Afturelding - 01.06.1967, Blaðsíða 49

HvaS hefur boriS viS?
Framh. af bls. 33.
eign Jesú Krists. Þá verður þú með þegar Hann
sækir sína.
Hann vill geyma þig í skjóli á óheilladeginum.
Nú hafa menn komizt að' þeirri niðurstöðu, að
ekki aðeins kristindóminum verður að útrýma, en
þar sem liann hefur uppruna sinn, í gyðingdómin-
um, þá verða Gyðingar einnig að útrýmast. Og
þrátt fyrir alla pólitíska óeiningu lítur út fyrir
að allar þjóðir undirbúi sig fyrir stórárás á Jerú-
salem. í ljós kemur að Gyðingar eru sterkir, svo
mikið þarf til.
En aðalorsökin til þess gífurlega undirbúnings,
er öfund meðal hinna stóru. Einn óttast að annar
fái of mikið vald, og síðan verður árangurinn
hræðilegt blóðbað. Harmagedon.
Þá kemur Konungur konunganna, ljónið af Júda
í hátign sinni og dýrð.
Eftirskrift.
Þetta sem ég hef skrifað leið fyrir innri sjónir
hetjudáð, sem finnst í allri mannkynssögunni, já
yfir hverja frægð og dáð, sem sagan greinir frá
eða mennirnir geta hugsað sér. Þannig var fórn
hans óendanlega miklu þyngri en nokkurs manns
annars. Dauði hans var miklu skelfilegri en nokkur
mannleg hugsun getur nokkru sinni skynjað. En
jafnframt má bæta J>ví við, að í sama mæli hefur
einskis manns dauði borið jafn óviðjafnanlegan
ávöxt og orðið til slíkrar blessunar mönnum og
mannkyni.“
„Hann var særður vegna vorra synda og kram-
inn vegna vorra misgjörða, hegningin, sem vér
höfðum til unnið, kom niður á honum til þess að
vér öðluðumst frið, og fyrir hans benjar nrðum
vér heilbrigðir.“
Vinur minn, fyrirlít J)ú ekki annan eins kær-
leika og opinberast okkur við dauða frelsarans.
Þvi að ef þú gerir það, j)á er engin fórn eftir
fyrir þig að falla á, sem afplánað getur synd ])ína
í augum Guðs.
Annað bvort verður þú að trúa og taka á móti
honum í hjarta ])itt, sem dó fyrir ])ig, eða þú munt
deyja í syndum þínum og glatast, eilíflega.
mínar fimmtudaginn 11. des. 1952, í heimili trú-
bróður eins í Bergen. Ég var sjálfur gagntekinn.
Mér virtist, sem ég læsi af bók eða litlu blaði.
Þetta var mér alls ekki í liuga einmitt þá. Það
kom til mín að skrifa þetta niður, en mér virt-
ist það ekki vera nein opinberun, og vildi helzt
varpa því frá mér, með því að það væri aðeins
hugarburöur minn.
En ég fékk ekki frið með það.
Ég sagði ])á við Guð, að ég gæti ekki munaö
þetta allt. — Ef það á að skrifast upp, verður ])ú
að gefa mér það aftur. —
Síðan liðu tvær vikur. Þá kom það til mín aft-
ur. Það var einna líkast að setja sig niður og
lesa frásögn af blaði eða bók. Klukkan var 22.
Ég greip blýant. Það lá þar gömul sjóðbók, og
ég skrifaði til kl. langt gengin í 1. Þá gat ég ekki
meira. Ég er á 79. aldursári.
Ég bað um að fá hvíld, og ef það væri meira,
að Guð vildi þá gefa mér það næsta dag. Ég lagði
mig og sofnaði fljótt.
Nú leið aftur ein vika. Þá kom það aftur eitt
kvöld kl. 22, og í beinu áframhaldi þar sem ég
liafði endað.
Ef þetta mætti verða til að vekja, þó ekki væri
nema eina sál, þá er allt launað. Olav Rodge.
S. K. íslenzkaði.
Ath. ritstj.:
Orð Guðs segir, að allar opinberanir eigi að
prófast eftir orði Guðs. Séu þær ckki samkvæmt
]>ví, eigutn við að hafna þeim. En séu þær aftur
á móti samhljóða Guðs orði, má vænta þess að
þær séu sendar af Guði mönnum til aðvörunar og
áminningar.
Þegar ritstjóra Aftureldingar var send þessi
opinberun, bar hann hana saman við orð Guðs,
og komst að þeirri niðurstöðu að hún er sam-
hljóða því.
Lesendur þessarar athyglisverðu greinar eru
vinsamlega beðnir að fletta upp í Biblíunni og
lesa Ritningarstaðina sem vísað er til hér á eftir.
Getur þá sérhvcr dæmt um það, hvort það sé ekki
rétt að opinberunin sé í samhljóðan við Guðs orð.
Matt. 24, 37—42; Matt. 25, 1—13; 1. Kor. 15,
51—52; 1. Þess. 4, 13—18. A. E.
49