Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1905, Page 57

29
]þá niður miskunarlaust. Nóg var þar h'ka um þær
mundir af villidýrum; þá var þar fult af elgsdýrum,
músdýrum og hreindýrum, bjarndýrum svörtum, hvít-
um og mórauðunr, mörðum, hreysiköttum og refum,
rauðurn og gráum. Þarna varð hann að vera með
JEskimóum, er standa nokkurn veginn neðst í menn-
ingarstiga mannkynsins. Einhverjum hefði leiðst að
Jmrfa að vera þar í fjórtán ár.
Þá var honum sagt þaðan að fara og til Norðvestur-
fands Kanada. Um þær rnundir var það svæði landsins
nokkurn veginn eins litið þekt eins og þeir landshlutar,
sem mönnurn eru allra minst kunnir. Hudson-flóa-félag-
ið réði þar þá lögum og lofum. Það hafði reist vígin
frægu frá Quebec og vestur að Klettafjöllum. Mönnun-
um, er voru í þjónustu þess, veitti það nákvæma eftir-
tekt, og’fáir höfðu reynzt því jafn-áreiðanlegir, hagsýnir
og ötulir og Donald Sinith. Hirigáð til þekti enginn
nafnið hans nema féíagið og villímenn. Hann bjó i þagn-
arinnar landi og það var eins og hann ætlaði þaðan aldr-
ei að komast. Hann var að eins faktor eins og margir
aðrir, sem þjóð vor hefir þekt bæði fyrr og síðar.. En
upp frá þessu fór faktorinn að verða kunnur, því hvar
sem hann fór, leysti hann störf sin snildarlega af hendi
og svo Samvizkusanflega, að orð var á þ’ví liaft. Ávalt
komst hann vel af við alla. Ávalt hélt hann loforð sin.
Pram á þenna dag er sagt, að enginn liermi upp á liann
loforð, er hann ekki efndi, ef hægt var. Grávaran hans
l<om ávalt með góðum skilurn. Honum konr vel saman
við Indíána. Hann sýndi þeim ávalt tiltrú, en sveik þá
aldrei, og til endurgjalds voru þeir til þess búnir að láta
lif sitt fyrir hann, ef á þurfti að halda. Það var nú tekið