Fróði - 01.09.1911, Blaðsíða 40

36
FRÓÐI.
Ólíkar persónur.
Hann var mjög hreinskilinn, en þögull og ekkert framúr-
skarandi maöur hann Robert Adams. Menn sögöu, að hann
hugsaði mest um sjálfan sig. En staðfastur var hann og áreið-
anlegur. Kunningjar hans sögðn að hann mundi aldrei giftast,
því að honum gæti aldrei þótt nógu vænt um nokkra stúlku.
Hann var ofur kurteis við þær allar, en ekki þó við einá
fremur en aðra. En þegar hanrl lagaði sjalið á herðunum á
henni Hólenu eðá hnepti glófana á hendur henni, þá fór æfln-
lega um hana titringur, því hún elskaði liann heitt og innilega.
Hún vissi bkki hvérnig það hafði byrjað, en það var nú svd og
henni fanst hún einlægt elska hann meira og meira.
Hún var líka fögur óg göð stúlka. Og þá var það eiriu
sinni, að liann fylgdi Henni heim af leikhúsinu. Þau keyrðu tvö
ein saman og svo fylgdi hann henni inn.
Þegar inn kom settist hún niður og fór að taka af sér löngu
glQfana, en hann horfði á hana þegjandi á ineðan.
En þegar það var búið tók hann sér stól, færði hann fast að
henni, séttist niður, tók í báðar hendur henni og sagði:
“Helena! viltu giftast mér?”
Eitt dásamlegt augnablik fanst henni hún líða til hans í
loftinu á vængjum gleðinnar, en svo leit hún framan í hann og
dýrðin hvarf samstundis. Hann var bara að virða hana fyrir
sér, og augun hans voru köld og gleðilaus. Hún leit niður á
hendur þeirra, og sá hendurnar á sér titra af geðshræringu, en
hans voru kaldar og rólegar, það var eins og hrollur færi um
hana alla. Hún ætlaði að draga hendurnar til sín, en hann hélt
þeim föstum.
••Eg ætla ekki að ginna þig með neinum fagurgala”, mælti
hann. “Það hefði verið mjög auðvelt að segja þér, að ég elsk-
aði þlg af öllu hjarta og gæti ekki lifað glaöa stund, nema þú
værir hjá mér, en þá segði ég ekki sannleikann. Eg vil heldur