Afturelding - 01.06.1967, Blaðsíða 14

Hinn himneski ríkisborgararéttur
Kona, sem verið hefur bœði sjúklingur og
starfskona d Ndttúrulœkningahœlinu í Hvera-
gerði, skrifar eftirfarandi grein. Ritstj.
Það er talið öryggi fyrir útlending, sem setjast
vill að í ókunnu landi, að ávinna sér ríkisborgara-
rétt. Réltindi þau eru veitt fyrir lilýðni við lands-
lög, lög sem gerð eru af œðsta valdi þjóðarinnar.
Sá, sem þennan rétt hlýtur, er ekki framar tal-
inn vera útlendingur, heldur einn af landsins þegn-
um, og það til æviloka. Lengra nær hann ekki sá
réttur. En til er annar réttur. Það er ríkisborgara-
réttur, sem nær út yfir gröf og dauða, og út yfir
alla eilífð.
Þessi eilífi ríkisborgararéttur er saminn og
ákveðinn af kærleikans, lifanda Guði. Um leið og
Guð sendi dýrmætustu eign sína til mannkynsins á
þessari jörð, sem var sonur hans, Jesús Kristur,
býður hann samtímis öllum mönnum þennan mikla
rétt. Ekki aðeins að við megum heita þegnar í hans
ríki — Guðsríki, lieldur börn hans, börn Guðs að
eilífu.
einhverjum, sem hafði reynt það sjálfur. Vitnis-
burður, prédikun eða því um líkt. Þá skeði nokkuð
undursamlegt. Löngunin til lífsins kom aftur. Ff
til vill er von fyrir mig. Og svo köstuðu þe; ái
út í þetta úthaf, kærleika Guðs, og þeir fengi. að
heyra þessi undursamlegu orð: „Ég afmái afbrot
þín sjálfs míns vegna, og minnist ekki framar
synda þinna.“ Og þeir fengu að reyna að hjálp-
ræði Krists bar þá lengra og lengra frá landi
syndarinnar og út á náðarhaf Guðs. Hvílík óvið-
jafnanleg hamingja! Og með fagnaðarröddu sungu
þeir: „Nú er ég frjáls og frí. Nú er ég frjáls og frí.“
Þetta er reynsla allra þeirra, sem koma í hið
rétta umhverfi sitt. Það er lífið í samfélagi við
Guð. Signe Ericson.
1 fyrsta kafla Jóhannesarguðspjalls segir svo:
„En öllum þeim, sem tóku við honurn, gaf hann rétt
til að verða Guðs börn, þeim sem trúa á nafn hans.“
Þetta má segja með aðeins íleiri orðum: En öll-
um þeim mönnum sem tóku við Jesú Kristi, sem .
frelsara sínum í lifandi trú, gaf Guð ríkisborgara-
rétt í sínu ríki.
Er ég fór að hugsa út í það, hvílíkur undra
réttur þetta er, sem Guð lífs míns býður mér, fyllt-
ist ég þrá eftir að vita, hvernig mér væri mögu-
legt að eignast þennan dýrmæta, eilífa ríkisborg-
ararétt. Þess vegna fór ég nú að kynna mér, hvað
Heilög ritning hafði að segja viðvíkjandi þessum
málum. Einnig fór ég að gefa því gaum, hvað lif-
andi trúað fólk hafði að segja. Gegnum þessa at-
hugun gaf Guð mér að skilja, að það var hlýðni
við orð hans, sem allt vallt á. Alger hlýðni við
hans boð. Mér fannst mikið vanta á, að ég væri
Guði hlýðin.
„Barnaskírn“ var ég skírð daginn eftir að ég
fæddist í þennan lieim. Gefur að skilja, að minn
eigin vilji réði engu þar um. En eftir að ljós
hjálpræðisins kom inn í hjarta mitt, fylltist ég
meiri og meiri knýjandi þrá og löngun eftir að fá
trúaðra skírn. Þetta varð sérstkalega áberandi síð-
ustu fimm árum. Og svo rann upp sú stund, að ég
gat ekki beðið með það lengur. Og skírnin kom, eða
réttara sagt, ég kom til skírnarinnar.
Sú heilaga vígsla er mér svo unaðslegur veru-
leiki, að ekkert hef ég lifað slíkt. Skírnin færði mér
þennan blessaða frið og fögnuð, sem Drottinn
Jesús hefur heitið að gefa: „Minn frið gef ég yður,
ekki gef ég yður eins og heimurinn gefur. Hjarta
yðar skelfist ekki né hræðist.“
Mér fannst eins og ég kæmi utan úr ofviðri og
inn í öruggt skjól og hvíld. Svo undursamlega
stendur Drottinn við öll sín orð, ef manneskjan
lýtur honum í auðmýkt og einlægri hlýðni.
Með fullvissuna um hjálpræðið og á vegi hlýðn-
14