Fróði - 01.09.1911, Blaðsíða 33

FRÓÐI.
29
sinni upp a8 gömlu verzlunarbúöunum. Gekk þá fram hjá hon-
um Indíáni, 6 feta hár og allur þrekinn. Gekk svo Kit á eftir
honum og dáöist aö ljómandi kálfunum á honum og léttleikanum
og lipurð hans undir hinni feykilegu byröi. Indíáninn fleygði
byröinni léttilega á vogarskálarnar framan við búöina og gekk
Kit í hópinn gullnemanna, sem voru aö forvitnast um, hvaö
byröin væri þung.
Hún var 125 pund aö þyngd og þótti flestum hún furöu
mikil. Kit var aö hugsa um þaö, hvort hann gæti nú lyft þess-
ari byröi, eöa hvort hann gæti boriö hana nokkuö.
Ætlaröu aö bera þetta til Linderman vatnsins, kunningi?”
spuröi Ivit.
Indíáninn réttist upp allur og rumdi jáiö í koki hans.
“Hvaö tekuröu fyrir aö bera þetta þangaö?”
“Fimtíu dollara”.
Þá sleit Kit samtalinu. Hann sá stúlku eina unga standa
þar í dyrum nokkrum. Hún var rétt í vanalegum feröafötum.
Og hún var bæöi ung og falleg. Hún var svo bjartleit og hrein
á svipinn, meö litlum roöa í kinnum, andlitiö ávalt. Hann ein-
blíndi á hana, þangað til henni þótti nóg um þaö, og leit hún þá
hálf-þóttalega til hans hinum dökkbláu augum sínum. Fyrst
leit hún framan í augu hans, síðan rendi hún augunum gletnis-
lega niöur aö beltinu og stóru skammbyssunni, sem hékk niöur
á læri honum. Aftur leit hún í augu hans, og lýsti sér þá bæöi
háö og fyrirlitning í tilliti hennar. Þaö var sem honum væri
rekinn stóreflis löörungur. Hún snéri sér aö manninum viö hliö
hennar og benti á Kit. En maðurinn leit til hans meö fyrir-
litningu.
“Chekako’’, sagöi stúlkan svo.
En maöurinn hló viö, og leit hann út sem flækingur í ódýr-
um strigafötum og ullarpeisu. En alt þetta þótti Kit þó mjög
leiöinlegt. Stúlkan var þó Ijómandi falleg og horföi hann á eft-
ir þeim er þau gengu burtu. Hann tók vel eftir göngulagi henn-
ar og þóttist viss um aö hann mundi þekkja þaö, þó aö liöu þús-
und ár.