikið
átak var ekki gert til að koma
hér á kennslu samkvæmt hljóð-
aðferð og er gert enn i dag?
Hér er að vísu ekki um jafn-
stórt grundvallaratriði að ræða,
en það þyrfti heldur ckki nema
iítinn hluta þess átaks. Þeir
örfáu kennarar, sem beita þess-
ari aðferð, geta bezt borið um,
hversu árangursrík hún er, ekki
hvað sízt við kennslu miður
gefinna barna, sem hafa i sér
hina frumstæðu söfnunar-
ástríðu mannsins.
Það er staðreynd, sem ekki
verður móti mælt, að við þörfn-
umst átaks i kennslumálum,
sem færir okkur nær nemend-
unum og þá sjálfa nftur nær
frjóum áhuga á námsefninu.
Hér höfum við eitt af þeim
tækifærum, sem við J.urfum að
nýta, svo að vel fari.
Það er margt, sem komið er
inn á i þjálfun og kennslu
kennaraefna við Kennaraskóla
íslands, og er ])að vel, því að
menntunin þaðan er veganestið,
scm hinn almenni kennari ]egg-
ur upp með til starfs sins. Skól-
inn þyrfti því að bæta við
kennslu i þessum lið, svo að
allir þeir, er ])aðan útskrifast,
hafi full tök á að beita þessari
aðferð, hagnýta þetta hjálpar-
tæki.
Sá kennari, sem hefur hlotið
næga menntun til að hagnýta
fríinerkin sem lijálpartæki i
kennslu sinni, hefur eignazt
ómetanlegt kennslutæki í átt-
hagafræði, kristnum fræðum,
sögu, félagsfræði, landafræði,
náttúrufræði, tónlist og jafn-
vel íþróttum.
Yfirlit.
í þessari ritgerð lief ég reynt
að gera ljóst, að við eigum
enn ónotað hjálpartæki við
kennsluna á skyldustiginu. Það
er tiltölulega auðvelt í meðför-
kennslutæki.
um fyrir kennarana og getur
orðið þeim handhægt með
stuttri þjálfun. Það hefur auk
þess þann eiginleika fram yfir
sum önnur hjálpartæki, að það
á oftast hug nemandans allan.
Þetta hjálpartæki kennir nem-
andanum nákvæmni og reglu-
semi i vinnubrögðum, spar-
semi eða ef til vill frekar skipu-
lagða verðmætasöfnun og
skapar lionum auk alls þessa
hollt og ábatasamt tómstunda-
starf, sem er ])ó jafnframt lið-
ur i námi hans og menntun.
Frímerkjasöfnun er viðurkennd
um allan heim sem hið göfug-
asta tómstundastarf. Hún fell-
ur inn í þau kennsluform, sem
verða sennilega ríkjandi hér
innan skamms tíma, og ]>vi má
beita henni sem hjálpartæki í
því húsnæði, sem ætla má að
hæfi skólum framtíðarinnar.
Spurningin, sem ég vildi vekja
með ritgerð minni, er ]>essi:
Höfum við efni á að látaþetta
hjálpartæki liggja lengur ónot-
að?
Hvað finnst þér?
Heima er bezt.
Víst er gaman að sjá spenn-
andi kvikmynd og rabba við
kunningjana. En ég verð nú
samt að segja, að hvergi er
eins gott að vera og heima.
Ég hef dálitla kompu út af
fyrir mig, þótt ekki sé hún
stór. Þar kann ég vel við mig.
Þar inni er allt eins og ég vil
hafa það, og þess vegna kann
ég vel við mig. Og heima eru
mamma og pabbi og systkini
mín.
gamla fólkið i fjölskyldunni er
lirifið af. Við erum ekkert hissa
á þvi, þó að smekkurinn sé
mismunandi, þvi að hann hef-
ur víst aldrei verið sá sami
lijá ungum og gömlum.
Þegar ég var lítill og var að
byrja í barnaskólanum, þá lás-
um við oft upphátt úr einhverri
bók. Það kemur sjaldan fyrir
nú orðið. Mér finnst það skaði,
])ví að við skemmtum okkur
prýðilega, þegar allir gáfu sét'
tíma til að lesa og spjalla sam-
Náttúrlega þrætum við stund-
um, en það kemur nú fyrir lijá
fleirum en okkur. Við höldum
fjölskyldufund, ]>egar eitthvað
mikilvægt er á döfinni. Þá
mega allir segja sitt álit, og
|iað þykir okkur krökkunum
skemmtilegt. Það getur verið
svo margt, sem er talað um á
þess háttar fundum, lil dæmis
um vasapeninga, ferðalög í
skólafríinu, livað maður megi
vera lengi úti á kvöldin o. s.
frv.
Stundum liöfum við spurn-
ingakeppni, sem allir taka þátt
i. Það er anzi gaman, þegar við
stöndum okkur betur en pabbi
og mamma, og það er reyndar
ekki svo sjaldan.
Við spilum á fóninn og töl-
um fram og aftur um nýja lón-
list. Stundum tölum við lika
um gamaldags tónlist, sem
an. Auðvitað lesum við ennþá,
og oft er hérna hoima lilaði af
bókum úr bókasafninu, en liver
les i sinni bók. Þá veröur ekk-
ert úr samtali, fremur en þeg-
ar hlustað er á útvarp.
Tómstundaiðja getur oi'ðið
öllum á heimilinu til skemmt-
unar. Maður verður sjálfur að
láta sér detta eitthvað gott í
hug og bíða ekki eftir því, að
foreldrarnir komu með uppá-
stungur. Þau eru oft þreytt
eftir dagsverkið. Ég býð kunn-
ingjunum að koma í heimsókn,
])ó að pabbi og mamma séu
heiina. Við skemmtum okkur al-
veg eins vel fyrir þvi.
HEILABROT.
SVAR: 27.
248