1. maí - Reykjavík - 01.05.1936, Blaðsíða 37

33
1. MAI
hún eða hann eru hlekkir í þeirri
miklu keðju, sem tengir saman verka-
lýðsstétt vora. Því betur sem þau
vinna að málefnum alþýðunar, því
sterkari verður þessi keðja. Því meiri
alúð og ástundun, sem þau leggja við
sitt stéttarfélag og reyna eftir megni
að gera þau sterk og áhrifarík hvert
í sínu byggðarlagi, hvar sem er á
þessu landi, því sterkara og voldugra
verður félag félaganna, Alþýðusam-
band íslands. Það er okkar höfuðvígi
til sóknar og varnar fyrir málefnum
vorum. Án þess væri hvert stéttarfé-
lag út af fyrir sig máttvana og gæti
ekki innt af hendi þær skyldur, sem
því eru ætlaðar, eins og hver einstakl-
ingur er máttlaus, án stéttarfélags.
Nú er 1. maí, dagur alþýðunn-
ar — dagurinn, sem hún raðar sér
undir fána sína og sýnir samtakamátt
sinn og baráttuvilja. Ennþá er íslenzk
alþýða ekki búin að skilja til hlýtar
þýðingu þessa dags fyrir hana og
samtök hennar. Ennþá er henni ekki
fyllilega ljóst, að þennan dag á hún
sjálft, og þá á hún óskipt og með
fullri alvöru að fylkja sér undir
merki þeirra félaga, sem hún sjálf
hefir byggt upp og heldur uppi.
Þau eru hold af hennar holdi og
sköpuð í hennar eigin mynd. Það er
hin eing, og sanna samfylking, sam-
fylking, sem verkalýðurinn er fyrir
löngu búinn að koma auga á; þessa
samfylkingu hefir verkalýðurinn ver-
ið að byggja upp frá því fyrsta að
augu hans opnuðust fyrir samtökun-
um og þýðingu þeirra. Hver sá verka-
maður, sem ekki fylkir sér undir
merki alþýðunnar þennan dag, er lið-
hlaupi og svikari við sína stétt og sitt
félag. Hann hjálpar óvinum vorum að
rífa niður það mikla starf, sem unn-
ið hefir verið í þágu verkalýðshreyf-
ingarinnar á liðnum árum. Það er trú
mín, að enginn karl eða kona úr al-
þýðustétt vilji bera heitið verkalýðs-
svikari. Því, félagar, söfnumst við öll
sem einn maður 1. maí út á götuna
undir merki Alþýðusambands Islands.
Þar er okkar rétti staður, þar eigum
við að berjast og sigra.
Z. Jónsson.
HEIMKOMAN. Frh. af bls. 30.
Þau voru bæði leidd fram fyrir
stormsveitarvörðinn í „Stóra Bleich-
en“. í augsýn stúlkunnar var Stefán
P. múrari sleginn í höfuðið með tré-
kylfu, þangað til leið yfir hann. Svo
var skvett vatni framan í hann og
síðan byrjað á ný. Stúlkan stóð út
við vegginn og horfði á. Það leið
yfir Stefán í annað sinn, og þegar
hann raknaði við aftur, skrifaði hann
undir yfirlýsingu um, að „hann hofði
rifið í sundur dagblöð þjóðcrnis-
hreyfingarinnar í opinberum garði“.
Hinn 30. marz stóð svohljóðandi
klausa í „Iíamburger Nachrichten“:
„í gær var múrarinn Stefán P.
handtekinn, vegna þess að hann hafði
rifið í sundur .blöð þjóðernishreyf-
ingarinnar í opinberum skemmti-
garði. Hann var fluttur til fanga-
búðanna í Vittmoor“.
Stefán P. var tuttugu og einn dag
í fangabúðunum. Á áttunda degi
skrifaði hann bréf til ríkiskanzlar-
ans, Hitlers, og skýrði frá því, sem
fram við sig hafði komið síðustu dag-
ana. Eftir það varð hann dag hvern,
að afloknum miðdegisverði, að standa
uppi á tunnu og hrópa í heila klukku-