Æskan - 01.10.1968, Blaðsíða 3

siðustu Ólympíuleikum í Tokyo
mættu margai' stjörnur úr heimi
iþróttanna til leiks.
Þar voru slegin gömul heims- og Ól-
ympíumet og frammistaða margra vakti að
vonum heimsatiiygli, — en Bandarikja-
menn sóttu flest gullin.
Við skulum nú gefa hugmyndafluginu líl-
ið eitt lausan tauminn, hugsa okkur, að
dýrin ættu þess kost að mæta á Ólympíu-
leikum og þreyta keppni sín í milli.
Reynt verður að gefa innsýn í hæfileika
þeirra, án þess að ábyrgjast neina sérstaka
augnabliks nákvæmni i þeim efnum.
Ef við hefjum leikinn með spendýrunum,
Ketum við með nokkru öryggi veðjað nokkr-
Um gullskildingum á fótfráasta landdýr
jarðarinnar, hlébarðann, sem cinnig cr
Uefndur veiðihlébarðinn, en hann var um
margra alda skeið þjálfaður til veiða hjá
indverskum furstum og höfðingjum.
Leggi hlébarðinn sig allan fram nær
liann 120 km hraða á klukkustund. Það
samsvarar 100 metrum á 3 sekúndum! Um
silfurverðlaunin verður óefað hörð keppni
milli antilópa, geitna og gasella. Margar
tegundir þeirra geta náð yfir 100 km hraða
á klukkustund, ekki sízt liinar litlu ítur-
vöxnu og fjaðurmögnuðu gasellur. — Ef-
iaust mundu þær ná mestri hylli áhorf-
endaskarans og aðdáun.
Það er ekki út í bláinn að þessum feg-
urstu dýrum eyðimerkurinnar er sungið
lof og prís í kvæðum austurlenzkra skálda,
og enn þann dag í dag syngja arabiskir
götusöngvarar um liraðahlaup og yndisleik
gasellunnar. Skáldin líkja augum hennar
við iivarmaijós sinnar iieitteiskuðu. Ætt-
um við ekki að verða sammála um að gas-
ellan hljóti „silfrið"?
Þá er það þolhlaupið. — Þar kæmi helzt
til álita norðurameriski geithafurinn, —
hraðasti lilaupari, sem væntanlegur hand-
hafi gullsins í þoli. Hann þýtur sem storm-
sveipur yfir óravíðáttur sléttanna, hæðir
og fjallatinda með slíkum hraða, að fætur
eygjast sem rimlar i lijóli, og í útlialdi á
iiann engan sinn líka, en þrátt fyrir þetta
mun lilaupagikkur eins og strúturinn koma
fyllilega til greina, þegar um þolhlaup er að
ræða.
Strúturinn hefur geysikröftugar hlaupa-
lappir og þeysist fram úr veiðhlaupaliest-
um og hundum. Karldýrið, sem er um 2\/„
metri á liæð, tekur auðveldlega 4 metra i
skrefi. — Það munur um það! — Þá skyldi
ekki gleymast að minnast á kengúruna í
Ástraliu, sem heldur liraða á við fótfráasta
hjört tímum saman.
Þótt undarlegt megi virðast mun fíllinn
velcja töluverða athygli áliorfenda. Finnski
lilaupakóngurinn Nurmi setti á sínum tima
heimsmet i að liiaupa 19210 metra á klukku-
stund, en fíllinn brokkar auðveldlega 20
km á sama tíma.
Þá geta Norðmcnn kinnroðalaust sent