Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1905, Qupperneq 80

52
félagar síðan ýmist bæði löginn og skelfiskinn í blikk-
baukana eða löginn að eins. Verður af nvorttveggja hin
bezta súpa og ljúffengasta. Töluvert eru þeir þegar farn-
ir að selja af þessari vöru sinni og takist þeim að gjöra
þetta að nokkuð almennum varningi, er óhætt að ætla, að'
þeir fái fyrirhöfn sína og tilkostnað vel borgað.
Hjá þessu fólki var mér hin mesta unun að vera,
enda voru viðtökurnar hinar ástúðlegustu. Eg sá mest
eftir því, að geta ekki dvalið þarna svo sem mánaðartíma,
fengið mér tjald og legið i því úti í fjöru fyrir opnu hafi.
Þá fanst mér, að eg mundi hvílast og safna fjöri og þrótt
fyrir komandi tíma. En því miður mátti eg það ekki. I
nágrenninu skoðuðum við okkur um sem bezt við máttum.
Eórum sem snöggvast með járnbrautinni til smábæjar
cins úti í bláfjörunni rétt hjá, sem Seaside nefnist. Það
er cins konar sumarbústaður og þar dauðlangaði mig til
að setjast að um stund. En í stað þess sulgum við sjávar-
ioftið í stórum teigum þau fáu augnablik, er við dvöldum
þar, og mændum út á hafið,sem þar birtist nianni i hátign
og alveldi.
Ekkert í öllu náttúrunnar ríki sogar huga minn til
sin og heillar eins og hafið. Svo fanst mér nú rnikið til
um það, að eg spurði sjálfan mig, hvort nokkurt annacð
liaf í heimi mundi eiga annan eins töfrandi seyðkraft og'
liafið kyrra. Af vesturströnd Ameríku mænir augað yfir
það inn í hinn austræna töfra-heim, þar sem vestræn
menning og austræn eru nú að heyja grimman hildarleik,
svo eigi má enn á milli sjá,hvor muni hærra hlut úrbýt-
um bera. En hafið horfir á,kyrt og hljótt,og ýmist ber
blóðugar bardagafregnir milli landa.eða dylgir um,hver
áhrif sá voðaleikur muni hafa á örlög þjóðanna og mann-