Æskan - 01.10.1968, Page 2

ER HANN
yngsti knapi heims?
Það er vitað mál, að barn verður að geta
skriðið áður en J >að lærir að ganga. En hann
Sören litli Aggi í Lyngby í Danmörku gat meira
en skriðið áður en hann fór að ganga óstuddur.
Hann var aðeins sjö mánaða þegar liann gat setið
hest, en hann er sonur hjóna, sem reka reiðlistar-
skóla í Lyngby. Þegar Sören Aggi var eins árs
gamall, fékk hann reiðföt og hnakk, sem var
mátulegur fyrir hann. Aldrei er hann ánægðari
en þegar hann er setztur upp á rólega gamla
klárinn sinn, hann Silfra. Nú er Sören Aggi orð-
inn 14 mánaða gamall og ríður nú Silfra sínum
einn, smáspöl í einu, því mamma hans er oftast
í námunda og veit, að ekki má ofreyna litla hrygg-
inn hans Sörens.

Ritstjóri: GRlMUR ENGIUBERTS, ritstjórn: Lækjargðtu 10A, sími 17336, heimasími 12042, pósthólf 601. Framkvæmdastjóri:
69. árg. KRíSTJÁN GUÐMUNDSSON, skrifstofa: Lækjargötu 10A, siml 17336, heimaslmi 23230. AfgreiSsla: Kirkjutorgi 4, slmi 14235. OktÓbef
|q j|j| Árgangurinn kr. 200,00. GJalddagi: 1. aprll. I lausasölu kr. 30,00 eintakið. — Utanáskrift: ÆSKAN, pósthólf 14, Reykjavlk. 1968
Útgefandi: Stórstúka fslands. — Prentun: Prentsmiðjan ODDI h.f. —
ll]il!lllllllllili.llll'l>l>*
llllllllllllllllllllllllllllll.il] ■llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllll
ESKHN
coo0ðoees£ooia8cc#«cos«oío»o«»#c»»oíooo«»*o#o#*»«oo»*o»o9eoce'3c<>ooooíoocoofl»oiioocooa0osoo8oocoo9*oeeð
Hinn skyrtulausi maður.
Eitt sinn var maður, sem var svo ríkur, að hann vissi
ekki aura sinna tal. En þó var hann svo óánægður með
allt og alla, að hann leit aldrei glaðan dag. Hann fór á
alia staði, þar sem skemmtanir var að fá, en alltaf lá
illa á honum. Hann leitaði ráða hjá vitrum mönnum
og læknum, en enginn gat hjálpað honum. Loksins sagði
spekingur einn, að honum myndi batna, ef hann gæti
farið í skyrtu af manni, sem væri svo sæll og glaður,
að honum fyndist ekkert að.
Ríki maðurinn scndi nó menn út um sveitir til þess
að leita að alsælum manni, en það var hægara sagt
en gert að finna hann. Þeir, sem virtust mestu gæfu-
menn, kvörtuðu yfir einhverju. Mennirnir sneru aftur
vonsviknir mjög og sögðu, að enginn maður í heimin-
um væri alsæil.
Þeir voru þá sendir aftur af stað. Áttu þeir nú að
leita betu-’ og lengra en áður.
Loks fundu þeir geitasmala, sem var ánægður með
allt og óskaði ekki eftir neinu öðru en því, sem hann
hafði.
Þeir urðu nú mjög glaðir og báðu smalann blessaðan
að selja sér skyrtu, sem hann hefði verið í.
„Það get ég nú ckki gert,“ sagði smalinn. „Ég hef
aldrei átt neina skyrtu.“
Þeir gáfust nú upp við leitina og fóru heim. En
þegar ríki maðurinn heyrði soguna um hinn skyrtu-
lausa mann, skammaðist hann s!'. fyrir að vera í illu
skapi, en hafa þó nóg af öllu. Lftir þetta batnaði hon-
um þunglyndið, og varð hann hvers manns hugljúfi og
varði auðæfum sinum tii þess að gcra aðra gæfusama.
V.