Valsblaðið - 24.12.1968, Síða 23

V ALSBLAÐIÐ
21
EINN af höfuðskörungum Vals frá
fyrri tíma var eitt sinn að því spurður,
hvort hann teldi íþróttir og félagsstörf
æskilega tómstundaiðju. Hann svaraði
því á þessa leið:
„Ég tel íþróttir mjög æskilega tóm-
stundaiðju fólks á öllum aldri og ekki
sízt á æskuárum. Skynsamleg íþrótta-
iðkun er hverjum manni heilsubót, hún
eykur velliðan og styrkir, eins og kunn-
ugt er, hjarta, lungu og vöðva, og eykur
þannig hreysti og þol manna, mýkt í
hreyfingum og snarræði. Iþróttaiðkunum
fylgir oft einnig áliugi á útivist og hollu
lofti og lieilbrigðu líferni. Þessar íþrótta-
iðkanir eru þeim mun mikilvægari þjóð-
inni, sem fleiri vinna starf, sem ekki er
líkamlegt erfiði, hafa innisetur og hreyfa
sig Htið. Ennfremur því meir, sem verð-
ur af óhollu skemmtanalífi, sælgætisáti,
vindlingareykingum og áfengisnotkun.
Ég vil ennfremur benda á, að félags-
starfið í íþróttafélögunum þroskar ein-
staklinginn, þ. e. a. s. ef samvinna, sam-
heldni og félagsandi er góður. Þeir eru
án efa margir, sem minnast með þakk-
læti verðmæta, sem þeir hafa öðlazt við
störf í íþróttafélögunum, þroska sem
þeir hefðu ef til vill ekki fengið á annan
hátt. Samskipti manna í íþróttastarfinu,
innan eigin félags og við menn úr öðrum
félögum, eru með sérstökum hætti.
Margir á mínum aldri munu kannast við,
að þeir liafi í æsku eignazt vini, sem
ekki gleymast og heldur ekki má gleyma.
Auk þess verður eftir sjór af minningum
og sem betur fer lifa þær skemmtileg-
ustu lengur en hinar.“
Hér er í stuttu og hnitmiðuðu máli,
skilgreind stefna og tilgangur íþrótta-
hreyfingarinnar, svo betur verður ekki
á kosið. Eftirtektarverð orð sögð, sem
eiga erindi til allra þeirra mörgu, yngri
og eldri, sem bundizt hafa trúnaði við
íþróttastarfið. Hér er það sýnt, svo ekki
verður um villzt, að íþróttahreyfingin er
af tvennskonar toga spunnin: Annars-
vegar íþróttaiðkunin og hinsvegar heil-
brigt félagsstarf. Hvorttveggja þarf að
haldast í hendur ef vel á að fara. Að
öðrum kosti kiknar íþróttaæskan undir
því fyrirheiti, að vera talin „hin bjarta
von“ hverrar kynslóðar. Hún verður í
þess stað vonarpeningur.
Það eru ekki metin ein, afrekin eða
sigrarnir á leikvanginum, sem allt veltur
á. Þó góðir séu og vissulega nauðsynlegir.
Með þeim er ekki nema hálfsögð sagan.
Gott félagslíf, samvinna og félagsandi,
byggður á einlægni sannrar vináttu og
þeim dyggðum sem heita: reglusemi,
fórnfýsi og trúmennska við sjálfa sig og
heildina, er hinn þátturinn. Þar fara
saman andlegur þroski og líkamleg þjálf-
un. Um félaga slíkra samtaka eiga við
orðin: „Sjá, þarna eru menn, sem engin
svik verða fundin í“. EB
„Við viljum koma til
móts við leikmennina“
segir hinn áhugasami
Sigurður Gunnarsson
Það verður ekki annað sagt en að
Valsmenn liafi oftast átt og eigi góða
forystumenn fyrir hinum ýmsu
deildum sínum, nefndum og annars
staðar, þar sem félagið lætur til sín
taka. Handknattleikurinn er þar
engin undantekning, þar hefir oft
verið vel unnið. Ekki held ég að það
kasti rýrð neinn þótt ég í þetta sinn
nefni sérstaklega þá Jón Kristjáns-
son og Þórarinn Eyþórsson sem dug-
andi forystumenn, sem stöðugt eru
leitandi að því sem mætti verða Val
til framgangs, og fara þá stundum
nýjar og ótroðnar slóðir.
Þeir era stöðugt hvetjandi og eggj-
andi til átaka fyrir Val í von um
betri árangur bæði í handknattleik
og eins félagslega.
Vafalaust hrífa þessir menn með
sér til starfa unga menn, og víst er
að við og við koma menn fram sem
fyllast eldmóði og áhuga á þessum
málum, má þar til nefna ungan og
geðþekkan mann, Sigurð Gunnars-
son, sem með mikilli elju hefir unnið
að ýmsum athugunum á getu leik-
manna i flokkum Vals, ásamt þjálf-
un og mörgu öðru.
Og þegar við spyrjum Sigurð um
ástæðuna fyrir þessum athugunum,
segir hanu meðal annars: Eiginlega
erum við að koma til móts við leik-
mennina, hlusta á skoðanir þeirra,
hvað gera skuli, samkvæmt bréfum
frá þeim og getið hefir verið, og svo
ennfremur með því að kynnast þeim
i sjálfum leiknum, þar sem köld stað-
reyndin hlasir við, um þá sjálfa i
leik, og hér má bæta við þrekpróf-
unum.
Það sem ég þó sérstaklega fæst
við eru athuganir á leikjum ein-
staklinganna, og það virðist sem þar
fáist ýmsar upplýsingar sem ættu
Sigurður Gunnarsson, einn hinna ungu og
efnilegu pifta, sem taka viS, og horfa fram
á veginn.
að koma þeirn sjálfum, liðinu og
handknattleiknum að góðu haldi.
Þetta er líka nokkurskonar vinnu-
hagræðing, ef svo mætti segja, þar
sem nýting á timum ætti að verða
betri, því hús og kennsla er oi'ðið
dýrt.
Þessar athuganir urðu margskon-
ar, ýmist fyrir einstaklingana og eins
sameiginlegar aðgerðir, eins og til
dæmis skyndiáhlaup, fjöldi skota á
mark, og má í því sambandi geta
þess, að í siðasta Reykjavíkurmóti
gerðu leikmenn í meistaraflokki
karla 194 tilraunir til markskota og
skoruðu 88 mörk, og i meistaraflokki
kvenna voru 46 markskot reynd, en
skoruð 26 mörk. Ýmsar villur liðs-
ins í heild og hjá einstaklingum eru
teknar til athugunar.
Þessar athuganir okkar, eiga eftir
að mótast betur, og við vonura að
hægt verði að láta þær ná til allra
flokka okkar sem í keppni eru og
geta þannig fylgzt með þeim frá ári
til árs.
Ég vona fastlega að allir Vals-
menn notfæri sér þessar athuganir
og upplýsingar, þegar þær hafa ver-
ið dregnar saman í heild eftir viss
timabil.
Ég vil svo að lokum skjóta því hér
inn, að þessar hugmyndir eru runn-
ar undan rifjum Jóns Kristjánssonar
og Þórarins.