Æskan - 01.11.1976, Síða 27

SIGURÐUR DRAUMLAND:
SÓLARLAG
-- -
Bjarminn af miðnætursólinni yfir
Faxaflóa rauðgyllir vesturstafninn á
lágreista húsinu á Holtinu. Glugginn á
nshæðinni Ijómar og inni í herberginu
slær daufum gullslit á blýants-
'eikningarnar sem hanga á þilinu.
Aðeins ein þeirra ber lit. Sólkringla viö
hafsbrún, máluð með gulri krít. Birtan
sem leikur um hana gegnum glugg-
ann gefur myndinni furðu raunveru-
le9an blæ.
Einhver er að koma upp stigann.
°9 svo stendur hann á skörinni,
aldraður maður, silfurhærður, hárið
mikið ög úfið, bringuskeggið einnig.
^ann litast um hljóður og hæglátur.
^ona kemur innan úr stafnherberg-
inu.
'— Hvernig líður? spyr maðurinn.
— Ö, þessu er víst alveg að Ijúka.
— Fæ ég að sitja hjá honum?
— Já.
Þegar hann kemur inn aó rúminu í
stafnherberginu hreyfir lítill drengur
höfuöiö, lítur á manninn og brosir.
Svo leggur hann augun aftur.
Vinur hans sest á stól við rúmið og
strýkur hendi yfir sængina. Hann
tekur til máls og talar lágum rómi,
^irðist hress og glaður:
Nú er ég kominn til að rölta með
að landamærunum og óska þér
9óðrar ferðar. Ég vildi að ég væri að
,ara þessa ferð sjálfur, það er svo
9aman að kanna ókunna stigu.
^ianstu eftir ferð okkar í skógarmörk-
'na, þegar þú sagðist ætla að verða
^álari? Ég á eftir að mála mynd um
nað ferðalag, svo er ég kominn yfir
ll(a. Viltu vísa mér á fagurt landslag
og gróður hinum megin, þegar ég
kem? Maður verður að eiga einhvern
að, með þessháttar.
Orö þessi hafa góð áhrif á dreng-
inn, hann lyftir höfðinu lítið eitt af
svæflinum og gleðin Ijómar í svip
hans.
— Ég skal gera það. En þú verður
nú fljótur að finna allt sjálfur.
— Þú segir það, vinur. Einu sinni
gekk ég framhjá sjálfu sólsetrinu í
höfuðborginni, mundi bara ekki að
það væri til, og, fór að mála hvaðeina
annað. Þú bentir mér á það sem bar
hærra. Ég hef stundum verið nokkur
jarðbundinn.
Gamall snillingur er að Iftillækka
sig, bæöi til þess að gerast ekki of
fyrirferðarmikill í heimi stundarinnar
og af meðfæddri einlægni. Svo mælir
hann áfram:
— Ættum við að gera félag, þegar
ég kem þangað sem þú ætlar núna,
um að mála mynd af reglulega fallegu
sólarlagi? Það skyldi nú bara vera
hægt aó spila það á fiölu, ef við
vöndum okkur vel.,
Drengurinn opnar augun og í þeim
speglast gleði og eftirvænting.
• —Já.
Svo eins og sofnar hann og
ósegjanlegur friður og bjarmi ríkja í
stafnherberginu. öldungurinn situr
og horfir hugsandi á litlp ófullgerðu
teikninguna af sólkringlunrii, sem
Ijómar á þilinu. Nú hefur honum bæst
ný sýn, sem hann er hugfanginn af,
og gaman væri að festa á mynd:
Sólarlag með regnbogaskýi, sem lítill
drengur réttir hendurnar á móti.
Hann ætlar að geyma þessa mynd í
huganum. En nú er konan komin að
rúminu, og hann skynjar að hér hafa
orðið nokkur umskipti.
Þögnin er heilög tjáning.
Listamaðurinn aldni kveður konuna
með handtaki og gengur til dyra.
Þegar hann er kominn út í sól-
bjarmann á götunni, verður hann sem
snöggvast að skyggja hönd fyrir.
Nokkrir dropar hrynja niður í skeggið.
Þeir líta út eins og gulltár — og eru
það.
áSur en hann vaknar?
ÆSKAN
Það er Ijótt að vera óhreinn um hendurnar að þarflausu
25