1. maí - Reykjavík - 01.05.1936, Blaðsíða 14

1. MAÍ
10
trúaráðsins og nefnda úr félögunum.
Húsið var tilbúið um fyrstu sumar-
helgina vorið eftir, og var afgreiðsla
blaðsins opnuð þar mánudaginn 26.
apríl 1920.
Við þetta sat um sinn. Mikill hugur
var þó í mörgum flokksmönnum að
koma upp stærri byggingu. Þegar kom
fram á árið 1922 var byrjað á nýjum
undirbúningi. Var þá tekið að sprengja
grjót úr grunninum og laga til, og
lögðu sumir félagar fram til þess
vinnu, en aðrir lánuðu smáupphæðir.
Timburhúsið var flutt á meðan upp á
næstu lóð, sem þá var óbyggð, en nú
stendur þar Gamla Bíó. Uppdráttur
var gerður að stóru húsi og átti að
vera í því allstór fundarsalur. Þá voru
menn að hugsa um húsnæði fyrir fundi
stóru félaganna, en þörfin fyrir stór-
an fundarsal var úr sögunni eftir að
félögin festu kaup á Iðnó. Frekari
framkvæmdir drógust þó, því að
hvorki félög né einstaklingar gátu
lagt fram það fé, sem þurfti, eins og
reyndar vonlegt var.
Svo kom að því að flokkurinn eign-
aðist prentsmiðju. Hún gat ekki verið
í timburhúsinu. Til þess var það bæði
of lítið og of ótraust. Var þá horfið
að því ráði árið 1925 að reisa litla
steinhúsið, sem allir muna eftir. Það
var rifið síðasta sumar, er byrjað var
á nýja húsinu. Þetta litla hús var
byggt sem hluti úr þeirri byggingu,
sem ráðgerð hafði verið og teiknuð.
Meira varð ekki gert þá vegna fjár-
skorts, en brýnustu þörfum var full-
nægt með því að fá húsnæði fyrir
blaðið og prentsmiðjuna. Hún tók til
starfa 1. febr. 1926.
En starfsemi flokksins og félag-
anna óx, og þarfirnar uxu líka. Ið^ó
var keypt árið 1929 og minnk-
aði þá þörfin fyrir nýtt fundar-
hús. En félögin höfðu hvert eftir ann-
að orðið að setja upp fastar skrifstof-
ur vegna starfsemi sinnar, og Alþýðu-
sambandlð kom einnig upp fastri
skrifstofu 1930. Þessi starfsemi er öll
sama eðlis og var óhentugt að hafa
hana á mörgum stöðum í bænum. Enn
vantaði því hús, er gæti verið miðstöð
fyrir starfið.
Fulltrúaráðið hafði nokkrum sinn-
um kosið húsnefndir, og á fundi þess
8. febr. 1933 var enn ein nefnd kosin
til að athuga húsmálið. Árangur af
starfi hennar og fleiri áhugamanna í
flokknum hefir verið að koma í ljós
á undanförnum mánuðum.
í þessu stutta ágripi af byggingar-
sögu Alþýðuhússins við Hverfisgötu er
einkum tvennt, sem athygli vekur.
Það er hvernig þarfir flokksins hafa
knúið framkvæmdir áfram, og hvern-
ig byggingin hefir verið mynd af
styrkleika flokksins. Af litlum efnum
en talsverðri bjartsýni var ráðist í
stærri verkefni en kraftarnir leyfðu.
Og þótt litlu yrði um þokað við hvert
átak var þó alltaf sótt í sömu átt. Þótt
við gömlu mennirnir værum stundum
dálítið bjartsýnir fyrir 16 árum, þá
gerðum við okkur varla í alvöru meiri
vonir um starfið og árangur þess, en
fram hefir komið. Sumum þykir ganga
seint, en það verð ég að segja, að ólík
er nú orðið aðstaðan fyrir starf al-
þýðusamtakanna en þá var. Og þá er
vel farið.
Ingimar Jónsson.