Æskan - 01.10.1968, Qupperneq 23

Þegar hann kom inn í hlöðuna, liljóp hann upp á dá-
litla heyhrúgu, sem var úti við einn vegginn. Svo tók
liann að æfa sönginn. Hann reigði sig og rembdist eins
og liann gat.
Mamman hlustaði. Hvað var nú þetta? Jú, það var ekki
um að vilJast; það kom vesældarlegt gal. Og svo rak hvert
galið annað! Það var mesta furða, hvað honum gat tekizt
að laga galið. Þetta var bara gott hjá honum.
Gulur varð yfir sig glaður, þegar hann varð þess var,
að hann gat framleitt gal. Honum fannst það raunar
kraftlítið hjá sér, en hann var viss um, að hann var á
réttri ieið með það. Hann galaði hvað eftir annað. Svo
hvíldi hann sig á því, hljóp niður af heyhrúgunni, en
reyndi svo að ganga upp á hana eins virðuiega og hann
hafði séð pabbann ganga upp á fjóshauginn, þúfu eða
kofa. En þetta var ekki svo auðvelt. Hann vildi reka
tærnar í heyið og lá við falli, þegar hann leit ekki niður
fyrir fæturna á sér. Aftur og aftur endurtók liann þessa
gönguæfingu.
Hana, þarna tókst honum að ganga á réttan hátt upp
á heyhrúguna! Þá varð hann að vanda sig á galinu. Og
viti menn! Þarna kom þetta ágæta gal, auðvitað vantaði
fyllingu í það, en samt var það gal. Gulur vissi, að nú
var hann á réttri leið. Hann varð að láta mönnnu sína
vita um þetta!
Eins og örskot þaut hann út. Hann tók ekkert eftir
þvi, að hann hljóp framhjá mömmunni. Hann hljóp í
áttina þangað, sem hann hafði skilið við mömmuna.
Hann sá hana ekki þar, svo að hann kallaði hátt á hana.
Hún hafði fært sig frá dyrunum, þegar hún sá hann
þjóta framhjá sér. Elún svaraði kalli hans.
Hann kom hlaupandi til hennar. Honum var svo mikið
niðri fyrir, að hann gat varla sagt nokkuð. Samt gat
hann stamað því út úr sér, að hún mætti tif með að koma
með sér inn í kúahlöðuna.
Toppa gamla fét sem ekkert væri, en spurði hann,
hvers vegna í ósköpunum hann væri svona æstur.
„Ég skal láta þig vita allt, þegar þú kemur með mér
inn í hlöðuna," sagði Gulur litli og gekk til hlöðunnar.
Mamman gekk á eftir honurn. Þegar þau voru komin
inn, bað Gulur litli hana að standa við dyrnar og horfa
á sig. Hún gerði það.
Hann gekk hægt og virðulega upp á heyhrúguna, lok-
aði augunum, lyfti ofurlítið öðrum fætinum, kastaði til
höfðinu og sveigði hálsinn snögglega.
Svo kom galið. Greinilegt, en veikt gal, barst út um
hlöðuna. Gulur litli endurtók það tvisvar sinnum. Svo
gekk hann virðulega niður af heyhrúgunni til mömmunn-
ar.
Það voru íagnaðartár í augum hennar og gaggið hennar
var dálítið klökkva blandið, þegar hún sagði;
FELUMYND
í Svíþjóö fara skátarnir oft í feluleik í skóginum.
Þessi er til dæmis aö leita aö tveimur félögum
sínum, sem eru þarna einhvers staðar. Það
vildi þó svo til, að hann fann héragrey áður en
hann hafði upp á strákunum. — Getið þið komið
auga á skátana tvo og hérann?
„Elsku Gulur litli minn. Nú ertu orðinn reglulegur
hani.“
Þetta var sú yndislegasta viðurkenning, sem hann hafði
nokkru sinni fengið. Þetta hafði hann lengi þráð.
Hann var ekki lengur Gulur litli, heldur Gulur stóri.
Toppa gamla og unginn hennar gengu þögul út í sól-
skinið.
HK#KHKHKHKHKHKH!>
4Lskan
Jólablað ÆSKUNNAR 1968 verður mjög
fjölbreytt að efni. ÆSKAN inn á hvert
barnaheimili landsins!
ÆSKAN kostar aðeins kr. 200,00 á ári.
399