Afturelding - 01.06.1967, Blaðsíða 10
TROLLI NETZSKY WULLF:
Frásögn um
systurson páfa
Höfðum ekkl mynd af systursyninum, svo að við birtum
mynd af Páli páfa, en þeir eru sagðir líkir í sjón.. —
Frú Trolli Netzsky Wullf er dönsk kona og rithöfundur,
búsett I Kauada. Um árabil hefur hún staðið í bréfasam-
bandi við okkur og sent bækur og greinar, er hún liefur
skrifað. Hún fær líka blöð frá okkur, bæði Aftureldingu
og Barnabiaðið, því að hún ies ísienzku. Hún er Hvíta-
sunnukona. Eftirfarandi grein hefur hún skrifað og sent
til birtingar. Lesendur Aftureidingar munu lcsa grein
þessa með athygli. Á. E.
Ungur maður reis á fætur frá því að krjúpa.
Hann hafði kropið niður í bæn og beðið Maríu
mey að gefa sér þann frið, sem hann þráði svo
ákaflega. Hann hafði úthellt allri hinni brennandi
þrá hjarta síns eftir að fá frið og samfélag við
Guð. Tárfellandi hafði hann aftur og aftur snúið
sér til hennar, sem var móðir Frelsarans og hin
miskunnsama „hiinnadrottning“, eins og kaþólskir
menn kalla hana.
En einnig í þetta skipti stóð hann á fætur jafn
tómur og snauður og alltaf áður. Himinninn hafði
ekki svarað bænahrópi hans, og myndastyttan af
Maríu mey horfði með líflausum augum á höfuð
hans.
Juan Bautista Treccani var fæddur á Ítalíu, í
trúaðri fjölskyldu. Móðir hans, sem er systir nú-
verandi páfa, Páls sjötta, var kaþólskrar trúar og
var mjög annt um eilífa velferð barna sinna. Hún
kenndi þeim að trúa á kirkjuna sem heilagan stað,
þar sem Guð bjó. Frá því að þau voru lítil höfðu
þau kropið við fætur hinna mörgu helgimynda í
bæn og tilbeiðslu.
Hvað ölium liinum börnunum viðvék, var það
Juan Bautista, sem tók kirkjusiðina alvarlegast —
þeir voru hans heimur. Frá því að hann var lítill
drengur, hafði hann borið þá þrá í brjósti, að
komast sem næst Guði. Jafnskjótt og hann óx úr
grasi, varð hann kórdrengur. Enginn þótti rækja
skyldur sínar með meiri lotningu og auðmýkt en
þessi föli, granni drengur. Oft kraup hann í bæn
við myndastytturnar af hinum heilögu og Maríu
mey — leitandi eftir einhverju, sem liann í innstu
fylgsnum hjarta síns áleit að væri hægt að öðlast.
En stöðuglega varð hann fyrir vonbrigðum.
Hann var ekki eins og aðrir drengir, sem höfðu
íþrótlir og leiki í fyrsta sæti. Nei, hann leitaði
Guðs heilshugar — en án þess að finna hann
nokkurntíma. Þegar hann stækkaði, varð það æðsta
ósk hans að vígja líf sitt Guði, sem prestur. Hann
talaði við föður sinn um þetta. Honum leizt ekki
á þessa ráðagerð og sagði nei. En svo auðveldlega
varð hinum unga Treccani ekki þokað frá því, sem
hann áleit vera vilja Guðs með líf sitt.
Iljá móður sinni fann hann næman skilning, og
þegar hann hóf vinnu í görðum í nágrenninu, til
þess að vinna sér inn peninga til menntunar, lét
hún renna til hans eins mikið og hún gat án
verið. Hún gat ekki hugsað sér betri framtíð fyrir
10