Æskan - 01.10.1968, Blaðsíða 47

Kattavinir.
Margir kattavinir halda ]>vi
fram, að kötturinn sé bæði gáf-
aður og ýmsum góðum kostum
búinn. Til dæmis befur kona
ein sagt, að lcötturinn hennar
sé bráðglöggur mannþekkjari.
begar ættingi hennar, sem var
litið um ketti gefið, kom í
heimsókn, reis kötturinn upp
á afturlappirnar og danglaði í
bana með framlöppunum, eins
og hnefaleikakappi. Þetta skeði
ekki aðeins einu sinni, heldur
i iivert skipti, sem hún kom.
Loks fór kötturinn að hvæsa á
liana líka, svo að hún varð svo
hrædd, að hún liætti alveg að
koma.
Svör:
Eintala:
Api,
súkkulaði,
sólskin,
hill,
róla,
sippuband,
rjómi,
vasaklútur,
nesti.
Li
201. Tunglbúar gátu tekið af sér höfuðin,
þegar þeim bauð svo við að horfa, og haldið
þeim undir hendinni. Þetta hafði þann mikla
kost, að þcgar þeir þurftu að vera á tveimur
stöðum í senn, sendu þeir höfuðið á annan
staðinn, en líkamann á hinn.
202. Þeir gátu líka tekið úr sér augað. Ef
þeir týndu auganu, gátu þeir keypt sér annað.
Búðir augnsalanna voru því svo að segja á
hvcrju götuhorni. Tízkan var miklum breyt-
ingum undirorpin — hér eins og annars stað-
ar.
203. Þegar blés á norðan á tunglinu, flykkti 204. Einmitt í þess konar veðri töldum við
vindurinn vínberjaklösunum af trjánum, og
kjarnarnir úr þeim féllu niður á jörðina, eins
og hagl.
hcppiiegt að létta akkerum og leggja út á ský-
in. Ef einhver kann að efast um sanngildi
þessarar frásagnar minnar, býð ég honum í
tunglferð, svo að hann geti kynnzt þessu af
eigin raun.
41
205. Við komum til jarðarinnar í grennd við
hið fræga eldfjall Etnu, sem hafði gosið í sí-
fellu undanfarnar þrjár vikur. Loks gat ég
fengið þá langþráðu ósk uppfyllta að rannsaka
eldfjallið að innan. Ég var ákveðinn í að láta
þetta tækifæri ekki ónotað, þó að það kynni
að kosta mig lífið.
Fleirtala:
Kettir,
refir,
ferðalög,
folöld,
perur,
tertur,
spariföt.
Villan á myndinni:
*'löggin eiga að snúa í sömu átt.
Framlöppin
Þær eru margar til sögurnar
af tryggð hundanna og vits-
munum, sem þeir beita til að
þóknast húsbændum sínum. En
stundum nota þeir vitið i eigin
þágu. Þessi saga er til dæmis
sögð og fullyrt, að hún er sönn:
Hundseigandi, sem átti heima
við fjölfarna götu, var ekki lít-
ið forviða einu sinni, er
liann var að koma heim. Hund-
urinn hans kom hlaupandi og
ltátur út og stanzaði á gang-
stéttarbrúninni. Gatan var full
af hílum á ferð, eins og vant
var. Allt i einu lyfti hundurinn
framlöppinni og varð afar
vesældarlegur. Svo lialtraði
hann út á akbrautina á þremur
löppum. Bifreiðastjórarnir
hægðu á sér og lileyptu aum-
ingja halta hundinum framhjá.
Undir eins og hann var kom-
inn yfir götuna stakkliann nið-
ur veiku framlöppinni og hljóp
áfram á spretti.
423