Afturelding - 01.06.1967, Blaðsíða 16

Rœningjabœli breytist í bænahús
Fyrir fáum árum var N.N. tekinn fastur af leyni-
lögreglu vegna ákafa hans í því að útbreiða fagn-
aðarerindið í Ifússlandi. Honum var varpað í fang-
elsi, en jafnvel þar varð ekki þaggað niður í hon-
um. Hann boðaði fagnaðarerindið samföngum sín-
um. Drottinn gaf orðinu kraft. Margir snerust til
lifandi trúar, játuðu syndir sinar og öðluðust frið
við Guð. Þegar þetta fréttist lét lögreglan hann
verða þess áskynja, að hann yrði að vera þögull.
Með mikilli djörfung sagði hann: „Á meðan ég
fæ opnað munn minn, mun ég ekki þagna, en mun
prédika Krist. Ég vil gera ykkur ljóst, að þið sem
nú dæmið mig, munið þurfa að mæta frammi fyrir
æðri dómstól, sem er Guð almáttugur, hvort sem
ykkur líkar betur eða verr.
Hamslausir af reiði hrópuðu þeir og sóru: „Við
munum von bráðar kenna þér að þegja.“ Þeir létu
hann í dýflissu, þar sem nokkrir kommúnistar voru
Ilafið þér ekki minnzt orðanna, sem standa í He-
breabréfinu 8,12? „Því að ég mun vera vægur
við misgjörðir þeirra, og ég mun alls ckki framar
minnast synda þeirra. Ef þér aðeins vissuð, hve
undrandi Guð er hverju sinni, sem J)ér talið um
Jressa synd við hann. Hann hefur gleymt því,
sem Jrér eruð að tala um við hann. Synd þessi er
máð burtu úr minni Guðs fyrir ártugum síðan.
Þökk sé Guði fyrir Jrað. Nú eigið Jrér miklu
lieldur að þakka Guði og lofa hann fyrir hjálp-
ræðið sem þér eigið í Jesú Kristi. Ég hef oft furðað
mig á Jrví, hve margir það eru, sem eiga í baráttu út
af Jrví að þeir efast um Jrað, að Jreir hafi fengið
fyrirgefning synda sinna. Svo berjast þeir við
myrkur og efasemdir, i staðinn fyrir að trúa Jjví
sem Biblían segir: „ef vér játum syndir vorar, þá
er hann trúr og réltlátur, svo að hann fyrirgefur
oss syndirnar og hreinsar oss af öllu ranglæti."
(1. Jóh. 1,9).
fyrir, sakaðir um uppreisn. Bróðir okkar var ekki
þögull hér, frekar en endranær. Með gleði vitnaði
hann um heilagleika og náð Guðs, og las kafla í
Biblíunni þessu til áréttingar, og féll á kné og
bað fyrir kommúnistum. Þetta var ekki án árang-
urs. Einn eftir annan kom seinna til Jress að tala
við hann. Flestir voru vonlausir, er þeir komu á
fund hans, en í gegnum samlal við hann fundu
þeir fyrirgefning og frið fyrir trúna á Jesúm Krist.
Tala þeirra, sem þannig beygðu sig fyrir Kristi,
jókst stöðugt.
Að litlum tíma liðnum, var N. N. kallaður frani
fyrir yfirvöldin. „Jæja, hafa þeir nú loksins kennt
þér að formæla?“ um leið hlógu Jreir háðslega.
„Nei, Guði séu þakkir, en ég hef kennt þeim að
biðja.“
„Hvað,“ hrópuðu þeir. „Þú lýgur“. „Ég segi
aldrei ósatt, tala aðeins sannleikann“ svaraði hann.
„Þeir beygðu kné sín og játuðu Jesúm, sem frels-
ara sinn. Það ættuð Jhð einnig að gjöra.“
Fangarnir voru sóttir, sem bann sagðist hafa
snúið til Krists. Þeir játuðu með gleði, að þeir
væru orðnir ný sköpun í Kristi.
Lögreglumennirnir bálreiðir og vondir, ákváðu
nú að varpa bróður okkar í klefa til ræningjanna.
„Við skulum fullvissa þig um, að þú munt missa
löngun þína til þess að biðja og prédika,11 æptu
þeir á eftir honum.
Skömmu áður hafði hópur ræningja í Kákasus
rænt þorp og myrt saklaust fólk. Þeir náðust en
vildu ekki játa og var aftöku frestað. Þeim var
varpað í sérstakan fangaklefa J)ar til Jieir fengj-
ust til þess að játa. Þarna voru ])eir svo búnir að
dvelja alllengi.
Þessi staður var einnig notaður til annarra hluta.
Þeir fangar, sem lögreglan ekki vildi skjóta opin-
berlega, en ruddi úr vegi, voru látnir í þennan ill-
ræmda klefa. Ilæningjar þessir réðust að þeim eins
og ólmir vargar, afklæddu ])á og misbuðu þessum
16