Æskan - 01.05.1971, Blaðsíða 51

merkjafræðingar. Þar sem þetta er ný-
yrði, þykir rétt að gera þvi aðeins nánari
skil hér. A erlendum málum er talað um
frímerkjasafnara og svo i öðru lagi menn,
sem kallaðir eru liinu allijóðlega heiti „fila-
telist“, en „filateli" er hið fræðilega heiti
frimerkjasöfnunar. Mismunur er gerður á
þessu tvennu á t. d. þýzku, ensku og Norð-
urlandamálum, svo að til þess að fá nú
eitthvert nothæft orð er gengið gæti á ís-
lenzku máli um slíka menn, var haft tal af
helzta nývrðasmið okkar Islendinga, Hall-
þeir hljóta að vera vel að sér í almennri
fagurfræði, sökum alls þess er þeir kynna
sér i samhandi við ástæðuna fvrir útgáfu
merkjnnna. Það skrítna er, að beztu frí-
merkjafræðingar, sem uppi hafa verið, eru
sumir hverjir jafnframt beztu frímerkja-
falsararnir, eftir að J)eir höfðu útvegað sér
tæki til þess að falsa merkin.
^NÆGJA
Primerkjasafnarinn aftur á móti getur
srtið kvöld eftir kvöld yfir merkjunum
Slhum. Hann skoðar þau og raðar ]>eim
undlega Upp á síður frímerkjabókar sinn-
’ 1T'etur gæði eintakanna, sem hann setur
1 hana, kynnir sér af hverju hver sam-
j _ ■11 var gefin út og skrifar J)að jafnvel
'Ilr ofan, ef hann J)á ekki notar bók,
St'm gerð er með sérstökum reitum fyrir
. Crt frimerki. Þó er reynslan sú, að flest-
lr þeir, sem Jengra eru komnir í frimerkja-
s°*uun, gefast upp á hinum tilbúnu bók-
|n . 0f’ húa til sínar frimerkjabækur sjálfir,
. 1 a® l>á fyrst geta þeir sett upp merkin
Sl|m persónulega hátt og gætt safnið
I . a af sínum eigin persónuleika. Skrifa
in!^ . uinhverju ieyti sögu merkis-
. "h það og reyna að afla sér a. m. k.
'nna ódýrari afbrigða af þvi, ef einhver
eru.
FrÆÐIMENN
Sv° er enn
nier!.-
■ otnunar
er enn ein manngerð innan frí-
innar, en J)að eru fri-
dóri Halldórssyni prófessor. Stakk hann
upp á að notað yrði orðið frímerkjafræð-
ingur, sem við nánari athugun er hið ein-
asta orð, er talizt getur gefa fullnægjandi
skýringu á orðinu „filatelist“.
Frimerkjafræðingarnir láta sér ekki
nægja að kynna sér sögu frimerkja hvers
um sig og tilefni útgáfu J>eirra. Þeir rann-
saka J>au hreint vísindalega, pappír, prent-
un, limtegund, sérkenni í myndamótum
og svona mætti lengi telja. Hafi slikur
maður rannsakað merki, þá er það létt
verk fyrir liann að taka t. d. niðurrifna
örk af frimerkjum og raða henni upp á
nýtt Jmnnig, að hvert merki lendi á sin-
um rétta stað. Hann á með stuttri rann-
sókn að geta gefið upp staðsetningu ein-
staks merkis í örk, ef hann er spurður, og
vitanlega að geta eftir rannsókn kveðið upp
úr um, hvort merki er falsað eða ekki, en
til þess þarf viðeigandi tæki, svo að rann-
sóknin geti verið fullnægjandi og vísinda-
leg. Þessir menn J)urfa að vera sérlega vel
að sér í almennri sögu frimerkjanna,
J)ekkja allar helztu aðferðir við prentun
þeirra og gerð i smáatriðum, auk ]>ess scm
L'yrstasumardagsumslag „Frímex 1964”, áritað af póst- og símamálastjóra.
FALSANIR
Einhver frægasti maður af því tagi var
Sperati, sem nú er látinn og hefur lengi
verið heimskunnur fvrir falsanir sinar.
Þó var liann svo heiðarlegur, að hann
merkti ávallt merkin, er hann falsaði, svo
að ekki vrðu safnarar blekktir með þeim.
Það var eitt sinn, að hann var að senda
úr landi stóra sendingu af fölsuðum merkj-
um, en tollyfirvöld uppgötvuðu, hvað ])arna
var á feröinni og stöðvuðu sendinguna,
þar eð |>au héldu, að um ófölsuð merki
væri að ræða. Var hann dreginn fyrir lög
og dóm og ásakaður fvrir að reyna að
smygla úr lándi óheyrilega miklum verð-
mætum án leýfis. Krafðist liann sýknu á
þeim forsendum, að merkin væru fölsuð.
Var nú kölluð saman nefnd frimerkjasér-
fræðinga til að athuga merkin, og var úr-
skurður hennar, að þau væru ófölsuð og
í fullu gildi. Næst ]>egar Sperati mætti
fyrir réttinum, kom hann með ný eintök af
öllum merkjum, er i sendingunni voru, og
sýndi dómaranum sem sönnun þess, að
hann hefði falsað merkin, en í sending-
unni voru m. a. merki, er áður voru að-
eins þekkt í einu eintaki. Tjáði hann rétt-
inum, að honum væri velkomið að senda
heim með sér mann, sem skyldi fá að horfa
á, meðan merkin væru búin til. Við þetta
tóku þjónar réttlætisins sönsum og létu
afskiptalaust, þótt Sperati sendi merkin
úr landi.
Sperati þessi hefur falsað fjöldann allan
af íslenzkum merkjum, en ]>að hafa raunar
fleiri slikir gert, og eru því miður nokkur
slik merki, sem hafa hafnað í söfnum bæði
hér og erlendis og verið tekin sem góð og
gild vara.
51