Fróði - 01.09.1911, Blaðsíða 30

2 6
FRÓÐI.
“Ég lék að hnefaleik og skilmdist dáh'tib”.
“Hve nær varstu í hnefaleik seinast?”
“Ég var talinn nokkuð góður, nerna---------”
“Haltu áfrarn”.
“Eg var álitinn vera nok.kuð seinn”.
“Latur, áttu við”.
“Ekki get ég nú kallað það því nafni”.
“Faðir minn, en afi þinn, hann Isak Bellew, steinrotaði
mann með hnefa sínum, þegar hann var 69 ára gamall”.
“Maðurinn, sem rotaður var?”
“Nei! gárunginn þinn! En þú verður aldrei sá hörkumað-
ur að þú rotir flugu 69 ára gamall”.
“Tímarnir eru breyttir orðnir, góði frændi. Nú eru þeir
settir í tugthúsið sem drepa menn”.
“Hann faöir þinn reið eitt hundrað áttatíu og fimm mílur
án þess að sofna, og sprengdi á reiðinni 3 hesta”.
“En hefði hann lifað nú, þá hefði hann ferðast þessa leið
sofandi í Pulhnan vagni”.
Nú var gamli maðurinn orðinn svo reiður, að hann náði
varla andanum, en þó gat hann loksins stunið upp: “Hvað gam-
all ertu?”
“Ég hefi ástæðu til að ætla”----------
“Ég veit það. Þú ert 27 ára. Þú laukst við háskólapróf
tuttugu og tveggja ára gamall, og nú hefir þú verið slæpingur og
landeyða í full fimm ár. Það veit guð og menn að ég get ekki
séð að þú sért til nokkurs nýtur. Þegar ég var á þínum aldri,
J)á átti ég að eins ein nærföt. Ég lifði á sóljrurkuðu keti og
bjarnarslátri. Og enn Jrá er ég hraustari maður en þú. Þú ert
ekki þyngri en 165 pnnd. Ég get hæglega fieygt þér núna og
lamið þig með hnefum mínurn”.
“Sérðu ekki, frændi minn, að tímarnir eru orðnir breyttir.
Ég var ekki alinn réttilega upp. Hún móðir mín elskuleg —”
Jón Bellew hrökk við nokkuð og roðnaði í framan.
“Eða bjálfinn hún móðir mfn, eins og þú einu sinni sagðir
— vafði mig í ull og bómull eins lengi og hægt var, og Jrað hefði
alt verið öðruvísi ef ég hefði í æsku vanist þessari harðneskju.