Æskan - 01.10.1968, Blaðsíða 4

konung skógarins - elginn, í þollilaupíð.
— Arabar munu einnig senda sinn fótfráa
og göfuffa hest til leikanna, en þeir halda
því fram, að hann hafi verið skapaður úr
sunnanblænum.
Fuglum verður að skipa í sérflokk. Þá
verður ábyggilega um geysispennandi
keppni að ræða, einfaldlega vegna þess, að
lærðustu fuglafræðingar og grúskarar geta
engan veginn bent á hraðfleygasta fuglinn
og þar er heimsmetið hvergi skráð, — eða
í öllu falli ekki viðurkennt. Þó mun svalan
mega teljast til valsins i flughraða.
Talið er að indverslca turnsvalan nái allt
að 300 km hraða á klst., en það eru um 100
metrar á sekúndu, með ræsingu, — þetta er
næstum ótrúlegt. Ég lief séð á prenti, að
örninn eigi viðurkenndan hraða um 200 km
á klst. Franskur flugmaður hefur gert til-
raunir með að ná flughraða nokkurra
fuglategunda. Hann mældi hraða villigæs-
anna 88 km á klst. og villianda 94 km. Eitt
sinn elti hann hræfugl þar til hann náði
176 ltm hraða á klst, þá gafst fuglinn upp,
steypti sér niður og beygði af.
Sennilega kemur liann til greina í keppni.
Þá skyldi engum sjást yfir konung fugl-
anna — aibatrossinn. Hann er á annan
metra á lengd og vængliafið er 4,5 metr-
ar, sem er heimsmet! Hið hátignarlega flug
hans hefur vakið aðdáun mannanna. Flug
hans má teija hámark flugtækninnar. Ef
verðlaun væru veitt fyrir svifflug, er hann
viss með gullið. Albatrossinn hefur yfir-
hurðahæfni í að notfæra sér loftstraumana,
og getur flogið í ofsaveðri eins og logn
væri — Dæmi eru til þess að hann hafi
fylgt skipi eftir á opnu hafi um þriggja
vikna skeið. Hann stakk sér endrum og
eins, sem eldingu lysti niður að Iiaffletin-
um, til að ná sér í fisk í gogginn til matar.
I keppni í dýfingum koma til greina tvær
fálkategundir, sem steypa sér með 300 km
hraða. Þá mundi freigátufuglinn einnig
sendur til leiks. Hafi hann náð sér í væn-
an fisk, eru dæmi til um að hann sleppi
honum tvisvar til þrisvar sinnurn og gripi
liann aftur á fluginu, og er þá að hagræða
lionum i gogginum. Ilann lilýtur að vera
snar i snúningum.
f fegurð og viðbraðsflýti slær kólibrí-
fuglinn alla aðra út. Heimkynni hans eru
miðhluti Suður-Ameríku. Hann er 4—5 cm
á lengd. Hann flýgur eldhratt og vinnur
eflaust á stuttuin vegalengdum. Svo getur
hann líka flogið afturábak ef með þarf.
Þá er það hástökkið. Þar verður um
fjölbreytta keppni að ræða. Stærstu dýrin
stökkva á borð við okkar frægustu stangar-
stölikvara — og án stangar.
Gíraffinn, 6 metra hár, verður að láta
sér nægja að vera meðal áhorfenda og
teygja álkuna. — Hann kemur ekki til
greina.
Margir menn hafa tillineigingu til að
veðja á ljónið — konung dýranna. — í
fræðiritum er það talið stökkva yfir þriggja
metra háa girðingu með geit i kjaftinum,
og mætti þá hæta cinum metra við það
geitarlaust I Svipaða sögu má víst segja um
tígrisdýrið. Það eru þessar tvær dýrateg-
undir.
Margar tilraunir hafa verið gerðar með
Ijón og tígrisdýr í búrum og á leiksviði, en
þar komast ]iau aðeins i rúma tvo metra —
en auðvitað án tilhlaups. — Hins vegar
lireinsaði svarti pardusinn og hlébarðinn
sig af þrem melrum og það inni í stóru
búri. Það er allt útlit fyrir að hlébarðinn
gangi af liólmi með gullið, og til viðbótar
hpfur hann mjög glæsilegan stökkstíl. En
stöklcgeitin verður að öllum líkindum
hættulegur keppinautur. Hún stekkur auð-
veldlega þrjá metra. Evrópumenn munu
binda vonir sínar við gemsuna. Hún klifrar
í Alpafjöllunum allt að snjólinunni. Maður
nokkur varð vitni að því að geinsa stökk
eitt sinn yfir fjögurra metra háa girðingu
og lenti á bakinu á stúlku, sem gætti naut-
gripa hinum megin. Sami náungi mældi
eitt sinn sjö metra langstökk gemsu, svo
að liún Itemur einnig til greina í þeirri
keppni. í liástökld munu Ástralíumenn hik-
laust veðja á kengúruna sína. Ilún á lieima
á liástökksbrautinni og stekkur áreynslu-
laust fjóra metra — en ]iá notar hún lial-
ann í svinginn, og er þá eftir að vita hvort
Ólympíunefndin tekur stökkið gilt. En þa
nær hún kannslci i einhvern pening í þol-
lilaupi. í Englandi tóku menn eftir því, að
laxar léku sér að því að stökkva foss, sem
var 4,35 m hár og féll fram af þverhniptu
bjargi. Þó var talið að laxinn stykki ekki
alla hæðina, heldur synti liluta hennar. En
hvað um það. Laxinn kemur vart til greina
á þurrum vettvangi. í langstökki verður
spennandi keppni milli kengúranna, ljóns-
ins, antilópunnar og gasellunnar.
Ljónið getur sannanlega stokkið allt að
átta metrum, en stærstu kengúrurnar munu
liafa vinninginn með allt að 10 m, og þar
með slá þær út gamla heimsmetið lians
.Jesse Owens, sem var 8,13 metrar. Menn
telja að pala-antilópan slagi liátt upp í
kengúruna, og verður þar liörð keppni. •—
Ástralíumenn liafa fulla ástæðu til að
vænta þess að kengúran þcirra hirði flest
gullin. Hún er mjög líkleg að vinna i
grindahlaupi og hindrunarhlaupi.
Við mælingu á þristökki frosksins hefur
liann stokkið samanlagt um fimm metra.
Tvö síðustu stökkin eru drjúgum spöl
Jengri en hið fyrsta. Froskurinn sem slikur
verður þó sennilega að láta i minni pok-
ann fyrir kengúrurottunni, sem stekkur
mjög glæsilega, og liarða keppni fær liann
lijá afrikönsku stökkmúsinni, sem er að-
ein 10 til 12 sentimetra löng, en stekkur
hátt í fimm metra.
Ef farið væri út í að gefa smæstu dýrun-
um aðgang að leikunum, mundi flóin óef-
að setja ólympíumet bæði í hástökki og
langstökki. Þó mundi engisprettan og fleiri
stökkvandi skordýr gjarnan vilja mæta til
leiks.
í Itúluvarpi verður aðeins um innhyrðis
keppni að ræða meðal apanna. Þeir hafa
lialdgóða æfingu í því að kasta kókos-
hnetum og fáir jafnast á við þá í hnit-
miðuðu lengdarkasti. Þeir hitta ávallt í
mark. Reyndar væri ekki útilokað að lama-
dýrið heimtaði aðgang. Það getur með
einkar sakleysislegu yfirbragði sent skjól-
góða klessu í andlit áhorfenda á fimm
metra færi. Hver veit nema dýrið heimt-
aði aðgang að „kúluvarpi“.
í lyftingum í smærri stærðum verður sig-
urvegarinn skilyrðislaust litla hetjumúsin
frá Kongó. Hún getur umyrðalaust borið
um eitt liundrað og fimmtíu pund. Ef við
leitum meðal smærri dýra, verða bjöllurn-
ar — Bitlurnar -— nærtækastar. í þeim hópi
er herkúlesbjallan — hún er flöt eins og
lilað í bók. Þessi bjalla og aðrar tegundir
geta staðið undir hlutum, sem eru allt að
fjögur hundruð sinnum þyngri en eigin
þyngd. — Þrátt fyrir þetta skulum við ekki
líta framlijá býflugunni, sem lyftir tuttugu
og átta sinnum eigin þyngd.
380