Æskan - 01.10.1968, Blaðsíða 30

Ævintýri HERAKLESAR
I tíundu sendiferð sinni varð
Herakles fyrst að fara jnjög
langa sjóferð suður yfir Mið-
jarðarhaf, og siðan vestur allar
Afríkustrendur alit til hafs. Á
suðvestui’jaðri Spánai-, ]jar sem
Kadisborg stendur nú, bjó ]>á
voðalegur risi, scm Gei’ýónes
hét, þrihöfðaður, og með sex
handleggi og scx fætur. Hann
var sem þrir menn samvaxnir
um kviðinn. I ]>ann tíð var eng-
in borg á þeim stað, en þar
var ágætis haglendi og þar
beitti Gerýónes nautahjörðum
sínum. Hundur iians iiét Orþos,
sem liann lét gæta hjarðanna,
og var tvíhöfðaður og svo sterk-
ur, að iiann hræddust jafnt
villidýr sem menn.
. Naut Gerýónesar voru öli
ákaflega fögur og öll lifrauð að
lit, og þeim átti nú Herakles
að ná og færa heim til Tirýns.
Hann lagði nú af stað með boga
sinn og kylfuna um öxl og
sigldi fyrst yfir lil Afriku-
sti’anda, en bélt þaðan Jiina
iöngu leið vestur á bóginn.
Varð hann þá að ganga marga
sólai’hringa uin eyðisanda
Libýu, brennlieita. Það er aust-
ui'hluti Sahara eyðimerkurjnnar
Og hitinn óx þar meir og meir
með liverjum degi til þess er
þurrkurinn og sólarbruninn
varð óþolandi. Þá varð Hera-
kles ]iess visari, að Helios ók
allt of nærri jörðinni i vagni
sínum, svo að hún sviðnaði af
þeim ofsahita, því Helíos Var
sólarguð og ók á hverjum
morgni vagni sínum með fjór-
um hestum fyrir úr höll sinni
á austurvegum vestur yfir him-
inhvolfið. Herakles kallaði þá
iil Heiíosar að hann skyldi aka
fjær, en Helíos hirti ekki um
það og ók jafnnærri og áður.
Reiddist ]iá Herakies og iagði
ör á streng o(j miðaði á Helíos.
En liefði Herakles slsotið ]iá og
hæft, ])á væri jörðin nú sólar-
laus, því að Helíos er ijós dags-
ins. En það bjargaði, að hann
liað Herakles afsökunar og réð
honum til að stefna á eftir sér
og mundi hann þá brátt ná
]iangað, sem ferð hans var
heitið.
Eftir nokkra hríð sá Hera-
kles vagn Helíosar hverfa nið-
ur að baki tveimur klettafell-
um, sem greindu Miðjarðarhaf
frá útsænum. En nú var liann
hræddur um, að hann inundi
missa sjónar á Helíosi, og sló
því með kylfu sinni af heljar-
afli á bergás þann, sem Var
milli fellanna, og geltk kylfan
svo djúpt niður, að þar varð
sujid milli hafanna. Því heita
]iessi fell nú Heraklesstöplar,
og er sá, sem Spánar megin
stendur, nefndur Gibraltar, cn
Senta sá, sem Aríku megin er.
En állinn, sem varð milli haf-
anna, er nefndur Njörvasund
eða Gíbraltarsund.
En nú varð Herakles í vand-
ræðum með að koinast yfir á
Spán og stóð þar ráðalaus við
]ietta sund, sem hann hafði
gert þar sjálfur. Nú streymdi
hafið þar inn ólgandi. En þeg-
ar hann leit vestur á öldurót
útliafsins gegnum skarð það,
sem liann lijó i ásinn milli fell-
anna, kom hann aftur auga á
sólarvagninn og er þá sagt, að
Helíos kallaði til Heraklesar og
hyði lionum að aka honum yf-
ir sundið í vagni sínum, og tók
Herakles ]>ví þakksamlega. Lét
þá Helíos vagn sinn siga niður
að sjávarfleti, svo að sjórinn
hitnaði mjög, en Herakles sté
upp í vagninn og rann i lionum
flughratt yfir sundið og sté á
land á Spáui.
* 10. þraut.
Morguninn eftir lijóst Hera-
kles snemma af stað að leita
hjarða Gerýónesar og fann þær
á beit i grænu haglendi við
hafið, og í sama bili sér hann,
hvar þeir koma allir: Gerýónes
isjáífur, nautahirðir hans og
hundurinn tvíhöfðaði, allir
grenjandi eins og villidýr.
Hundurinn varð fljótastur og
gaf Herakles lionuin ]iað liögg
með kylfunni, að rakkinn Jiurfti
ekki fleiri, og alveg eins fór
fyrir nautahirðinum, að hann
lá þar steindauður eftir fyrsta
liöggið. Hirðirinn hafði haft
þann sið, að drepa menn og
gefa nautunum þá í ábæti. Nú
var ekki eftir nema Gerýónes.
Herakles sagði honum, að liann
væri sendur eftir nautum lians,
og liað Gerýónes að fá sér þau.
En við þetta varð Gerýónes æf-
ur af heift og réðist á Hera-
kles. Hann neyddist þá til að
taka á móti, og varð sá endir á,
að Gerýóncs lá þar dauður eftir.
Þegar Herakles var búinn að
ná nautunum, réði hann af að
fara landveg með þau til Grikk-
lands, því ætti hann að snúa
aftur sömu leið sem hann var
kominn, sá liann engin úrræði
til að koma nautunum suður
yfir sundið. Hann óttaðist og,
að nautin myndu deyja úr
þorsta á sandauðnum Afriku,
því verið gæti, að Helíos væri
nú aftur farinn að aka of nærri
jörðinni svo að hún væri þar
aftur orðin skræld og brunnin
af liitasterkjunni. Hann tók þvi
það ráð, sem fyrr er sagt, að
lialda norður Spán og yfir Pyr-
eneafjöll inn á Frakkland og
þaðan yfir Mundíufjöll og svo
um Ítalíu, og mundi þar verða
auðvelt að fá skipakost til
flutnings á sér og nautuuum
yfir til Tírýns.
Framhald.
Þetta er siðasta blaSiS,
sem skuldugum kaupendum
verSur sent.
BorgiS nú þegar,
svo aS þiS fáiS jólablaSið
á réttum tíma.
406