Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1905, Side 75

47
Annað, sem ókunnugur maður þegar veitir eftirtekt,
er þetta: Þarna er hver stórbærinn við annan, Seattle
með hátt á annað hundrað þúsund manns, Tacoma rétt
hjá með einar níutíu þúsundir, en landsbygð mjög lítil og
strjál og akuryrkja skamt á leið komin. Hún á sér ein-
ungis stað í dalverpunum, því þar er jarðvegur lang-
beztur. Landið alt þakið sígrænum nálaskógi, afarhrika-
iegum og stórvöxnum, svo ekki er hægt að ryðja land og
búa undir akuryrkju nema með afar-kostnaði. En borg-
irnar á ströndinni bæði margar og mannfjöldinn mikill,
vegna þess hve margir setjast þar að loftslagsins vegna.
Aðalafurð landsins er timbrið. Vesturströndin má
nú heita aðal-forðabúr alls þessa mikla meginlands, að
því er timburverzlun snertir. Austur frá eru skógarnir
hvarvetna að hverfa. Það má svo að orði kveða, að búið
sé að rýja landið, svo það er eftir bert og nakið.
nema að svo miklu leyti sem aftur er plantað, en vanalega
verður sá skógur meira til skrauts og skjóls, en til veru-
legra afnota sem efniviður. En þarna á vesturströnd-
inni er enn ógrynni eftir af timbri, sem nú er verið að
höggva niður með áfergju óskaplegri. Sögunarmylnur
eru alls staðar, enda er við þær helzta atvinnan fyrir dag-
launamanninn. Nokkuð verður lengi verið að vinna allan
þenna óskapa skóg og leggja hann að velli. En allar lík-
ur eru til, að mikið af honum verði farið að 50 árum liðn-
um. En þó eftirsjón mikil sé í honum, er það þó fyrsta
skilyrðið fyrir því, að farið verði fyrir alvöru að yrkja
landið. Að 50 árum liðnum verða hlíðarnar meðfram
ströndinni að líkindum mjög víða þaktar ökrum og aldin-
trjám. Að 100 árum liðnum verður mannshöndin sjálf-
sagt búin að leggja alt þetta indæla land undir sig og