Valsblaðið - 24.12.1968, Síða 36

34
VALSBLAÐIÐ
Margir jxítllakenrla úr Islandsmótinu 1929 að Lögbergi á Þingvöllum, en þangaÖ var kepp-
endum boÖiÖ af mólanejnd.
um þótti leiðinlegt að standa þar, og
mér var þá nokkuð sama, ég var þá
að minnsta kosti með, sem sagt ég
var alltaf í varnarstöðu.
Þetta voru hörkuleikir, báðir
tveir, þar sem barizt var af fullum
ákafa og dró enginn af sér, og lauk
báðum leikjunum með jafntefli.
Var ekki laust við, að við fynd-
um svolítið til okkar á eftir. Og auð-
vitað hafði ég getið mér „mikla
frægð“ j markinu. Áhorfendur
skemmtu sér konunglega að horfa
á strákana eiga við þá fullorðnu og
reyndu, þar sem „menn morgun-
dagsins“ gáfu ekki hársbreidd eftir.
Þetta voru skemmlilegir dagar, og
marga góða félaga eignaðist ég þar,
og dvölin þarna kynti mjög undir
áhuga minn á knattspyrnu og fé-
lagsmálum yfirleitt.
Tók þátt í áS stofna Knatt-
spyrnufélag Akureyrar.
Það lítur út fyrir að knattspyrn-
an í skólanum á Akureyri hafi ekki
verið mér nóg, því ég tók þátt i þvi
að ræða um stofnun knattspyrnufé-
lags þarna á Akureyri, veturinn
1927—1928. Akafi var mikill í þess-
um ungu mönnum, sem ekki létu
sitja við orðin tóm. Rétt eftir ára-
mótin, eða nánar til tekið 8. janúar,
lögðu tólf ungir menn leið sína inn
á heimili Axels Schiöth bakarameist-
ara, til þess að fylgja eftir umræð-
unum um félagsstofnun. Er ekki að
orðlengja það, að þarna voru lögð
fram frumdrög að lögum fyrir þetta
nýja félag, sem var gefið nafnið
Knattspyrnufélag Akureyrar. Stjórn
var kosin og var hún þannig skip-
uð: Tómas Steingrímsson formaður,
Jón Sigurgeirsson ritari og Helgi
Schiöth gjaldkeri, sonur Axels bak-
arameistara. Aðrir stofnendur voru:
Alfreð Lilliendahl, Arngrimur Árna-
son, Eðvarð Sigurgeirsson, Georg
Pálsson, Gunnar H. Kristjánsson,
Jónas G. Jónsson, Karl L. Benedikts-
son, Kristján Kristjánsson og ég,
flestir nemendur í Gagnfræðaskól-
anum.
Var þetta hátíðleg stund, sem við
áttum á hinu glæsilega heimili
þeirra Schiöth-hjónanna.
IslandsmótiS 1929.
Þegar á næsta sumri var komið
mikið líf í félagið, og mun það hafa
keppt 10 leiki við ýmis félög og skips-
hafnir herskipa og unnið þá alla, en
tapað fyrir Viking úr Reykjavík,
sem kom i heimsókn, svo þetta má
kalla góða byrjun hjá félaginu. Því
miður gat ég ekki verið með í þess-
um leikjum og ferðum, þar sem ég
var þá heima á Seyðisfirði.
Eftir stofnun KA tók ég að æfa
með félaginu þegar ég var norður
þar, og tók þátt í félagslífinu á vetr-
um. Það leyndi sér ekki að forystu-
menn þessa unga félags voru sókn-
djarfir og ekki haldnir neinni minni-
máttarkennd, því að fljótt er farið að
tala um það að taka þátt í íslands-
móti, og þegar næsta ár er ákveðið
að tilkynna þátttöku sína, og fara
til Reykjavíkur og keppa við hina
„stóru“ þar syðra. Var þetta í fyrsta
sinni sem knattspyrnulið af Norður-
landi tók þátt í því móti.
Farið var með „Islandinu“, sem
var eitt af skipum Sameinaða gufu-
skipafélagsins. En það skip strandaði
síðar við Færeyjar og „bar þar bein-
in“. Flokkurinn átti að vera gestur
félaganna i Reykjavík, en raunin
varð sú, að við lentum að langmestu
leyti hjá Vak það er að segja hjá
Axel heitnum Gunnarssyni. Heimili
hans stóð okkur opið alla daga, það
var líka svo miðsvæðis i bænum eða
i Hafnarstræti 8.
Valsmenn vildu líka launa fyrir
góðar móttökur á Akureyri þegar
þeir voru þar i fyrsta sinn i keppn-
isför 1927. Þetta varð til þess að við
kynntumst Valsmönnum meira en
leikmönnum annara félaga.
Kepptum við þrjá leiki, og segir
þannig frá þeim i afmælisblaði KA.
sem út kom á 25 ára afmæli félags-
ins:
— „Reykvíkingar tóku okkur af
hinni mestu alúð og sínum alkunna
höfðingsskap og nutum gistivináttu
þeiira ekki allfáa daga. En þegar á
hólminn kom varð meðferðin öllu
ómildari, og sannaðist hér hið forn-
kveðna, að „enginn er annars bróðir
í leik“. í fyrsta sinn lékum við á
hörðum velli, og venst enginn þeim
aðstæðum á 1—2 dögum. Fyrsti leik-
urinn var við Víking og tapaði KA
með 0:3. Annar leikurinn var við
Val, og var jafntefli 0:0 og hefði því
hvort félagið um sig átt að fá 1 stig.
Úrskurður dómnefndar féll þó á
þá lund, að félögin yrðu að keppa
að nýju, vegna þess að of livasst
hefði verið á meðan á leiknum stóð.
Vorum við ekki meiri málafylgju-
menn en svo, að við létum til leiðast
og töpuðum í endurteknum leik við
„Val“ með 0:4. Þar með var KA úr
leik, þvi að mótareglurnar mæltu svo
fyrir. —“
Hafvillur á heirnleiS.
Ferðin heim var hugsuð þannig,
að fara með bát í Borgaraes, en taka
þar síðan kassabíl og fara á honum
norður til Akureyrar.
Var fenginn að láni hraðbátur,
sem mig minnir að Kol & Salt hafi