1. maí - Reykjavík - 01.05.1936, Side 21

17
1. MAÍ
þeirra manna, er ekki hafa ennþá
komið auga á þá brýnu nauðsyn sem
ber til þess, að alþýðusamtökin verði
ekki rofin. Það er vottur þess, að
margar samhuga hendur geta á til-
tölulega auðv.eldan hátt unnið stór-
virki, ef sundrung og flokkadrættir
eigi standa í vegi.
Félagar um land allt! Á 21. ári Al-
þýðusambands íslands er Alþýðuhús
Reykavíkur vígt. Á fjölmörgum stöð-
um á landinu, í ykkar kaupstað, í
ykkar þorpi er tvímælalaust þörf á
húsi fyrir starfsemi alþýðusamtak-
anna. Sumstaðar eru nokkur drög að
slíkum byggingum, en drög þau og
allt starf til velfarnaðar alþýðunnar
verður því aðeins að veruleika, að
fullkomin eining ríki í þeim málum
hjá ykkur sjálfum. En sú nauðsynlega
eining, sá nauðsynlegi samhugur er
því aðeins mögulegur, að sérhver róg-
starfsemi sé kveðin niður tafarlaust,
hvort sem hún er um fulltrúa þá, er
alþýðan hefir sér kjörið, eða um mál-
efni þau, er hún beitir sér fyrir.
í dag vitum við, að margra tuga ára
starf alþýðusamtakanna í sumum
löndum er nú fótum troðið, foringj-
arnir ýmist í fangelsi eða dauðir, al-
þýðuheimilin í rústum, alþýðufélögin
bönnuð, alþýðuhúsin heimkynni vopn-
aðs nazistaskríls. Það ,er skylda þín og
mín, að gæta þess, að svo verði ekki
hér, og þess vegna er nauðsynlegt, að
eg og þú, alþýðan öll, gjöri sér það
ijóst, af hverju það stafar, að svona
fór.
En ástæðan fyrir því, að höfuðand-
stæðingunum tókst að leggja alþýðu-
samtökin í rústir var sú, aS alþýðan
sjálf var sjálfri sér sundurþykk.
Andstæðingar samtakanna rægðu
forystumenn þeirra. Menn, sem um
áraskeið höfðu staðið í fararbroddi og
unnið af mestu trúmennsku fyrir al-
þýðuna, voru rægðir leynt og ijóst.
Aðrir rægðu svo sjálf samtökin, er
byggð höfðu verið með margra ára
starfi ötulla og fórnfúsra manna. Al-
þýðan vissi ekki, hverju hún átti að
trúa. Félög klofnuðu, góðir foringjar
féllu út úr starfi vegna rógsins. Fé-
lögin stefndu sitt í hverja áttina, að
sama marki, að sagt var. Allt komst á
ringulreið og endaði með tortímingu
alls þess, er alþýðusamtökin höfðu
fengið áorkað til hagsbóta fyrir al-
þýðuna. Hin margspáða bylting kom,
en ekki bylting öreiganna, heldur stór-
kapítalistanna, ekki aukin velmegun
alþýðunnar, heldur neyð og þrælkun,
fangabúðir, misþyrmingar, fangelsi og
líflát, og allt þetta fyrir það eitt, að
alþýðan lét blekkjast til að svíkja sín
eigin samtök.
Alþýðumenn og konur um land allt!
Við ykkur, sem eruð enn utan alþýðu-
samtakanna, vildi eg segja: „Gjör-
ið strax skyldu ykkar, gjörist virkir
meðlimir þeirra, hjálpið til að byggja
á ný“. En við ykkur, sem eruð með-
limir alþýðusamtakanna: „Verið vel
á verði, takið hart á sérhverri sundr-
ungartilraun óvina samtakanna. Mun-
ið, að alþýðusamtökin er ykkar líf“.
Alþýða um land allt sameinist!
Þið hafið miklu að tapa, en meira
að vinna!
Jón Axel Pétursson.
Heimili allra alþýðustétta er í verk-
IýSsfélögunum og Alþýðusambandi ís-
lands!
Utan þess er verkalýðurinn heimil-
islaus!