Fróði - 01.09.1911, Blaðsíða 21

FRÓÐÍ.
'7
mjög miki'ð vald yfir hinum viltu og grimmu Rauðskinnum, er
umkringdu þá hvaðanæva.
Prestarnir gerðu reyndar alt, er í þeirra valdi stóð til þess,
að hefta áfengissöluna, en braskaramenn og samvizkulausir far-
andsalar voru mannfleiri, og kærðu þeir náungar sig kollótta um
sálarhag Rauðskinna. Idvað gátu klerkar því annað gert, en
taka ástandinu með þolintnæði?
A þeim dögum var víndrykkja almenn og við öll tækifæri;
við máltíðir, skemtanir og daglega vinnu. Arangnr af bindindis
starfsemi var því alt annað en glæsilegur. Erfiðleikar í þeim
efnum nær því ósigrandi.
Vera má, að þrautir þær, er nýbyggjar uröu að líða. hafi
gert nokkra hressing nauðsynlega, væri hennar neytt í hófi. En
slíku var ekki að fagna. Drepsóttir eitruðu loftið og lyf þau,
er nú eru notuð gegn slíkum voða, voru þá annaðhvort ekki
fundin, eða ekki hægt að ná til þeirra.
En þótt vínnautnin hefði ill áhrif á hvíta menn, þá voru
þau áhrif margfalt voðalegri á Rauðskinna. Þeir urðu beinlínis
þrælar vínsins. Fyrir vínflösku tókust þeir á hendur að fram-
kvæma hvað sem vera skyldi, hversu hættulegt, erfitt eða þræls-
legt sem verk það var, er vinna átti.
Verzlunarmennirnir voru ekki lengi að koma auga á þenna
löst Rauðskinna og færa sér hann dyggilega í nyt. Áfengi gaf
þeim algert vald yfir lífi, starfi og afurðum villimanna þessara.
Prestarnir gátu miklu til leiðar komið við aumingja þessa
með hinni átakanlegu sögu um krossinn, er hafði mýkjandi áhrif
á hið grimma eðli þeirra og hélt þeim frá ýmsum þrælapörum,
en þegar öll önnur ráð brugðust til þess, að halda þeim í skefj-
um, þá var gripið til brennivínsins og það brást aldrei.
Þaö var þvf ekkert óskiljanlegt við það, þótt séra Beret
hlypi ekki upp til handa og fóta við það, að frétta, að bátur
væri nýkominn, hlaðinn vínföngum. Það var Réne de Rossville
er færði honum þá fregn.
Hann sat á þröskuldinum í kofa séra Berets, er gamli mað-
urinn kom heim. Hann hafði bréf í hendinni, er hann virtist
upp með sér af að afhenda.