Alþýðublað Hafnarfjarðar - 15.12.1962, Side 40

40
ALÞÝÐUBLAÐ HAFNARFJARÐAR
Þúroddur Guðmundsson kennari og skáld frá Sandi hefur ný-
lega sent frá sér 8. bók sína. Er það Ijóða-
bókin Sólmánuður, og hefur hún að
geyma alls 37 kvceði. Kennir þar margra
grasa, en öll eru Ijóðin mikill og góður
skáldskaþur. Sólmánuður er snotur bók
að frágangi og samvizkusamlega unnin, eins
og allt, sem frá hendi Þórodds kemur.
Menningarsjóður gefur bókina út. — Eftir-
talin fjögur Ijóð, Kvæði um Krist, Sigling,
Guðmundur Arason og Maríuvers, eru val-
in af handahófi úr hinni nýju Ijóðabók og birt með leyfi höfundar.
Þóroddur Guðmundsson frá Sandi:
Fjögur ljöð
Sigling
á brattri strönd,
í brjósti liita
og djarfa önd.
Sungið, er Flensborgarskólanum
var slitið í 75. sinn, undir lagi
eftir Pál Kr. Pálsson.
Er roðar tinda
af röðulvöldum
í ríki vinda
með geislatjöldum,
við lífsbát ýtum
úr Ijósri vör
og leiðsögn hlítum
í þeirri för
af sól og stjörnum
á söltutn bárum
i sókn og vörnum
með stýri og árum,
en bjartan vita
Við lyftum voðum
og leysum festar,
á leyniboðum
með sjónir hvesstar,
að hindra skaða,
en hafsins gamm
])au handtök laða,
er brunar fram.
í þokumóðu
að þráðu marki
með þrelú hljóðu
skal beita kjarki.
Sé eigi hikað,
þá aldan rís,
né undan hvikað,
er sigur vis.
Guðmundur Arason
í sannri trú var öll þín cevi lifuð,
þótt einn mót lieimsins valdamönnum striddir;
sem konungshugsjón köllun þinni hlýddir,
en kcerleikssaga þín var blóði skrifuð.
Með töfrasprota vigðir björg og brunna,
gafst byr i segl, með vatni og yfirsöngvum
þú drýgðir list, sem veittist áður öngvum
og aldrei neinir síðar virðast kunna.
Kvœði um Krist
Þú söguna hófst í hærra veldi.
Um hugina fórstu tignum eldi.
Og hjörtu vor brunnu af báli því,
sem bjarma stafar á fjöll og ský.
Þú bróðurkærleika brjóstin gæddir,
hvert blys með heilögum anda glæddir.
Þú bentir á takmark himinhátt,
vér helga því skyldum líf og mátt.
Þú gafst oss þá sýn, er heiminn hækkar,
sú hátign varstu, sem manninn stækkar.
Til frelsis reistir þú fallinn reyr,
þann fögnuð vaktir, sem aldrei deyr.
Og síðan er lífið æðra en áður,
vor andi rökkrinu minna háður.
Þú mæltir þau fögru ástarorð,
sem aldrei gleymast við lífsins borð.
Og því, sem forðum var þjóð til kvalar
af þorstans völdum, hver brunnur svalar,
með þínum kærleik sem vígður var,
því vonarstjörnurnar speglast þar.
Postuli íslands, vinur þeirra, er þjást,
úr þinni návist flýðu vondir andar,
er vannstu mörgu lifs þíns liknarverk.
Þú aldrei neinum minnsta bróður brást
með blessun þinnar Ijúfu licerleikshandar,
sem var i einu hög og hlý og sterk.
Maríuvers
(Úr Skálholtsljóðum)
Hóiust brjóst og hnigu,
hrærð við bænagjörð,
upp til stjarna stigu
stunur lífs frá jörð;
skýin logaletri skráð,
glituð friðarbogablik
birtu þína náð.
Verðug skyldi vanda
vé þín, drottins mær,
hof, er háreist standa,
helgilund, sem grær,
ljóð í ástareldi skírð,
söng, er megi þóknast þér,
þinni björtu dýrð.
Hlýjast hæli varstu,
hjálpin stærst í neyð,
þjóðar bölið barstu,
blys á hennar leið
yfir djúpan Heljar hyl.
Þína kusu flestir fylgd
furðustranda til.