Fróði - 01.09.1911, Blaðsíða 17

FRÓÐI.
13
fjárframlaga kom, þá var ekki hægt aö treysta honurn sem ó-
trauöum syni kaþólsku kirkjunnar. Áhrif hans fóru, að því
leyti, ekki í rétta átt. En Pére Beret gat ekki séö því neitt til
hindrunar, aö honum gæti tekist aö leiða Alice, er hann elskaði
sem sitt eigiiö barn, í skaut hinnar kaþólsku kirkju, þrátt fyrir
uudirterli Gaspards í þeim málum,
“Ó, kæra barnið mitt”, mælti hann, “þrátt fyrir alt og alt,
þá ertu þó góö og ástúðleg stúlka, og mikiö betri en þú læzt
vera. Skylduræknin mun brátt ná valdi yfir þér; og breytingin
veröur göfuglega af hendi leyst að síöustu”.
“Mjög sennilegt, kæri faöir, mjög sennilegt”, svaraði Alice
hlæjandi. “Spádómur yöar er goðborinn, og það skal ég sanna
yöur mjög brátt”.
Hún reis á fætur um leið og hún mælti síöustu orðin og
hljóp inn í húsiö.
“Ég kem aftur eftir eina eða tvær mínútur”, hrópaöi hún
þaöan, sem hún þá var stödd og heyröi Pére Beret glögt, að hún
var í — búrinu. “Veriö þér þolinmóður, og hlaupiö ekki á
brott”.
Pére Beret hló lágt aö þeirri gletnislegu hugmynd hennar,
aö honum gæti komiö til hugar, að fara út í regniö, er glumdi á
veggsvalaþakinu, einkum þar sem hann haföi nokkurn grun um,
að hann ætti í vændum skorpusteik meö kirsiberjum — skorpu-
steik eftir Alice sjálfa! Og rauðvíniö hans Roussillons var hrein-
asta afbragö. “Ja, barn”, hugsaði hann, “gamli sálusorgarinn
þinn ætlar sér ekki aö strjúka frá þér”.
Hún kom brátt aftur meö trébakka, hlaðinn blóðrauöri
skorpusteik, álitlegri flösku og tveim vínstaupum.
“Ég er vissulega talsvert skárri stundum, en ég lít út fyrir
aö vera”, mælti hún, meö auðmýktarsvip, en háöiö í rómnum
og gletnin í augunum gat þó engum dulist, “og ég verö frá-
munalega góð, þegar ég er orðin kerling. Sætleikinn, sem nú
er í eðlisfari mínu, kemur ljóslega fram í skorpusteikinni”.
Hún setti bakkann á þrífættan stól, er hún ýtti þétt að hlið
prestsins.
“Nú, nú”, sagöi hún, “látum nú regniö hamast; yðurlíður